Κατά μια έννοια θα μπορούσες να πεις ότι ήταν αναμενόμενο. Από την στιγμή που γνωστοποιήθηκε ότι ο «Προμηθέας» («Prometheus», ΗΠΑ, 2012) του Ρίντλεϊ Σκοτ θα είναι το prequel του «Αλιεν», της ταινίας που το 1979 τον καθιέρωσε στην σκηνοθεσία (γράφοντας το δικό της κεφάλαιο στην επιστημονική φαντασία), ο καθένας θα μπορούσε να φανταστεί ότι οι δυο ταινίες θα είχαν αρκετές ομοιότητες (θυμίζω prequel είναι το αντίθετο της συνέχειας/ sequel , δηλαδή κάτι που προηγείται της πρωτότυπης ιστορίας).
Και ίσως να μην γινόταν και διαφορετικά. Γιατί αυτό ξέρουμε, αυτό φτιάχνουμε. Το μόνο που φροντίζουμε είναι να ακολουθήσουμε το ρεύμα της εποχής που στην περίπτωσή μας είναι η τεχνολογία και το 3D. Πράγματι, τόσο από πλευράς δομής, όσο και στις λεπτομέρειες, οι δυο ταινίες έχουν από αρκετές ως πολλές ομοιότητες μεταξύ τους. Μερικά παραδείγματα: στο «Αλιεν» το διαστημόπλοιο Νοστρόμο αναζητούσε ορυκτό πλούτο στον άγνωστο πλανήτη, ενώ εδώ ένα άλλο διαστημόπλοιο, ο «Προμηθέας», αναζητεί την ζωή στο διάστημα. Εν προκειμένω δυο από τα μέλη του πληρώματος (Νοόμι Ραπάς, Λόγκαν Μάρσαλ Γκριν) είναι αρχαιολόγοι οι οποίοι ύστερα από ανασκαφές στην γη έχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι από τον πλανήτη που έχουν προσγειωθεί ενδεχομένως να αρχίζει η ζωή.
Συνεχίζουμε. Όπως και στην πρώτη ταινία τα μέλη της αποστολής ξυπνούν από έναν πολυετή ύπνο, προγραμματισμένο να τελειώσει λίγο πριν πλησιάσουν στον πλανήτη. Εδώ, βλέπουν στο monitor τον υπερήλικά χρηματοδότη τους (Γκάι Πιρς) να τους δίνει οδηγίες ενώ στην πρώτη ταινία τον ίδιο ρόλο είχε η Μάνα , ο εγκέφαλος ενός κομπιούτερ. Ανάμεσα στα μέλη της αποστολής υπάρχει ένα ρομπότ, ο Ντέιβιντ (Μάικλ Φασμπέντερ), ακριβώς όπως στην πρώτη ταινία υπήρχε ένα ρομπότ, ο Ας (Ιαν Χολμ).
Και φυσικά, σύντομα υπάρχει το στοιχείο του τρόμου, ο λόγος για τον οποίο άλλωστε δημιουργήθηκαν και οι δυο ταινίες. Ο τρόμος θα κτυπήσει και πάλι την πόρτα των επισκεπτών. Ακόμα και αυτός όμως, με τον ίδιο πάνω -κάτω τρόπο. Τα αυγά της πρώτης ταινίας από τα οποία το Αλιεν όρμησε στην γυάλινη μάσκα του Κέιν (Τζον Χερτ) φέρνοντας το τέρας μέσα στο διαστημόπλοιο, έχουν τώρα μετατραπεί σε κάτι ωοειδή ,ενδεχομένως μεταλλικά δοχεία…
Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από προφανές ότι από πλευράς δραματουργίας ο Ρίντλεϊ Σκοτ θέλησε να «πατήσει» πλήρως στα χνάρια του «Αλιεν», εντάσσοντας στη νέα ταινία του ρανίδες αναφορών όχι μόνον από τα τρία «Αλιεν» που ακολούθησαν το πρώτο (σημειωτέον κανένα δεν είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος) αλλά και από την κλασική ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «2001: Η Οδύσσεια του διαστήματος» μα και από το αριστουργηματικό «Blade Runner» του ιδίου του Σκοτ: το όραμα της «αιώνιας ζωής» που έχει ο χρηματοδότης της αποστολής στον «Προμηθέα» δεν φαίνεται να έχει πολλές διαφορές από εκείνο του μεγαλομανούς δρ. Ελντον Ταϊρέλ (Τζο Τέρκελ) στο «Blade Runner».
Ομολογώ ότι μέχρι ενός σημείου παρακολούθησα με όρεξη τον «Προμηθέα», διότι ο Σκοτ καθότι ένας από τους σημαντικότερους εικονοπλάστες του σύγχρονου κινηματογράφου, έχει ιδέες που αν όχι πάντοτε, τις περισσότερες φορές, κεντρίζουν το ενδιαφέρον με την εικαστική τους αρτιότητα. Ως σκηνοθέτης έχει το χάρισμα του να σε κρατά διαρκώς σε αναμονή. Από την εισαγωγή του «Προμηθέα» όταν κάτω από την απαλή μουσική του Μαρκ Στράιτενφελντ βλέπουμε μια συρραφή μαγευτικών πλάνων της φύσης (λιβάδια, καταρράκτες, ποτάμια), μέχρι την εμμονή του ρομπότ με τον «Λόρενς της Αραβίας» τον οποίο παρακολουθεί διαρκώς ντυμένος και χτενισμένος σαν τον πρωταγωνιστή του, τον Πίτερ Ο’Τούλ, περιμένεις να δεις τι άλλο θα βγάλει ο Σκοτ από το μαγικό καπέλο του. Από πλευράς ηρώων, η καλύτερη ανθρώπινη παρουσία της ταινίας είναι ένας πολύ cool μαύρος κυβερνήτης (Ιντρις Ελμπα), ενώ η «σκύλα» αρχηγός της αποστολής έχει την μορφή της Σαρλίζ Θερόν που χωρίς να κάνει πολλά είναι όπως πάντα μια μαγνητική παρουσία.
Άλλο όμως η ομορφιά του γυρίσματος μιας ταινίας και άλλο το πώς λειτουργεί ως σύνολο. Αυτό που λείπει και μάλιστα έντονα από τον «Προμηθέα» είναι η ατμόσφαιρα, εκείνη η αίσθηση της κλειστοφοβίας που προκαλούσε η πρώτη ταινία, χάρη στην οποία σφραγιζόταν για πάντα μέσα σου. Το παράξενο είναι ότι ο «Προμηθέας» έχει φιλοσοφικό στόχο, αυτό που ο Σκοτ θέλει να πει είναι ότι τελικά το τέρας είμαστε εμείς, ότι το Αλιεν είναι γέννημα του ανθρώπου. Ωραία ιδέα. Και είναι κρίμα πραγματικά που την διαχειρίζεται τόσο επιδερμικά, επιδεικτικά και εκ του ασφαλούς φτιάχνοντας μια ρέπλικα του «Αλιεν», ένα μεγαλόσχημο, πανάκριβο αλλά τελικά άψυχο έργο.
Βαθμολογία: 2
Ο «Προμηθέας» θα προβάλλεται από την Τρίτη 5 Ιουνίου μόνον σε αίθουσες που στηρίζουν σύστημα ταινιών 3 D. Από την Πέμπτη 7 Ιουνίου θα προβάλλεται και σε αίθουσες που στηρίζουν δισδιάστατες ταινίες
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _ :χωρίς άποψη
