Σε αυτό το παράξενο και ψυχαγωγικό μείγμα μυθοπλασίας – πραγματικών βιογραφικών στοιχείων το πιο ελκυστικό στοιχείο δεν είναι η πλοκή, δηλαδή οι μυστηριώδεις υποθέσεις δολοφονιών που η αστυνομία προσπαθεί να εξιχνιάσει στη Βαλτιμόρη του 1849. Είναι ο άνθρωπος που βοηθά την αστυνομία στο έργο της, ο συγγραφέας Εντγκαρ Αλαν Πόου, ο οποίος κατά τραγική ειρωνεία, με τα κείμενά του σε έργα όπως ο «Χρυσός σκαραβαίος», η «Μάσκα του κόκκινου θανάτου» και «Το εκκρεμές του τρόμου», έχει προσφέρει πλούσιο υλικό για ανορθόδοξους τρόπους δολοφονίας.
Το πορτρέτο (ή αν θέλετε το σκίτσο) του Πόου σε αυτή την ταινία είναι προσωπική υπόθεση του ανθρώπου που ανέλαβε τον ρόλο, του Τζον Κιούζακ, ενός καλού (και ίσως λίγο υποτιμημένου) ηθοποιού, που εδώ κάνει έκτακτη δουλειά. Αφοβα αναδεικνύει την υπερβολή αλλά και την ιδιοφυΐα του συγγραφέα, τη δυσκολία του στην επικοινωνία του με τους ανθρώπους, τον παθιασμένο εγωκεντρισμό του. Η σκηνή στο μπαρ όπου έξαλλος από το κακό του ουρλιάζει ότι λέγεται Πόου και όχι Πόε, είναι ενδεικτική της υστερίας του.
Ο Κιούζακ μπολιάζει τον συγγραφέα με αλαζονεία, υπεροψία, κυνισμό και μια τρομερή, σχεδόν αρρωστημένη, ματαιοδοξία. Στηρίζει αυτή την εικόνα στο ότι ο Πόου περισσότερο από κάθε τι άλλο δεν αντέχει τη βλακεία, τη μετριότητα και την υποκρισία, ενώ είναι αναγκασμένος να βρίσκεται διαρκώς περιστοιχισμένος από υποκριτές, μέτριους και βλάκες. Βλέπουμε λοιπόν έναν Εντγκαρ Αλαν Πόου αλκοολικό, μονίμως άφραγκο και αδίστακτο στην κριτική του. Ο λίβελός του για τον Λονγκφέλοου σπάζει κόκαλα, αλλά ουαί και αλίμονο αν τολμήσει να πει κάποιος κακό για έργο του ιδίου του Πόου.
Την ίδια ώρα, στο πιο αδύναμο κομμάτι της, η ταινία περιγράφει την ιστορία ενός γνήσιου και σχεδόν διαστροφικού έρωτα. Γιατί ένας από τους βασικούς λόγους που ο Πόου πρέπει να φέρει σε πέρας την αποστολή του είναι η σωτηρία της ίδιας της κοπέλας του (Αλις Ιβ). Οπως πολύ σωστά λέει ο εκδότης του για τον συγγραφέα, «ο Θεός του έδωσε μια σπίθα δημιουργίας και εκείνος την έσβησε με τη δυστυχία και τη μιζέρια».
Ετσι λοιπόν, με φανό το σκοτεινό (αλλά και διασκεδαστικό) σύμπαν του Πόου, η ταινία ακολουθεί τα χνάρια μιας κλασικής αστυνομικής ιστορίας εισβάλλοντας με μεγεθυντικό φακό στην ψυχή του συγγραφέα, σε μια προσπάθεια να εκφράσει μια άποψη για αυτόν, να τον κατανοήσει ή ακόμη και να δικαιολογήσει τη μόνιμη οργή του.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
