Μέχρι πρότινος αρκετοί υποστήριζαν την άποψη ότι οι Ευρωπαίοι μπλοφάρουν, ότι δεν μπορούν να αναλάβουν το ρίσκο μιας ενδεχόμενης ελληνικής εξόδου από την ευρωζώνη και ότι θα υποχωρήσουν, θα δώσουν αυτά που εμείς θέλουμε και διεκδικούμε.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών όμως άλλα φανέρωσαν. Η θεωρία της μπλόφας δεν επιβεβαιώνεται.
Ο τέως πρωθυπουργός κ. Λ. Παπαδήμος πρώτος μετέδωσε την ανησυχία του και αποκάλυψε – χρησιμοποιώντας διπλωματική μεν αλλά σαφή γλώσσα – ότι ευρωπαϊκές χώρες προετοιμάζονται και λαμβάνουν μέτρα προκειμένου να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά έγινε γνωστό ότι τόσο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όσο και στην Γερμανία, αλλά και στα κεντρικά πολλών ευρωπαϊκών Τραπεζών αξιολογούνται μέτρα ή λαμβάνονται πρόνοιες σχετικές με την αντιμετώπιση μιας έκτακτης ελληνικής κρίσης. Οι Βρυξέλλες επίσης επιβεβαίωσαν ότι κινούνται αναλόγως. Οι επίσημες δηλώσεις ταυτόχρονα των ευρωπαίων ηγετών αποδείχθηκαν ταυτόσημες και σχεδόν συντονισμένες. Με κάθε τρόπο δηλώθηκε ότι χωρίς εφαρμογή των συμφωνηθέντων δεν υπάρχουν περιθώρια χρονικών ή άλλων διευκολύνσεων, ούτε περιθώρια νέων χρηματοδοτήσεων και αναπτυξιακών αντίμετρων.
Με άλλα λόγια αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο ότι δεν μπορούν υπάρξουν μεγάλες εκπτώσεις από τα έως τώρα συμφωνηθέντα και, ακριβώς επειδή ανησυχούν μήπως εμείς κινηθούμε αντίθετα, προετοιμάζονται για μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα προκειμένου να αμβλύνουν τις επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης ελληνικής πτώχευσης και αναγκαστικής αποχώρησης από την ευρωζώνη.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η θεωρία της μπλόφας δεν στέκει, για να μην πούμε ότι πλέον έχει καταρριφθεί. Προσέκρουσε στο ευρωπαϊκό παγόβουνο και πλέον δεν παίζει.
Πράγμα που σημαίνει ότι όσοι την εμπνεύσθηκαν και έχτισαν σχέδια και πολιτικές πάνω της είναι υποχρεωμένοι τώρα να μετακινηθούν, να αλλάξουν.
Γιατί αν δεν το κάνουν, θα φαντάζουν αναξιόπιστοι, δεν θα έχουν ασφαλείς απαντήσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα των πολιτών κι αν ακόμη κερδίσουν, το πιθανότερο είναι ότι θα χρειασθεί να χειρισθούν έκτακτες καταστάσεις, με άδεια ταμεία και περιορισμένες πιστώσεις. Και με τον κίνδυνο βεβαίως να έχουν πολύ γρήγορα απέναντί τους, όχι πια το ευρωπαϊκό παγόβουνο, αλλά τα αδημονούντα πλήθη που θα διαπιστώνουν ότι οι προσδοκίες τους ήταν ψευδείς.
