«Οπως η χώρα μου Αμερική, δεν είναι η χώρα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, έτσι και η Αϊτή δεν είναι η χώρα του σεισμού του 2010. Είναι και οι δυο θαυμάσιες χώρες με τη δική τους ταυτότητα η κάθε μία. Αλλά η Αϊτή είναι αυτή που στις μέρες μας χρειάζεται βοήθεια».
Προσωπικότητα με έντονες κοινωνικές ανησυχίες και άνθρωπος όχι μόνον του λόγου αλλά και της πράξεων, ο αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης Σον Πεν, έδωσε την Παρασκευή 17 Μαΐου το παρόν στις Κάννες στο πλαίσιο του «σχεδίου σωτηρίας» της Αϊτής, ή αλλιώς την «Επιχείρηση Αϊτή», με την οποία εδώ και δυο χρόνια ασχολείται στοχεύοντας στην αποκατάσταση της τραυματισμένης χώρας.
Μαζί με τον συμπατριώτη του σκηνοθέτη Πολ Χάγκις («Crash») και το μοντέλο από τη Δημοκρατία της Τσεχίας Πέτρα Νέμκοβα, ο Πεν συμμετέχει σε μια βραδιά φιλανθρωπίας στις Κάννες, τα έσοδα της οποίας θα παραχωρηθούν στην Αϊτή για την αποκατάστασή της.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Σον Πεν άρχισε να ασχολείται με την Αϊτή πολύ πριν από τον σεισμό το 2010, όταν «η χώρα ήταν γνωστή μόνον για τη φτώχεια της» όπως χαρακτηριστικά είπε στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε το μεσημέρι της Παρασκευής.
Από τότε που ο σεισμός ισοπέδωσε την Αϊτή, ο Σον Πεν βρίσκεται στο πλευρό των Αϊτινών εμπράκτως. Εχει βοηθήσει στην αναστήλωση της χώρας βρίσκοντας οικονομικούς πόρους αλλά και κάνοντας ο ίδιος χειρωνακτικές δουλειές.
«Χρειάζονται δρόμους, σχολεία και δουλειές αυτό είναι το σημαντικότερο και μπορεί να γίνει» είπε ο Πεν αναφερόμενος στους περίπου 450.000 κατοίκους της Αϊτής που παραμένουν άστεγοι μετά τον σεισμό του 2010. Μάλιστα, μιλώντας κατευθείαν προς την ανταποκρίτρια της Washington Post ο Πεν έκανε έκκληση στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Αϊτής κ. Μισέλ Μαρτελί στη Φλόριντα. «Πρέπει να δώσουμε σε αυτόν τον λαό την ευκαιρία να σταθεί στα πόδια του».
Αξίζει τέλος να ειπωθεί ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του φεστιβάλ των Καννών που δόθηκε συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο του φεστιβάλ χωρίς να υπάρχει κάποια ταινία ως αφορμή. Ηταν μια κίνηση φιλανθρωπίας από το ίδιο το φεστιβάλ προς τον Σον Πεν και τον αξιοθαύμαστο σκοπό του.
Σεξουαλικός τουρισμός με αυστριακή ταυτότητα
Τι είναι ο σεξουαλικός τουρισμός; Πώς λειτουργεί; Ποιοι είναι οι «κανόνες» του; Και πόσο θα μπορούσε ένα τέτοιο θέμα να κινήσει το ενδιαφέρον; Ο «Παράδεισος- Ερωτας», η τελευταία ταινία του προκλητικού αυστριακού σκηνοθέτης Ούλριχ Ζάιντλ, προβλήθηκε εντός συναγωνισμού την Παρασκευή 18 Μαΐου και αναζητεί τις απαντήσεις.
Υπέρβαρες, μεσόκοπες γυναίκες από την Αυστρία ταξιδεύουν στην Κένυα για να ανακαλύψουν τον παράδεισο της ευτυχίας, όχι μόνον τον ήλιο, τη θάλασσα και τη χαλάρωση αλλά και τη σεξουαλική «τροφή» στα πρόσωπα και τα σώματα Αφρικανών που θα μπορούσαν να είναι… εγγόνια τους. Είναι οι λεγόμενοι Beach Boys τα αγόρια που περιμένουν στις παραλίες να τα «ψωνίσουν» τις κυρίες που βρίσκονται ξαπλωμένες στις σεζ λόνγκ μπροστά τους. Ενας φράχτης χωρίζει τις σεζ λόνγκ από τα παλικάρια που με υπομονή περιμένουν όρθια κάτω από τον καυτό αφρικανικό ήλιο.
Οπως όλες οι ταινίες του Ούλριχ Ζάιντλ («Dogdays» ,«Import/ Export»), το «Παράδεισος – Ερωτας» είναι μια ενοχλητική ταινία, πολύ δυσάρεστη στην όψη αλλά την ίδια ώρα ειλικρινής γιατί με ωμό ρεαλισμό μιλά για πράγματα που βρίσκονται μπροστά μας αλλά τις περισσότερες φορές αρνούμαστε να τα δούμε ακριβώς όπως είναι, να μιλήσουμε για αυτά με το όνομά τους.
Ο αυστριακός σκηνοθέτης αρέσκεται στο να παρουσιάζει την ασχήμια της ανθρώπινης γύμνιας σε όλες τις λεπτομέρειές της, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι το θέαμα γίνεται συχνά απωθητικό, αν όχι αποκρουστικό
