Βερολίνο και Πεκίνο οικοδομούν μια νέα «ειδική σχέση» βασισμένη στο εμπόριο – και η ΕΕ στο σύνολό της ενδέχεται να τεθεί στο περιθώριο, εκτιμούν ειδικοί στο European Council on Foreign Relations (ECFR), ανεξάρτητο κέντρο ευρωπαϊκών αναλύσεων με επιρροή στις Βρυξέλλες.
Η αύξηση του εμπορίου μεταξύ Κίνας και Γερμανίας την τελευταία δεκαετία – και, κυρίως, των γερμανικών εξαγωγών στην Κίνα – έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Η Γερμανία είναι σήμερα ο υπ’ αριθμόν 1 εμπορικός εταίρος της Κίνας στην ΕΕ, και η Κίνα είναι ο υπ’ αριθμόν 1 προορισμός επενδύσεων στο εξωτερικό από τις γερμανικές επιχειρήσεις.
Σχεδόν το 50% όλων των εξαγωγών της ΕΕ στην Κίνα προέρχονται από την Γερμανία. Σχεδόν το 25% όλων των εισαγωγών της ΕΕ από την Κίνα καταλήγουν στην Γερμανία.
Στη διάρκεια του 2010, για το οποίο υπάρχουν επίσημα στοιχεία, το εμπόριο της Γερμανίας με την Κίνα αυξήθηκε κατά 34% σε 141 δισ. ευρώ. Η Κίνα είναι σήμερα η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά για τις γερμανικές εξαγωγές, εκτός ΕΕ.
Η ζήτηση για γερμανικά μηχανήματα και αυτοκίνητα είναι ιδιαιτέρως υψηλή στην Κίνα. Η Κίνα, παραδείγματος χάριν, είναι η μεγαλύτερη αγορά για αυτοκίνητα της σειράς Mercedes ‘S’, και πολλοί κινέζοι αξιωματούχοι κυκλοφορούν με Audi στο Πεκίνο.
«Η Κίνα έχει ανάγκη από τεχνολογία και η Γερμανία έχει ανάγκη από αγορές. Δομικές ομοιότητες και κοινά οικονομικά συμφέροντα είναι το κλειδί για αυτή την αναδυόμενη ειδική σχέση, η οποία έχει γίνει πιο στενή μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Η γερμανική προσέγγιση βασίζεται κυρίως σε οικονομικά συμφέροντα και στις ανάγκες για εξαγωγές. Η εξωτερική πολιτική της Γερμανίας βασίζεται στην ιδέα ότι οι οικονομικές συναλλαγές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στην Κίνα.
Από την δική τους πλευρά, οι κινέζοι βλέπουν την Γερμανία σαν την πιο χρήσιμη χώρα για την οικονομική ανάπτυξή τους.
Η Γερμανία είναι ένας ελκυστικός εταίρος εξαιτίας του ηγετικού ρόλου της στην ΕΕ, αλλά και εξαιτίας της αυξανόμενης γερμανικής εξάρτησης από την Κίνα.
Οι κινέζοι αναρωτιούνται για το αν η κρίση του ευρώ θα οδηγήσει σε μια «Γερμανική Ευρώπη». Θεωρούν, όλο και περισσότερο, ότι το Βερολίνο είναι ο πραγματικός συνομιλητής τους στην ΕΕ. Η μελλοντική σχέση της Ευρώπης με την Κίνα θα καθοριστεί από τις ταχέως αναπτυσσόμενες διμερείς σχέσεις της Γερμανίας με την Κίνα.
Ο κίνδυνος αυτής της νέας ειδικής σχέσης είναι ότι θα μπορούσε να υπονομεύσει την στρατηγική και τα οικονομικά συμφέροντα του συνόλου της Ευρώπης», εκτιμούν οι αναλυτές του ECFR.
