Ο ελληνικός λαός δεν συγχώρεσε ποτέ το ΠαΣοΚ για εκείνο το αμίμητο «λεφτά υπάρχουν» και για τις φρούδες ελπίδες που καλλιέργησε πριν από τις εκλογές του 2009. Όπως δεν συγχώρεσε όσα ακολούθησαν τα τελευταία δυόμισι χρόνια και όσα εφαρμόσθηκαν με απόλυτο κυνισμό χωρίς επαρκή εξήγηση, ούτε καν χωρίς μια ειλικρινή συγνώμη, πέραν εκείνης του κ.Βενιζέλου παραμονές των εκλογών.
Και δεν συγχώρεσε επίσης τις παλινωδίες της Νέας Δημοκρατίας, τα συνεχή μπρος – πίσω του κ.Σαμαρά, όπως και τη αδημονία του για την εξουσία και την πρωθυπουργία.
Ακόμη έθεσε εκτός του Κοινοβουλίου τον κ.Καρατζαφέρη γιατί απλούστατα δεν συγχώρεσε τον τυχοδιωκτισμό και τη διπλό πρόσωπό του, άλλοτε του συναινετικού διασώστη κι άλλοτε του ασυμβίβαστου αντιμνημονιακού.
Επιπλέον καταδίκασε την ευρωπαϊκή ελίτ, η οποία επιδίωξε τη βιαιότερη δυνατή προσαρμογή χωρίς έλεος, χωρίς δώρο χρόνου, χωρίς πόρους και το κυριότερο χωρίς αλληλεγγύη, όπως επιβάλλεται μεταξύ εταίρων.
Και στον αντίποδα αυτών των αρνητικών επιλογών επιβράβευσε τον κ.Τσίπρα πιθανώς για την μαχητικότητά του, ίσως για την εναλλακτική θέση του ή ακόμη επειδή οι εκλογείς θεώρησαν ότι διά αυτού ενισχύεται η διαπραγματευτική ισχύς τους.
Αντιστοίχως έδωσε σημαντικό ποσοστό στον κ.Κουβέλη, πιθανώς για τον μειλίχιο λόγο του και ίσως επειδή τον αναγνώρισε ως παράγοντα της διεκδικούμενης συναίνεσης. Από εκεί και πέρα δεν ενίσχυσε το ΚΚΕ, όσο η ηγεσία του Περισσού πιθανώς ανέμενε, επειδή προφανώς δεν επικρότησε τον απομονωτισμό του. Αλλά μαζί ενίσχυσε τον κ.Καμένο πιθανώς για τη βιαιότητα των λόγων του και την ρατσιστική εθνικιστική «Χρυσή Αυγή» επειδή υποκατέστησε την Αστυνομία σε γειτονιές και περιοχές υψηλής εγκληματικότητας.
Όπως κι αν έχει η ψήφος του ελληνικού λαού είναι σεβαστή. Και πλέον η χώρα οφείλει να κινηθεί στηριζόμενη σε αυτές τις επιλογές, είτε αρέσουν, είτε δεν αρέσουν. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η χώρα θα βρει, στη βάση των νέων πολιτικών συσχετισμών, το καταλληλότερο και αποτελεσματικότερο σχήμα διακυβέρνησης. Και στην περίπτωση που δεν προκύψει νέο σχήμα αν έχει την πολυτέλεια μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης σε χρόνο κατά τον οποίο θα τρέχουν υποχρεώσεις και θα πρέπει να ικανοποιηθούν δεσμεύσεις.
Οι επιβραβευθέντες έχουν πλέον τον πρώτο λόγο. Τώρα κι αυτοί αλλιώς κρίνονται. Μέχρι πρότινος αναγνωρίζονταν και ψηφίζονταν ως δυνάμεις αντιπολίτευσης. Τώρα πλέον η ευθύνη τους αυξάνεται,η τύχη της χώρας εξαρτάται εν πολλοίς από τις επιλογές τους. Και αυτή την ευθύνη δεν μπορούν να την αποποιηθούν ούτε ο κ.Τσίπρας, ούτε ο κ.Κουβέλης, ούτε βεβαίως ο κ.Καμένος. Τώρα όλοι μετρώνται αλλιώς.
