Η πανθομολογούμενη αποτυχία του Νικολά Σαρκοζί να «ισοπεδώσει» τον Φρανσουά Ολάντ στη χθεσινή τηλεοπτική μονομαχία και να αναστρέψει την εις βάρος του τροπή των πραγμάτων στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, συνεκτιμάται σήμερα από τις αγορές μαζί με την έντονη φημολογία ότι η Ευρωτράπεζα θα χαλαρώσει κι άλλο τη μονεταριστική πολιτική της και θα παράσχει επιπλέον ρευστότητα στις χειμαζόμενες ευρωπαϊκές τράπεζες.
Τη χορήγηση νέων τριετούς διάρκειας δανείων προανήγγειλε, άλλωστε, χθες μέσα στον πανικό του ο Σαρκοζί, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι έχει συνεννοηθεί ο ίδιος γι’ αυτό με την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ. Η συνεννόηση των δύο πολιτικών συμμάχων έγινε, αν πιστέψουμε τον γάλλο πρόεδρο, τουλάχιστον δύο εβδομάδες προτού συνεδριάσει το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ και το ερώτημα που τίθεται είναι αν το δίδυμο Μερκοζί προκαταβάλλει την απόφαση του Μάριο Ντράγκι και των συνεργατών του, αν δίνει δηλαδή γραμμή στην Ευρωτράπεζα, ή αν έχει λάβει (το Μερκοζί) τις αποφάσεις του για τη νομισματική πολιτική της ευρωζώνης και δεν τις έχει ακόμη ανακοινώσει στα αρμόδια όργανα.
Και στις δύο περιπτώσεις κονιορτοποιείται η μανιωδώς προβληθείσα και ακόμη προβαλλόμενη από το Βερολίνο και την Φραγκφούρτη θεωρία περί ανεξαρτησίας της Ευρωτράπεζας και γελοιοποιούνται, βεβαίως, γι’ άλλη μια φορά ευρωπαϊκοί θεσμοί.
Εν πάση περιπτώσει, φαίνεται πως τρεις ημέρες προτού οι γαλλικές κάλπες βγάλουν το νέο πρόεδρο, οι αγορές σκέφτονται το πάντοτε χρήσιμο βρετανικό ρητό «if you can’t beat them, join them»! Αν δεν μπορείς να τους χτυπήσεις, πήγαινε με το μέρος τους, δηλαδή. Έτσι, παρά το ότι ο Ολάντ παραμένει και μετά το ντιμπέιτ φαβορί για το Μέγαρο των Ηλυσίων, παρατηρείται σήμερα μια αποκλιμάκωση των γαλλικών spreads.
Ακόμη περισσότερο, όπως επισημαίνει το Bloomberg, «οι αγορές θεωρούν ότι έπειτα από όσα έχει πει για την ανάπτυξη ο Φρανσουά Ολάντ και με τη σταθερότητα με την οποία τα υποστηρίζει, θα είναι πλέον δύσκολο για το σοσιαλιστή υποψήφιο, εφόσον εκλεγεί, να ακολουθήσει τελικώς πολιτική περιστολής των ελλειμμάτων». Σύμφωνοι, θα παρατηρούσε κάποιος, αλλά και ο εμβληματικότερος Φρανσουά, ο Μιτεράν, δύο χρόνια μετά από την εκλογή του το 1981 άλλαξε γραμμή πλεύσης εγκαταλείποντας τις απολύτως σοσιαλιστικές πολιτικές που ακολούθησε στην πρώτη του κυβέρνηση, την κυβέρνηση Μορουά.
Όπως και να έχει το πράγμα, και για ένα χρόνο ή και για λίγους μήνες να επιμείνει ο Ολάντ στην εφαρμογή (και μάλιστα στην πανευρωπαϊκή επιβολή) της προεκλογικής αναπτυξιακής ρητορικής του, αρκεί για να ανατραπεί η πολιτική της δημοσιονομικής ευταξίας, που έχει επιβάλει την τελευταία τριετία σε ολόκληρη την Ευρώπη ο γαλλογερμανικός άξονας. Ο άξονας βεβαίως θα συνεχίσει να λειτουργεί, αλλά η εκδοχή Μερκολάντ θα είναι τελείως διαφορετική από την εκδοχή Μερκοζί που γνωρίζουμε.
Οι αγορές, λοιπόν, αρχίζουν να συνηθίζουν την ιδέα μιας «αριστερής», τρόπον τινά, πολιτικής της Ευρώπης σε ό,τι αφορά την στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης χρέους.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε στο Bloomberg ο Γκάρετ Φίλντινγκ, επικεφαλής του κλάδου επενδύσεων του Quantum Global Investment Management στην Ελβετία (πρόκειται για το hedge fund του Τζορτζ Σόρος), που διαχειρίζεται 6 δισ. δολάρια: «Με δεδομένες τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, τα τυπικά και ιστορικά ρίσκα που συνεπάγεται μια αριστερή κυβέρνηση, όπως είναι οι αυξημένες δημόσιες δαπάνες, ο υψηλότερος πληθωρισμός και η μεγαλύτερη προσφορά, είναι λιγότερο απειλητικά τώρα από όσο θα ήταν προ τεσσάρων ή πέντε ετών».
Γι’ αυτό, ενδεχομένως, έχει πέσει το spread του 10ετούς γαλλικού ομολόγου στις 135 μονάδες βάσης έναντι του αντίστοιχης διάρκειας γερμανικού, από τις 145 μονάδες βάσης που ήταν προ μιας εβδομάδος. Το γαλλικό spread παραμένει, πάντως, πολύ υψηλότερα από τις 91 μονάδες βάσης που είναι ο μέσος όρος έναντι του 10ετούς γερμανικού ομολόγου σε 12μηνη βάση.
Το ευρώ, πάντως, έχασε έδαφος έπειτα από την αποτυχημένη προσπάθεια του Σαρκοζί να νικήσει τον Ολάντ χθες το βράδυ. Υποχωρεί συγκεκριμένα στα 1,3145 δολάρια από τα 1,3159 που βρισκόταν κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας τηλεοπτικής μονομαχίας.
