Τέσσερις μέρες μας χωρίζουν από τις εκλογές και κανείς με βεβαιότητα δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα της κάλπης. Οι Έλληνες οργισμένοι, ανασφαλείς, οικονομικά εξαθλιωμένοι και άνεργοι σε μεγάλα, πρωτοφανή ποσοστά, αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην καταθλιπτική λιτότητα που υπόσχεται ο δικομματισμός και η τρόικα και την πολυδιασπασμένη αντιμνημονιακή εκπροσώπηση, από κόμματα που αρνούνται να συνεργαστούν μεταξύ τους, με εξαίρεση το ΣΥΡΙΖΑ που προτείνει συνεργασία σε ώτα μη ακουόντων.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι εκλογές της 6ης Μαΐου δεν πρόκειται να λύσουν το οικονομικό και το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Τα περισσότερα από τα κόμματα, που πρόκειται να καταλάβουν τα βουλευτικά έδρανα της Βουλής, λειτουργούν ακόμη με νοοτροπίες του παρελθόντος, χωρίς να έχουν αντιληφθεί επαρκώς το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο που βιώνει καθημερινά ο ελληνικός λαός, το οποίο ενδεχομένως να οδηγήσει σε μεγάλης έκτασης κοινωνική έκρηξη.
Το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή, στο όνομα του εθνικισμού, στρατολογεί μέλη και αυξάνει συνεχώς τη δημοσκοπική της επιρροή, ενώ θα έπρεπε να προβληματίσει σοβαρά το πολιτικό σύστημα, το αφήνει παγερά αδιάφορο. Δεν είναι μόνο οι πρακτικές που ακολουθεί (η Χρυσή Αυγή), στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, είναι η απόρριψη του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του και η επαγγελία ενός άλλου, αρχής γενομένης με την κατάργηση του κοινοβουλίου και την αντικατάστασή του με άλλο, που θυμίζει «κοινοβούλια» δικτατορικών καθεστώτων.
Τα συνθήματα της πλατείας Συντάγματος «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή» , «και οι 300 είναι κλέφτες» και άλλα παρόμοια, σηματοδοτούσαν την πορεία ενός εξαθλιωμένου οικονομικά κόσμου προς την ακροδεξιά, η οποία συνεχώς θα δυναμώνει όσο θα βαθαίνει η οικονομική και πολιτική κρίση. Τα «τάγματα εφόδου», που έχει δημιουργήσει, ενισχύονται αριθμητικά και κατά τα πρότυπα της Χεσμπολάχ, στην Παλαιστίνη και το Λίβανο, θα αναλάβουν τη στήριξη εξαθλιωμένων Ελλήνων, υποκαθιστώντας σταδιακά τις κοινωνικές λειτουργίες ενός εξασθενημένου και παραπαίοντος κράτους.
Η είσοδος, όπως όλα δείχνουν, της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, «εγκαινιάζει» μια νέα πολιτική πραγματικότητα στη Ελλάδα. Οι άνθρωποι με τα κουρεμένα κεφάλια, την παραστρατιωτική οργάνωση και τις πρακτικές του ναζισμού, στο ξεκίνημά του, έχουν ήδη παρασύρει ένα τμήμα άνεργων, κυρίως νέων, αλλά και ανυπεράσπιστων ηλικιωμένων, οι οποίοι θα εκφράσουν την οργή και την αγανάκτησή τους ,ψηφίζοντας τους θαυμαστές της 4ης Αυγούστου, της 21ης Απριλίου και του Ντερτιλή, που βρίσκεται ακόμη στη φυλακή και που γι΄αυτούς είναι ηρωική μορφή.
Τα κόμματα της αριστεράς, έχοντας εστιάσει το ενδιαφέρον τους στην ανθρωπιστική διάσταση του μεταναστευτικού προβλήματος και λιγότερο στις άλλες σοβαρότατες επιπτώσεις που έχει στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, άφησαν ελεύθερο το πεδίο δράσης στην ακροδεξιά, η οποία εισήλθε πανηγυρικά στο δημοτικό συμβούλιο του μεγαλύτερο δήμου της χώρας και τώρα χτυπά με αξιώσεις την πόρτα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Η Ελλάδα, με το τέλος της μεταπολίτευσης, εισέρχεται ταχύτατα σε περίοδο μεγάλης πολιτικής αστάθειας, με απαξιωμένο το πολιτικό της σύστημα, με πολιτικές ηγεσίες πολύ μικρές για το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα και με τη γειτονική Τουρκία, να προγραμματίζει γεωτρήσεις νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου.
