Ηταν 12 Μαρτίου. Την ώρα που ο βραβευμένος Αυστριακός σκηνοθέτης, Φάμπιαν Εντερ, απολάμβανε το πρωινό γεύμα με τη γυναίκα του, μια ιδέα του καρφώθηκε στο μυαλό. Θα μαγνητοσκοπούσε την Ελλάδα της Ανοιξης, θα έριχνε φως στις καθημερινές ιστορίες που κρύβονται πίσω από τους αριθμούς και θα έδινε φωνή στους ανθρώπους που δεν φιγουράρουν στα πρωτοσέλιδα. Μέσα σε ένα μήνα, ετοίμασε το ιστιοπλοϊκό του, επάνδρωσε το «πλήρωμα» με κορυφαίους συνεργάτες -καμεραμάν και φωτογράφο- και έβαλε πλώρη για μια σύγχρονη Οδύσσεια. Μοναδικός σκοπός; Να απαθανατίσει σε ένα πενηντάλεπτο ντοκιμαντέρ την αλήθεια μιας χώρας που για τα διεθνή Μέσα αποτελεί συνώνυμο της οικονομικής κρίσης.
«Σκέφτηκα ότι κάποιος πρέπει να το κάνει. Η τηλεόραση και οι εφημερίδες στη χώρα μου παρουσιάζουν μια εικόνα της Ελλάδας που δεν είναι αντιπροσωπευτική και η οποία κάνει πολλούς από τους συμπατριώτες μου να συζητούν για αρνητικά γεγονότα, αλλά και για τα χρήματα που δίνει η Ευρώπη. Ετσι, μου γεννήθηκε η επιθυμία να μιλήσω με τους Έλληνες. Να τους ακούσω. Δεν πίστεψα στιγμή στο προφίλ του τεμπέλη, που δεν πληρώνει φόρους και όταν ξεκίνησα το πρότζεκτ “Η Ελλάδα ανθίζει” διαπίστωσα ότι πολλοί είχαν την ίδια άποψη με εμένα», ξεκαθαρίζει.
Κρήτη, Ίος, Μονεμβασιά, Πύργος, Ζάκυνθος, Καλαμάτα και Ιθάκη είναι οι βασικοί «σταθμοί» του Αυστριακού σκηνοθέτη και της «παρέας» του, την ώρα που ο ίδιος έχει βάλει στόχο να ολοκληρώσει το ταξίδι του στο Μεσολόγγι «για ιστορικούς λόγους». Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήθελε να είχε περισσότερο χρόνο και να γυρίσει ολόκληρη τη χώρα, αλλά αφού κατάλαβε ότι αυτό δεν ήταν εφικτό, μελέτησε το χάρτη, μίλησε με «γνώστες» και κατέληξε στους παραπάνω ενδεικτικούς προορισμούς.
«Το καθένα από αυτά τα μέρη έχει τη δική του ομορφιά. Γενικά όμως, το ταξίδι σε αυτή τη χώρα την άνοιξη είναι μαγευτικό. Τα πάντα ανθίζουν, οι μυρωδιές είναι διάχυτες και η θερμοκρασία ιδανική», προσθέτει. Όσο για το ποιόν των Ελλήνων, ο Αυστριακός δηλώνει εντυπωσιασμένος. «Από τα Χανιά μέχρι τη Ζάκυνθο, οι άνθρωποι είναι φιλικοί, έντιμοι, φιλόξενοι και παρά τα όσα είχα ακούσει, η αλήθεια είναι ότι μπορείς να βασίζεσαι απόλυτα σε αυτούς. Για παράδειγμα, αν σου πει κάποιος θα βρεθούμε τότε, το πιο πιθανό είναι να είναι στην ώρα του».
Η διαφορά του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ από τις υπόλοιπες προσπάθειες που γίνονται κατά καιρούς για την προβολή της Ελλάδας, έγκειται στο ότι ο Έντερ παίρνει συνεντεύξεις αυστηρά από νέους ανθρώπους -ηλικίας 12 έως και 49 ετών-, οι οποίοι καλούνται να καταθέσουν τα προσωπικά τους βιώματα αλλά και τις σκέψεις τους για την πατρίδα τους, την Ευρώπη και το πολιτικό σύστημα. Μέσα από τα δικά τους λόγια περνούν ένα ηχηρό μήνυμα, που πολλοί από τους εταίρους δεν θα ήθελαν να ακούσουν.
«Μια γυναίκα στην Ίο μου είπε ότι αν θέλουμε να αλλάξουμε τους πολιτικούς, θα πρέπει να αλλάξουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, ένας μουσικός από την Κρήτη ότι η πολιτική δεν συνδέεται με τους ανθρώπους σε αυτή τη χώρα και μια γυναίκα στη Ζάκυνθο επέμενε ότι οι Ελληνες δεν είναι αριθμοί», αναφέρει ο Εντερ δίνοντας μια μικρή γεύση από το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ.«Πιο πολύ από όλα πάντως, με συγκινεί το γεγονός ότι οι νέοι νοιάζονται για το μέλλον, είναι αισιόδοξοι και θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους», καταλήγει.
Πιάνοντας τον παλμό των καιρών, από τα τέλη Μαρτίου η ομάδα διατηρεί και το blog «Η Ελλάδα ανθίζει», όπου αναρτά φωτογραφίες, κείμενα και σχόλια εμπνευσμένα από το ταξίδι. Σε ένα από τα τελευταία άρθρα του, ο Εντερ αναφέρει στον τίτλο ότι λυπάται, για να διηγηθεί στη συνέχεια μία ακόμα ιστορία που δεν συνάδει με την εικόνα που έχουν σχηματίσει οι Ευρωπαίοι για τους Έλληνες. Όπως ο ίδιος επισημαίνει, όταν έχασε το πορτοφόλι του από απροσεξία, το παρέλαβε την επόμενη κιόλας μέρα από το κοντινότερο κατάστημα ταχυμεταφορών, κατόπιν τηλεφωνήματος. «Το ότι όλα βρίσκονταν μέσα ως είχαν το αναφέρω μόνο για όσους τα βλέπουν όλα μαύρα. Εμένα θα με εξέπληττε μονάχα το αντίθετο».
