ΤΟ ΒΗΜΑ – LE MONDE
Η προεκλογική εκστρατεία του πρώτου γύρου ήταν αξιολύπητη. Του δεύτερου είναι αξιοπεριφρόνητη. Η εκμετάλλευση γεγονότων του αστυνομικού δελτίου, ο αυτοσχεδιασμός προτάσεων, η έκφραση εξτρεμιστικών θέσεων χωρίς αιδώ έχουν αντικαταστήσει σήμερα την δημόσια συζήτηση. Οι κόκκινες γραμμές της δημοκρατίας ξεπερνιούνται μία-μία.
Επιθυμώ να το δηλώσω σήμερα με κάθε σοβαρότητα. Είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Η εκλογική εκτροπή που ξεκίνησε είναι μια διαδικασία ανεξέλεγκτη και χωρίς τέλος. Η μια παραχώρηση φέρνει πάντα την άλλη. Το ένα βήμα προς τον εξτρεμισμό φέρνει πάντα ένα μεγαλύτερο. Ενα ανάχωμα που πέφτει κάνει κάποιο άλλο να καταρρεύσει. Παύσατε πυρ!
Οφείλω να προειδοποιήσω κατά αυτής της εκτροπής.
Η μάχη κατά της λογικής των απλοϊκών ιδεών, του φόβου και της ισχύος υπήρξε η δέσμευσή μου σε ολόκληρη την πολιτική ζωή μου στο όνομα μιας ορισμένης ιδέας που έχω για την Γαλλία. Πρόκειται για την ίδια διαδικασία που έφερε τον πόλεμο στο Ιράκ και που τροφοδοτεί τον ισλαμισμό στο όνομα της σύγκρουσης των πολιτισμών. Πρόκειται για την ίδια διαδικασία που παρασύρει την Μέση Ανατολή προς μια όλο και βαθύτερη απογοήτευση.
Ο διχασμός δεν έχει τέλος. Το μίσος δεν έχει πάτο. Είναι μια πεποίθηση που είχε οδηγήσει τον Ζακ Σιράκ να θέσει σαφή όρια μεταξύ της δημοκρατικής δεξιάς και της ακροδεξιάς. Η πεποίθηση αυτή με οδηγεί, εδώ και μια πενταετία, να κρούω τον κώδωνα του κινδύνου κατά του ρίσκου της εκτροπής, του στιγματισμού και του διχασμού.
Δεν μπορώ να υποφέρω την γενικευμένη υστερία που έχει καταλάβει τις εκλογές στις οποίες ο γαλλικός λαός είναι όμηρος έξι εκατομμυρίων οργισμένων ψηφοφόρων. Σήμερα όλα συμβαίνουν σαν να μην υπάρχουν στη Γαλλία παρά ψηφοφόροι του Εθνικού Μετώπου (FN). Σαν να μην υπάρχουν άλλα ζητήματα από το χαλάλ, τη νόμιμη μετανάστευση, τα ωράρια των δημοτικών κολυμβητηρίων. Η ανταγωνιστικότητα, η παιδεία, η γεωργία, η καινοτομία: εξαφανισμένες. Η Ευρώπη, η ανεργία, τα κοινωνικά ελλείμματα, η παραβατικότητα; Εξετάζονται μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά του FN.
Είναι καθήκον μου ως πολιτικού να αναλάβω σήμερα την ευθύνη της γκολικής μου παράδοσης φανερώνοντας το θανάσιμο δηλητήριο που απειλεί τη δεξιά: η απάρνηση των αξιών, η θυσία όλων όσων αποτελούν την ταυτότητά μας. Είναι καθήκον μου απέναντι στους ψηφοφόρους της πλειοψηφίας οι οποίοι, όπως κι εγώ, αναρωτιούνται, έχουν αμφιβολίες γι’ αυτή την πολιτική αλλά θέλουν να πιστεύουν ότι στην πλειοψηφία αυτή υπάρχουν άντρες και γυναίκες των οποίων η συνείδηση παραμένει ξύπνια και δεν θα πάψουν να υψώνουν την φωνή τους προκειμένου να επικρατήσει το γενικό συμφέρον, η αξιοπρέπεια της χώρας μας.
Ας μην αυτοκαταστραφούμε. Καθένας από εμάς οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του για να επανέλθει η λογική στον πολιτικό μας κόσμο και να ξαναβρούμε τον δρόμο της ελπίδας, της συμφιλίωσης και της επανίδρυσης. Στη δύναμη και στον φόβο, εμείς, ως ελεύθεροι πολίτες, δεν μπορούμε παρά να αντιτάξουμε το δίκαιο, τη λογική και την ανθρωπιά.
Η πραγματική απάντηση σ’ αυτή την εκτροπή είναι να επανοικοδομήσουμε ένα μέλλον για τη χώρα μας.
Σήμερα, είναι αλήθεια, η δεξιά με φοβίζει αλλά η αριστερά με ανησυχεί. Ο,τι και αν συμβεί στις 6 Μαΐου, θα είναι η νίκη ενός άνδρα αλλά όχι η νίκη της Γαλλίας. Όλα θα πρέπει να γίνουν από την αρχή, να επανευφευρεθούν. Έχουμε τεράστιο έργο μπροστά μας: τη συμφιλίωση των Γάλλων.
Κανένα από τα δυο κόμματα δεν μπορεί από μόνο του να φέρει τις απαραίτητες απαντήσεις σε μια κρίση εξαιρετικής σοβαρότητας. Ας προβάλλουμε λοιπόν δυο απαιτήσεις.
Η πρώτη είναι να κοιτάξουμε παραπέρα από αυτές τις εκλογές για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις που έρχονται. Την απάντησή μας στην ανεργία, στη βιομηχανική παρακμή, στην ενεργειακή πρόκληση, τον επαναπροσανατολισμό μας προς μια οικονομία της γνώσης μέσω μιας εθνικής παιδείας πιο δίκαιης και πιο αποτελεσματικής, τη θέση μας στην Ευρώπη δεν θα τα βρούμε στην ιδεολογία. Το κλειδί γι’ αυτά τα επείγοντα ζητήματα είναι η συσπείρωση, είναι η δράση, είναι η αίσθηση καθήκοντος.
Η δεύτερη απαίτηση είναι, πέρα από το ψηφοδέλτιο, πέρα από την επιλογή του ονόματος, να ανακτήσουμε μέρα με τη μέρα την θέση μας ως πολίτες αυτής της χώρας, με επαγρύπνηση και υπευθυνότητα απέναντι σε όλες τις μεγάλες επιλογές του έθνους μας.
Ο ρόλος μου δεν είναι να σας πω ποιον να ψηφίσετε, διότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Οι πολίτες δεν είναι ούτε πρόβατα ούτε άτακτα παιδιά. Στις 6 Μαΐου ας ψηφίσει ο καθένας σκεπτόμενος τη Γαλλία και ό,τι καλύτερο έφερνε πάντα, τις αξίες της περί σεβασμού, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς.
Και στις 7 Μαΐου, πρέπει να τα ξανακάνουμε όλα από την αρχή, πρέπει να συσπειρωθούμε για να δράσουμε.
