Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του το 1975-76. Το βαρύ πυροβολικό εκείνης της ομαδάρας (με τεχνικό τον Ούγγρο Γκιούλα Λόραντ) αποτελούσαν οι: Γιώργος Κούδας, Σταύρος Σαράφης, Χρήστος Τερζανίδης, Κούλης Αποστολίδης, Αχιλλέας Ασλανίδης, Δημήτης Παρίδης, Αγγελος Αναστασιάδης, Αρίσταρχος Φουντουκίδης, Φιλώτας Πέλλιος, Κώστας Ορφανός, Κώστας Ιωσηφίδης, Γιάννης Γούναρης, Παναγιώτης Κερμανίδης. Τότε επιτρέπονταν δύο ξένοι και αυτοί ήταν ο γιουγκοσλάβος γκολκίπερ Μλάντεν Φορτούλα και ο βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός Νέτο Γκουερίνο.
Την περίοδο 1984-85 ο Δικέφαλος του Βορρά κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο πρωταθλητή με βασικό κορμό του ασπρόμαυρου ρόστερ τον Ιωσηφίδη από την προηγούμενη φουρνιά και τους Λάκη Στεργιούδα,Τάκη Παντέλη (γκολκίπερ), Νίκο Αλαβάντα, Χάρη Μπανιώτη, Απόστολο Τσουρέλα, Θωμά Σίγγα, Κώστα Μαλιούφα, Γιώργο Σκαρτάδο, Γιάννη Δαμανάκη, Βασίλη Βασιλάκο, Σωτήρη Μαυρομάτη, Κυριάκο Αλεξανδρίδη, Χρήστο Δημόπουλο, Γιώργο Κωστίκο, Μιχάλη Ιορδανίδη, Αρη Καρασαββίδη. Ξένοι οι Γιουγκοσλάβοι Ράντε Πάπριτσα, Ιβάν Γιούρισιτς και προπονητής ο Αυστριακός Βάλτερ Σκότσικ.
Για όσους αναρωτηθούν πώς και γιατί τους θυμήθηκα τώρα όλους αυτούς, η αναφορά γίνεται με αφορμή την παρούσα σύνθεση στο ρόστερ του ΠΑΟΚ, όπου δεσπόζει και πάλι η ελληνική μαγιά της ομάδας. Συγκεκριμένα, τη ραχοκοκαλιά του Δικεφάλου αποτελούν: ο γκολκίπερ Παναγιώτης Γλύκος (26 ετών), οι αμυντικοί Στέλιος Μαλεζάς (27), Σωτήρης Μπαλάφας (26), Κώστας Σταφυλλίδης (18), Αλέξανδρος Αποστολόπουλος (20), Γιώργος Κατσικάς (22), οι χαφ Γιώργος Φωτάκης (31), Σταύρος Τσουκαλάς (24), οι μεσοεπιθετικοί Γιώργος Γεωργιάδης (25), Απόστολος Γιάννου (22), Δημήτρης Πόποβιτς (17) και οι φορ Στέφανος Αθανασιάδης (24), Θανάσης Παπάζογλου (24) και Δημήτρης Σαλπιγγίδης (31).
Οι εν λόγω 14 έλληνες ποδοσφαιριστές καλύπτουν όλη την γκάμα (αμυντικοί, μέσοι, επιθετικοί) και δείχνουν ότι μπορούν να συγκροτήσουν ένα καθ΄όλα αξιόμαχο σύνολο που θα διεκδικήσει με αξιώσεις και πάλι εγχώριους τίτλους. Με την προσθήκη ασφαλώς 4-5 ξένων τύπου Π. Γκαρσία, Λίνο, Λάζαρ και φυσικά Βιεϊρίνια (αν πετύχεις τέτοιο λαβράκι…) που ανταποκρίνονται στα οικονομικά δεδομένα του ΠΑΟΚ αλλά και είναι ποιοτικοί παίκτες για το (αντ)αγωνιστικό επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος.
Να λοιπόν η ευκαρία για τον Δικέφαλο του Βορρά να ανοίξει φτερά για πιο ψηλά στηριζόμενος ξανά εν πολλοίς στους έλληνες ποδοσφαιριστές (του). Αυτό επιτάσσει άλλωστε η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η οποία πλήττει ιδιαίτερα συλλόγους σαν τον ΠΑΟΚ που δεν έχουν ιδιοκτήτη με χοντρό πορτοφόλι.
Επίσης η περαιτέρω ελληνοποίηση της ομάδας (και αυτό δεν αφορά μόνο τον ΠΑΟΚ) επιβάλλεται και από την πιθανή υλοποίηση στο άμεσο μέλλον του σχεδίου του προέδρου της FΙFΑ Ζεπ Μπλάτερ με τον κωδικό «6 (γηγενείς) + 5 (αλλοδαποί)». Επιπλέον μια τέτοια «ελληνοκεντρική» ομάδα θα αποτελούσε και έναν πρόσθετο «κράχτη» για να πάει στο γήπεδο όχι μόνο ο φανατικός αλλά και ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ.
Ας αρπάξουν λοιπόν την ευκαιρία οι νυν ιθύνοντες του Δικεφάλου, επωφελούμενοι έστω από τη συγκυρία. Διότι και στο πρόσφατο παρελθόν το ασπρόμαυρο ρόστερ διέθετε έναν ευάριθμο πυρήνα παικτών που θα μπορούσε να αποτελέσει τη μαγιά για «ελληνοκεντρική» ομάδα αλλά αυτό πέρασε ανεκμετάλλευτο.
Χωρίς να εξετάζω εν προκειμένω γιατί συνέβη αυτό, απλώς υπενθυμίζω τον ΠΑΟΚ της περιόδου 2005-2006 που είχε στις τάξεις του μια οκτάδα εγνωσμένης αξίας ταλαντούχων παικτών αλλά και σε τέτοια ηλικία επάνω στους οποίους θα μπορούσε να δομηθεί ένας Δικέφαλος του Βορρά με έντονο ελληνικό χρώμα όσον αφορά τη βασική σύνθεση.
Σε εκείνο το ρόστερ συνυπήρχαν (σε παρένθεση η τότε ηλικία τους) οι Σαλπιγγίδης (25), Μαλεζάς (21), Μπαλάφας (20), Μελίσσης (23), Βαγγελής (23), Αραμπατζής (21), Χριστοδουλόπουλος (19) και Ηλιάδης (19). Με εξαίρεση όμως τους Μαλεζά και Μπαλάφα, που έμειναν στην Τούμπα, οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ελληνικού ποδοσφαιρικού ορίζοντα, είτε με μεταγραφή είτε ως δανεικοί, για να ξαναγυρίσει κάποια στιγμή ο Σαλπιγγίδης.
Προ της κρίσης οι ελληνικοί σύλλογοι κατακλύζονταν από αλλοδαπούς παίκτες, και μάλιστα εν πολλοίς τρίτης και τέταρτης διαλογής, με αποτέλεσμα να βλέπουμε στα γήπεδα ομάδες-ποδοσφαιρικές «Βαβέλ» να παρατάσσονται με λεγεώνα δέκα ξένων! Εστω λοιπόν και ελέω κρίσης, είναι ευκαιρία να δείξει τον δρόμο ο ΠΑΟΚ για… λεγεώνα με δέκα Ελληνες, όπως εκείνες τις αλησμόνητες για τον Δικέφαλο του Βορρά θριαμβικές εποχές με την παρέα του «Μεγαλέξανδρου της μπάλας» Γιώργου Κούδα και τους επιγόνους τους. Ειδικά με την ομαδάρα (κορμό και της Εθνικής) της δεκαετίας του 1970 που έπαιξε σε επτά τελικούς Κυπέλλου Ελλάδος κατακτώντας δύο (’72 και ’74 με κόουτς τον Αγγλο Λες Σάνον) και άξιζε να πάρει όχι ένα πρωτάθλημα αλλά και δύο και τρία πριν και μετά το 1976.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
