Το 1997 ο καναδός σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον παρουσίασε τον «Τιτανικό», μια από τις πιο μεγαλειώδεις ταινίες στην Ιστορία της 7ης Τέχνης. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η ταινία επρόκειτο να φιγουράρει στην λίστα των μεγαλύτερων εισπρακτικών επιτυχιών όλων των εποχών (1,8 δις δολάρια παγκοσμίως σε έσοδα) και να βραβευθεί με 11 Όσκαρ.
Σε λίγες μέρες, η ίδια, αριστουργηματική αυτή ταινία που μέσω μιας ερωτικής ιστορίας με πρωταγωνιστές τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και την Κέιτ Γουίνσλετ, εξιστορεί το διασημότερο ναυάγιο του 20ού αιώνα, διανέμεται ξανά στις αίθουσες αλλά σε τρισδιάστατη μορφή.
Και το ερώτημα είναι αν το κοινό του 2012 είναι έτοιμο να ξαναδεί σε μια διαφορετική μορφή μια νέα εκδοχή της θρυλικής ταινίας που «ζωντάνεψε» ανεπανάληπτα την θρυλική ιστορία της 15ης Απριλίου του 1912 όταν το μεγαλύτερο επιβατικό πλοίο του κόσμου βυθίστηκε στα νερά του βορείου Ατλαντικού ύστερα από σύγκρουσή του με παγόβουνο. Η γνώμη μας είναι ότι η εμπειρία της τρισδιάστατης ταινίας είναι ολοκαίνουργια χάρη στο μαγικό άγγιγμα του Κάμερον.
Οραματιστής δημιουργός της πολυδιάστατης αφήγησης και στην πρώτη γραμμή των τρισδιάστατων τεχνολογικών εξελίξεων για περισσότερο από μια δεκαετία, ο 68χρονος σήμερα Τζέιμς Κάμερον δεν αποφάσισε να μετατρέψει τον «Τιτανικό» του σε 3D μετά την σχετικά πρόσφατη επιτυχία του «Avatar». Αντιθέτως, ο σκηνοθέτης είχε αρχίσει να εξερευνά την δημιουργική χρήση του 3D ήδη από το 2001, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την διανομή της ταινίας στις αίθουσες, ξεκινώντας μια σειρά διακεκριμένων τρισδιάστατων ντοκιμαντέρ!
{{{ moto }}}
Η επιτυχία του «Τιτανικού» βοήθησε τον Κάμερον να ανοίξει περισσότερο τους τεχνολογικούς ορίζοντές του. Μαζί τον συνεργάτη του, Βινς Πέις ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα σύστημα ψηφιακής 3D κάμερας. Ο στόχος του ήταν να προσφέρει στο κοινό παγκοσμίως την εμπειρία της εξερεύνησης του ωκεανού με πρωτοφανή διαύγεια. Σκηνοθέτησε τα 3D IMAX υποβρύχια ντοκιμαντέρ «Φαντάσματα της Αβύσσου» και «Aliens of the Deep», καθώς και το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ «James Cameron’s Expedition: Bismarck».
Το τελευταίο τεχνολογικό επίτευγμα του Κάμερον είναι το Fusion Camera System, το πιο εξελιγμένο σύστημα στερεοσκοπικής κάμερας στον κόσμο, που χρησιμοποιήθηκε σ το «Avatar», μια ταινία άλλαξε στην κυριολεξία το σινεμά – για πρώτη φορά μετά από έναν αιώνα. Το «Avatar» σκηνοθετήθηκε με συστήματα και τεχνικές του ιδίου του Κάμερον τα οποία ενδυνάμωσαν τις δυνατότητες της καινούργιας φόρμας.
Τα στάδια της μετατροπής
Η μετατροπή του «Τιτανικού» από φιλμ δυο διαστάσεων σε τριών, ξεκίνησε με το σκανάρισμα ενός 4Κ digital master από το αρχικό αρνητικό των 35mm, το οποίο έδιωξε όλες τις οπτικές ατέλειες, όπως πληροφορεί η ODEON εταιρία διανομής του τρισδιάστατου «Τι.τανικού» στην Ελλάδα.
Από μόνο του, αυτό ήταν αρκετό για να ενθουσιάσει τους δημιουργούς γιατί για τον ίδιο τον Κάμερον «το μάστερ σε δισδιάστατη μορφή σήμερα, φαίνεται ακόμα πιο καταπληκτικό απ’ ό,τι φαινόταν το 1997. Η μετατροπή μιας ταινίας σε τρισδιάστατη μορφή δεν είναι σαν να κουνάς ένα μαγικό ραβδάκι. Δεν υπάρχει κάποιο έτοιμο πρόγραμμα υπολογιστή που να μετατρέπει σε 3D τα πάντα, όταν δεν υπάρχει η ανάλογη πληροφορία από την αρχική φωτογραφία.» Συνεπώς έπρεπε να δημιουργηθούν τα πάντα από την αρχή και εκατοντάδες καλλιτέχνες και τεχνικοί δούλεψαν ακούραστα για να σκιαγραφήσουν κάθε αντικείμενο στο κάθε πλάνο, μέχρι και στο πρόσωπο του κάθε χαρακτήρα!
Παραπάνω από 300 τεχνικοί επένδυσαν περισσότερες από 750.000 εργατοώρες για να «σμιλέψουν» την αυθεντική φωτογραφία σε ψηφιακή τρισδιάστατη εικόνα, γεμάτη βάθος και έκταση.
Πάνω απ’ όλα η ψυχή και ο έρωτας
Δεν ήταν μόνον η πρόκληση του μεγέθους του πλοίου, της έντασης της σύγκρουσης με το παγόβουνο και ο αγώνας των επιβατών να επιβιώσουν ενώ το πλοίο βυθίζεται στα παγωμένα νερά που απασχόλησε τον Κάμερον στην τεχνική επεξεργασία για την τρισδιάστατη μορφή της ταινίας. Ηταν και η καρδιά της ταινίας το πάθος μιας αρχετυπικής ερωτικής ιστορίας ανάμεσα στην Ρόουζ και τον Τζακ.
Ο ίδιος ο Κάμερον είπε: «Οι ταινίες μου μπορεί να διαθέτουν καταιγιστική δράση, στον πυρήνα όλων τους όμως, βρίσκουμε ιστορίες αγάπης. Γι’ αυτό το 3D δεν ενισχύει μόνο τα θεαματικά σκηνικά και τη δράση, αλλά και την ένταση των ανθρώπινων σχέσεων. Οι πιο προσωπικές στιγμές είναι πολύ ισχυρές γιατί νιώθεις ότι βρίσκεσαι εκεί, μαζί με τους πρωταγωνιστές, τα πάθη τους, τους φόβους και τις ελπίδες τους. Θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που το Χόλιγουντ μέχρι στιγμής έχει παραγνωρίσει: νομίζουν ότι το 3D είναι μια επικάλυψη πάνω σε ταινίες δράσης ή animation. Το 3D όμως έχει τη δυνατότητα επίσης να δημιουργήσει μεγάλη συναισθηματική ένταση».
