Η ανάγκη να ανέβει το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου, το χαμηλό επίπεδο πληροφορίας στην οποία έχει πρόσβαση το κοινό και η αναγνώριση της ανάγκης των νέων να δημιουργήσουν μια νέα τάξη πραγμάτων με άλλη νοοτροπία με ώθησε στη δημιουργία της «The Intelligence Squared Greece»: μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με βασική δραστηριότητα τη διοργάνωση ζωντανών debates που αποτελούν μέρος του παγκόσμιου δικτύου της Intelligence Square.
– Το βασικότερο χαρακτηριστικό του μοντέλου διεξαγωγής διαλόγου «The Intelligence Squared Greece» απαιτεί εντός 7 λεπτών και χωρίς καμία διακοπή να αναπτύξει ο ομιλητής τα επιχειρήματά του και να κερδίσει την ψήφο του κοινού. Η απήχηση στο ελληνικό κοινό, αν και το δείγμα είναι ακόμα μόνο από την Αθήνα, είναι εντυπωσιακή. Υπάρχει αναλογική εκπροσώπηση από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Αλλά ο πυρήνας του κοινού μας είναι οι λεγόμενοι opinion leaders, οι νέοι 25-45 ετών οι οποίοι πρώτοι υιοθετούν καινοτόμες και πρωτοποριακές ιδέες.
– Το ελληνικό κοινό είναι παραπάνω από έτοιμο να κάνει ανοιχτό διάλογο με ειδικούς για θέματα επί των οποίων μέχρι πρόσφατα δεν τολμούσε να συζητήσει. Το «expert opinion» είναι κάτι που έχει λείψει από τον δημόσιο διάλογό μας επί σειρά ετών. Κάτι που έχω παρατηρήσει είναι πως το ελληνικό ακροατήριο ανταποκρίνεται όταν ο ομιλητής μιλήσει στο συναίσθημα, αντί στη λογική του. Τα θέματα που προτιμά είναι αυτά που άπτονται της καθημερινότητάς του, των επιλογών που έχει να κάνει πρακτικά στη ζωή του. Είναι λογικό, βρισκόμαστε σε «κατάσταση κατεπείγοντος» και τα θέματα μάς επιβάλλονται περισσότερο απ’ όσο τα επιλέγουμε.
– Δύο είναι τα debates που μπορώ να ξεχωρίσω: το «Μένω ή φεύγω από την Ελλάδα της κρίσης», στο οποίο ένιωσα πως αγγίξαμε μια πολύ ευαίσθητη πλευρά της ελληνικότητας, αυτή της εθνικής ταυτότητας και της μετανάστευσης. Επίσης, το πρόσφατο «Η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει και να φύγει από το ευρώ», σε συνεργασία με το BBC World News με τη συμμετοχή του Νουριέλ Ρουμπίνι ήταν ένας ακρογωνιαίος λίθος στην εξέλιξη της «Intelligence Squared» στην Ελλάδα. Η χρονική συγκυρία έκανε τη συζήτηση να βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής.
– Μέχρι πρόσφατα η θεματολογία ήταν προϊόν συνεχούς παραγωγής ιδεών της ομάδας μας στην Αθήνα. Από το 2012, μπήκαμε σε ένα πιο ανοιχτό μοντέλο, συστήνοντας οκταμελή Συμβουλευτική Επιτροπή στην οποία συμμετέχουν άνθρωποι των γραμμάτων όπως οι Αρίστος Δοξιάδης, Θάνος Βερέμης και Αντιγόνη Λυμπεράκη, αλλά και άνθρωποι των επιχειρήσεων όπως οι Γρηγόρης Φαρμάκης, Στέφανος Ησαΐας και Κυριάκος Πιερρακάκης.
– Οι Βρετανοί έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα στο debate, όντας μια κοινωνία στην οποία η εκπαίδευση, η πολιτική και κατ’ επέκταση η κοινωνική τους ζωή είναι καθημερινά πρακτική.
– Πιστεύω στους φιλόδοξους στόχους. Εχουμε πρόσφατα ολοκληρώσει τη συνένωση τριών επιχειρήσεων με μακρά ιστορία στον τομέα της ακίνητης περιουσίας και έχουμε συνιδρύσει επιχείρηση Διαχείρισης Επενδυτικών Κεφαλαίων και fund management, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίων για την εκκίνηση επενδυτικού fund με έμφαση στην ευρωπαϊκή αγορά κατοικίας. Η «ISG» προγραμματίζει για το 2012 τη διοργάνωση πέντε debates με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
– Είμαι Ελληνας και είμαι περήφανος για αυτό. Αισθάνομαι όμως ότι δεν μπορώ να ταυτιστώ με την Ελλάδα τού σήμερα. Θεωρώ πως η περασμένη γενιά θα έπρεπε να προσέξει περισσότερο. Αισθάνομαι αδικημένος που πρέπει να εργαστώ διπλά απ’ ό,τι θα εργαζόμουν αν ήμουν σε άλλη δυτική χώρα για να καταφέρω τα μισά αποτελέσματα. Μας άξιζε μια καλύτερη ευκαιρία ακριβώς επειδή μπορούσαμε να την έχουμε, όμως εξαιτίας της ανοχής ενός λανθασμένου συστήματος κοινωνικών αξιών τη χάσαμε μέσα από τα χέρια μας. Είμαι όμως νέος. Εχω στη διάθεσή μου το μόνο πράγμα που δεν αγοράζεται, τον χρόνο, αλλά έχω επίσης εκπαίδευση, γνώση, ενέργεια και θέληση να εργαστώ σκληρά, ώστε να μπορέσουν να απολαύσουν ανάλογα βασικά αγαθά και άλλοι νέοι σαν κι εμένα που σήμερα δεν έχουν την ευκαιρία.
– Η ελπίδα μου είναι πως και άλλοι νέοι Ελληνες που έχουν στη διάθεσή τους πόρους και ικανότητες θα ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα που προσπαθούμε να δώσουμε και θα θελήσουν να φέρουμε όλοι μαζί την αλλαγή από μια κοινωνία σε διάσταση σε μια κοινωνία συνεργασίας όπου θα φερόμαστε πιο ευγενικά ο ένας στον άλλον. Λυπάμαι να βλέπω φίλους να ξοδεύουν και να ξοδεύονται σε δραστηριότητες που δεν βοηθούν έμπρακτα στην ανύψωση του επιπέδου τους και του επιπέδου των ανθρώπων γύρω τους.
– Το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό είναι δύσκολο. Αλλά πιστεύω πως θα καταφέρουμε πολύ πιο σύντομα απ’ όσο νομίζουμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και τις παθογένειες που υπάρχουν στην κοινωνία μας. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως το κύριο χαρακτηριστικό μιας κρίσης είναι η αδυναμία να δούμε την έξοδο από αυτήν. Το ότι δεν βλέπουμε την έξοδο δεν σημαίνει πως δεν είναι εκεί.
– Οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις έχουν μικρή σημασία σήμερα, αλλά τεράστια σημασία αύριο. Θα με βρείτε αντίθετο στη συνολική απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Πιστεύω πως μεγάλη μερίδα πολιτικών μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στην «επόμενη μέρα», όπως και ότι τα κίνητρά τους είναι αγνά, αλλά και ότι θα πρέπει οι ίδιοι να περάσουν από το να κάνουν «politics», στο να κάνουν «policy».
– Χρειάζονται νέα πρόσωπα για να συμβάλουν στην αλλαγή παραδείγματος η οποία συντελείται. Ομως για να προσελκυστούν τα καλύτερα εξ αυτών θα πρέπει τα κριτήρια επιλογής να είναι αυστηρά. Αυτό προϋποθέτει τη βαθύτερη και πιο ενεργή εμπλοκή των πολιτών στην κοινωνία. Η πολιτική μου τοποθέτηση παραμένει αδιευκρίνιστη όσο παραμένει σε κρίση ταυτότητας η κοινωνία στην οποία ζω και επιχειρώ.
– Από τον επιχειρηματικό κόσμο της Ελλάδας ξεχωρίζω τους Ανδρέα Πετράκη, Δημήτρη Δασκαλόπουλο και Γιάννα Αγγελοπούλου. Από τον πνευματικό τους Δημήτρη Νανόπουλο, Κική Δημουλά, Αρίστο Δοξιάδη και Απόστολο Δοξιάδη.
– Ηταν επιθυμία του Ζακ Μεναχέμ, στενού συγγενή μου, να καταγραφεί η συγκλονιστική ιστορία του στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ώστε να μην ξεχαστεί. Ετσι αποφασίσαμε να γράψω αυτό το βιβλίο «Ζακ Μεναχέμ» (εκδόσεις Φερενίκη). Ενιωσα πως η ζωή του Ζακ, ο οποίος κατόρθωσε να επιβιώσει μέσα από απάνθρωπες συνθήκες και στη συνέχεια να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους παραγωγούς μουσικής της εποχής του, έχει να διδάξει πολλά σε μια γενιά που περνάει δύσκολα.
Ενα σύντομο βιογραφικό σημείωμα
Ο Ερρίκος Αρώνες γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Ο πατέρας του εξαφανίστηκε όταν ο Ερρίκος ήταν έξι ετών και μεγάλωσε με τη μητέρα του Ρεγγίνα, ακολουθώντας τις εβραϊκές, σεφαραδίτικες παραδόσεις της θεσσαλονίτικης καταγωγής οικογένειας Αρώνες. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, στα 14 του χρόνια, υιοθετήθηκε από τον αδελφό της Ιάκωβο Αρώνες και τη σύζυγό του Κατερίνα, κοντά στους οποίους μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε. Ο Ιάκωβος Αρώνες απεβίωσε όταν ο Ερρίκος ήταν 21 ετών. Εχει μία αδελφή, τη Βεατρίκη, και είναι επιχειρηματίας τρίτης γενιάς στην εξέλιξη της οικογενειακής επιχείρησης που ιδρύθηκε το 1927 από τον παππού Ερρίκο Αρώνες.
