Όσο κι αν μας εκπλήσσει το ελληνικό κράτος, με την ανικανότητά του, έρχονται στιγμές που μας εκπλήσσει ακόμη περισσότερο.
Παράδειγμα: Η υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές τις ξαναθυμήθηκαν ως και στη Βουλή, για να διαγωνιστούν τα κόμματα ποιο θα τις διεκδικήσει καλύτερα. Αφού τις εγκατέλειψαν επί δεκαετίες, τώρα ορκίζονται ότι ουδέποτε τις εγκατέλειψαν…
Αλλά περιμένετε. Τώρα έρχεται το καλύτερο.
Έτσι και μας κάνει κανένα αστείο η Μέρκελ και μας μας πει «Ναι κύριοι, δέχομαι να πληρώσω αποζημιώσεις, στείλτε μου τον φάκελο να τον μελετήσω» την πατήσαμε!
Γιατί όπως αποδείχθηκε, φάκελος γερμανικών αποζημιώσεων δεν υπάρχει πια στα αρχεία του Κράτους. Πολύ απλά χάθηκε!
Αρχικώς υπήρξε η εντύπωση ότι ο φάκελος βρισκόταν στην Τράπεζα της Ελλάδος. Όπως ανακοίνωσε όμως ο υποδιοικητής της Τράπεζας, ο φάκελος βρίσκεται εδώ και χρόνια στο υπουργείο Οικονομικών.
Ρωτήθηκε στην συνέχεια και ο υπουργός Οικονομικών. Και ομολόγησε ότι ειδοποιήθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος, έκανε έρευνα για να εντοπίσει τον φάκελο, αλλά ούτε εκείνος το κατόρθωσε.
Ψάξτε καλά βρε παιδιά… Δεν μπορεί να χάθηκε όλος ο φάκελος για ένα τόσο μεγάλο θέμα…
Εκτός αν έπεσε στα χέρια καμιάς καθαρίστριας και τον ξαπόστειλε, όπως κάποιοι άλλοι ξαπόστειλαν κάποτε απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών που βρέθηκαν στα σκουπίδια…
Σε αυτό το κράτος ζούμε. Αυτό το κράτος βρίσκει στις έρευνές της η Τρόικα και μας υποχρεώνει ξαφνικά σε νέα μέτρα.
Στο κράτος της «φαιδράς πορτοκαλέας» που στην περίπτωση μας ανθίζει όλο τον χρόνο…
