offstage

* Αισιόδοξο να δίνεται χώρος σε νέους δημιουργούς για να καταθέσουν τις προτάσεις τους σε ένα τηλεοπτικό τοπίο το οποίο θυμίζει το Jurassic Park. Φτάνει οι νέοι που δοκιμάζονται να έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν, το οποίο αφενός θα έχει αρχή, μέση και τέλος, αφετέρου θα αρέσει στον κόσμο. Δυστυχώς η σειρά «Κάψε το σενάριο» (Mega) δεν διαθέτει τίποτε από τα παραπάνω. Στα πρώτα δείγματά της δείχνει ακόμη να «ψάχνεται», να προσπαθεί να αφουγκραστεί ταυτόχρονα το κοινό που βρίσκεται στο στούντιο αλλά και αυτό που παρακολουθεί από το σπίτι. Επιπλέον, είναι τόσο έντονη η προσπάθεια των συντελεστών της να προκαλέσουν γέλιο, που καταντά αγχωτικό και κουραστικό. Θέλει κότσια να κάψεις το σενάριο και να ξεπεράσεις τους τηλεοπτικούς κανόνες. Και η φρεσκάδα του μυαλού και της ηλικίας δεν αρκούν. Από μόνα τους απλώς οδηγούν πρόσωπα και πράγματα να μοιάζουν ατάκτως ερριμμένα στην οθόνη.

* Μάλλον αφελές να πιστεύεις πως ό,τι τούρκικο «σαπούνι» κυκλοφορεί θα κατακτήσει το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό. Κάποια σίριαλ έκαναν επιτυχία γιατί είχαν γρήγορο σενάριο, έξυπνους διαλόγους, μπόλικο παραμύθι και κατάφεραν να πιάσουν τον «σφυγμό» ενός κοινού που αρέσκεται στο να παρακολουθεί σαπουνόπερες, είτε αυτές είναι ελληνικές είτε τουρκικές είτε αμερικανικές. Οι δύο σειρές που προβάλλει ο Alpha, τα «Ρώτα την αγάπη» και «Λάλε: Ερωτας στην Κωνσταντινούπολη» (φωτογραφία), είναι κακογυρισμένες, αδιάφορες, φλύαρες και αισθητικά για γέλια και για κλάματα. Γι’ αυτό και με το ζόρι καταφέρνουν να σημειώσουν τηλεθεάσεις οι οποίες οριακά ξεπερνούν το 10%. Λογικό να επιλέγεις φτηνές λύσεις. Παράλογο να πιστεύεις ότι θα έχεις επιτυχία με φτηνιάρικες λύσεις.

ΥΓ.: Ευχάριστη η τηλεοπτική ωρίμανση του Δημήτρη Ουγγαρέζου. Εμφανής στο «Πρωινό mou» και κυρίως στο «Minute to win it». Θετικό επίσης το γεγονός ότι σε σύγκριση με την προηγούμενη γενιά παρουσιαστών δεν προσπαθεί να κάνει ούτε τον καλό ούτε τον ωραίο. Προσπάθειες που ούτως ή άλλως έπεσαν στο κενό μαζί με τους παρουσιαστές.