Η 25η Μαρτίου είχε πάντοτε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό για μας τους Ελληνες. Είναι η ημερομηνία που αντιπροσωπεύει την απαρχή της συγκρότησης του νεοελληνικού έθνους (η επέτειος της εθνικής παλιγγενεσίας όπως λέγαμε παλαιότερα). Αλλά είναι ταυτόχρονα και ένα ιστορικό γεγονός που προσφέρεται σε πολλές ιδεολογικές και πολιτικές αναγνώσεις, ανάλογα με τη συγκυρία, που όλες όμως περιστρέφονται γύρω από την έννοια της πατρίδας και του πατριωτισμού.
Η περίοδος που διανύουμε είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η υπαγωγή στο μνημόνιο δικαιολογείται από τους μεν ως μοναδική επιλογή για τη σωτηρία της χώρας και άρα ως αυτονόητη πατριωτική επιλογή. Αντίθετα, για τους δε αποτελεί «προδοσία» και ευθέως αντιπατριωτική ενέργεια. Σκοπός του σημερινού αφιερώματος δεν είναι να εμπλακεί σ’ αυτή τη διαμάχη, αλλά να φωτίσει κάποιες πτυχές του πατριωτισμού που ξεφεύγουν από τα κλισέ των παρελάσεων και των σχολικών εορτών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
