Πιτσιρίκι συνόδευα στις μεσημεριανές ουζοποσίες τον πατέρα μου με τον κολλητό του δικηγόρο και άλλους θεράποντες της Θέμιδος στο Αθηναϊκόν της Σανταρόζα. Το πολύ νεαρόν της ηλικίας μου επέτρεπε την είσοδό μου σε αυτό το ανδρικό άνδρον, όπου μεταξύ άλλων ιδρύθηκαν και οι Λευτεριστές του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Μεγαλώνοντας, φοιτήτρια πια της Νομικής κι εγώ, άρχισα να το επισκέπτομαι με συμφοιτητές. Στη μετακόμισή του, το ’85, πολλοί – δυσοίωνοι – προέβλεψαν ότι η λαμπρή του πορεία θα διακοπτόταν πλην όμως έπεσαν έξω.
Στέκι παρέμεινε, μόνο που προστέθηκαν και νέοι πελάτες, αφού ο καινούργιος χώρος ήταν πιο «πολιτισμένος», με τα ωραία του πλακάκια, τα μαρμάρινα τραπέζια, τους πίνακες, τη σαν «βιεννέζικη ατμόσφαιρα έχει αυτό το μαγαζί» που έλεγε κι ο δικηγόρος φίλος του πατέρα που προανέφερα.
Στα δικά του τραπέζια δοκίμασα πρώτη φορά την ελληνική εκδοχή της παέγιας, αλλά και πολλούς μεζέδες που το μαγαζί ήξερε να φτιάχνει για κάθε πελάτη ξεχωριστά σύμφωνα με τα γούστα του. Σήμερα, τσίμπησα στο πόδι ένα γαυράκι με ένα μικρό τοσοδά ουζάκι. Στο υποκοριστικό όλα, για να μη φανεί πολύ.
Αυτά, και επειδή με έπιασε μια συγκίνηση, περισσότερα θα διαβάσετε σε προσεχές ΒΗΜΑ gourmet.
Το Αθηναϊκόν, Θεμιστοκλέους 2 & Πανεπιστημίου, Αθήνα, τηλ. 210 3838 485, www.athinaikon.gr
Περίπατος στην Αθήνα: Για σοκολατάκια στη Σοφοκλέους
Περίπατος στην Αθήνα: Στον πεζόδρομο της Κιάφας
Περίπατος στην Αθήνα: Η Λέσβος στο Μοναστηράκι
Περίπατος στην Αθήνα:Ο Μύθος στην Πλάκα
