Ο Γιώργος Παπανδρέου περνά στα χέρια της ιστορίας: αποτελεί πλέον παρελθόν και για το ΠαΣοΚ. Μιλώντας προχθές στο BBC, έκλεισε έναν κύκλο από εκεί που είχε πριν από δύο και κάτι χρόνια αρχίσει: τον κύκλο μιας χώρας που εξευτελίζει τον εαυτό της παγκοσμίως αυτοκατηγορούμενη και αυτοστοχοποιούμενη. Εκει λοιπόν δήλωσε ότι δεν ήθελε να γίνει πολιτικός και ότι θα του πήγαινε πιο πολύ να ανοίξει σχολή, να διδάξει, κάτι που φαίνεται να σκέπτεται. Κρίμα που δεν το είχε πει αυτό νωρίτερα, το 2007, όταν ένα εκατομμύριο «φίλοι και μέλη» του ΠαΣοΚ τον έχριζαν ηγέτη τους, ψηφίζοντας όνομα αντί για αρχηγό, κατά την πλέον παλαιοκομματική βαλκανική εκδοχή της… συμμετοχικής δημοκρατίας. Αν το είχε πει τότε, ίσως η χώρα σήμερα να ήταν εντελώς διαφορετική.
Αν όμως πράγματι ο Γιώργος Παπανδρέου ανοίξει σχολή, αυτό θα έχει τελικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν είναι ψέμα ότι του πάει να κάνει τον δάσκαλο. Βέβαια, και εδώ με μία διαφορά: ο άνθρωπος που εμφανίζει εαυτόν ανοικτό στη σκέψη και στις νέες ιδέες, αποδείχθηκε στην πράξη κάτι που όλοι όσοι τον γνωρίζουν παλαιόθεν μαρτυρούν: παράλογα πεισματικός στις απόψεις του, μη μετακινούμενος από αυτές, ακόμα κι όταν η πραγματικότητα συγκρούεται κάθετα μαζί τους. Οι ομιλίες του το τελευταίο διάστημα έκαναν αυτή την αλήθεια κτήμα του συνόλου του ελληνικού λαού. Ο Γιώργος Παπανδρέου μιλά σα να μην κυβέρνησε ποτέ, σα να βρίσκεται όχι απλώς σε άλλη χώρα, αλλά ίσως και σε άλλο πλανήτη…
Θα έχει λοιπόν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αυτή η σχολή ενός ανθρώπου που έγινε σε τρίτη γενεά πρωθυπουργός με τον ούριο άνεμο ενός ονόματος που έχει συγκινήσει βαθιά δύο τουλάχιστον γενιές Ελλήνων. Ισως το πρώτο μάθημα που πρέπει να διδάξει εκεί, θα είναι το πώς γίνεσαι ηγέτης χωρίς να το θέλεις… Είναι, λ.χ., σα να δίνεις στην ιατρική και να μπαίνεις στην οδοντιατρική;
Σε αυτή τη σχολή για πρίγκιπες, δηλαδή για ανθρώπους που δεν είχαν σκοπό να ηγηθούν μιας ολόκληρης χώρας αλλά… η ρημάδα η ζωή τους τα ‘φερε έτσι, πρέπει να διδαχθεί αυτό ακριβώς το δημόσιο ήθος: της ανάπηρης δημοκρατίας, που με τα πασπαλίσματα και τα φτιασιδώματα εμφανίζει το άσπρο μαύρο και παίρνει στον λαιμό της έναν ολόκληρο τόπο κι έναν λαό…
Και σε αυτή τη σχολή, η Βουλή θα πρέπει να πάρει απόφαση να φοιτούν αναγκαστικά όλοι οι νέοι πολιτικοί: όχι για να μάθουν τι να κάνουν. Αλλά για να μάθουν τι να μην κάνουν αν θέλουν να υπηρετήσουν τη δημόσια ζωή και την πατρίδα. Κι όσοι παίρνουν καλό βαθμό από τον δάσκαλο, θα πρέπει να μένουν για πάντα μετεξεταστέοι…
