Γιατί η Ευρωπαική διανόηση σωπαίνει μπροστά στο καταποντισμένο σκηνικό της Ελληνικής τραγωδίας; Γιατί μένει βουβή και άπραγη όταν βλέπει την Ελλάδα υποταγμένη σε δημοσιονομικούς παραλογισμούς, κι εξαθλιωμένη από την φθορά της ιστορικής της συνέχειας; Πόσος θρήνος και θάνατος πρέπει να συσωρευτεί στη γενέτειρα της δημοκρατίας ώστε να απαλλαγή από την παγίδα της οικονομικής ασφυξίας που επιβάλλει η «μεγλοψυχία» της φιλελεύθερης Ευρώπης με τη Δαμόκλειο σπάθη της, επειδή μια ανίκανη φάρα ασπόνδυλων πολιτικών, απάτησαν με την αυθαιρεσία της πράξης ένα περήφανο λαό από κάθε σκοπό και φαντασία; Η Ελλάδα έπαψε να είναι η χώρα όπου η ζωή ανταμοίβεται.
Η βαρβαρότητα της ανεργίας, ο πόνος της φτώχειας, η συντριβή της ψυχικής δύναμης από την στέρηση της προσδοκίας, το μοχαμέτι του κομματικής ‘ψυχαγωγίας’ και η καλπάζουσα ευρωπαική επιρροή στα κοινά της Ελληνικής ζωής, αποτελούν τον άξωνα της κοινωνικής αποσύνθεσής της. Επίσης, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι ποτε άλλοτε οι ηγέτες της ευρωπαικής κοινότητας δεν έπραξαν τόσο έξυπνα και τόσο ενωμένα στην κοινή τους επίθεση προς τον αρχαιότερο λαό της δύσης. Ακόμα είναι αξιοπρόσεκτο ότι η ασπόνδυλη ευρωπαική διανόηση, δείλασε να αποκαλύψει πως η ηγέτες της είναι μια δεσποτική δύναμη η οποία αναγνωρίζει την χώρα μου μονάχα ως μια υποτελή οντότητα, και απαιτεί υπακοή στους στόχους των συγγεκριμένων παραγγελιών μέχρι να αποκτήσει την κυριαρχία της.
Η αιχμαλωσία του Ελληνικού πνεύματος από την μπότα του φιλελεύθερου ευρωπαικού ωφελιμισμού είναι ωμή καταστολή προς τη χώρα που γένησε την Πολιτεία. Αν η Ευρώπη της πιστωτικής δημοκρατίας πιστεύει πως πρέπει να ελέχγει το πνεύμα του Ελληνισμού προς ώφελος του νομισματικού της συστήματος, τότε ολόκληρη η φιλοσοφική της υπόσταση πρέπει να πάψει να υπάρχει, διότι η διάσταση της Ελληνικής κοινωνίας είναι η προυπάρχουσα μορφή στη διαμόρφωση της Ευρωπαικής σκέψης η οποία ούτε προσαρμόζεται, ούτε και αφαιρείται.
Η Ευρωπαική ηγεσία είναι μικρόψυχη όταν τεμαχίζει τη σύνθεση της χώρας μου με τiς τερατώδεις πράξεις της, και οι διανοούμενοι αμνοί της σιωπούν μπροστά στο εκτεθμένο έγκλημα. Η Ελλάδα των ιδεών, του πολιτισμού, της αντίστασης, και της διαφθοράς έχει καθήκον να κυρήξει ολοκληρωτικό πόλεμο προς τον εχθρό ο οποίος καταχράζεται την ύπαρξή της με ανεδαίστατες κοινωνικές πρακτικές, κατασκευασμένες με τον παραμερισμό και την υποταγή οι οποίες οδηγούν ένα ολόκληρο λαό στην απόγνωσή και στην εξαθλίωση.
¨Αραγε που βρίσκετε το μέλλον της Ελλάδας στη συνθετικότητα της Ευρώπης; Ισως η αποστολή της είναι να κρατάει την Ευρώπη πολιτισμένη με την ιστορική της συνέχεια. Όμως αυτό που γνωρίζω καλύτερα σήμερα είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπο καθεστώς τυραννίας όπου κανένα κράτος και φυλή δεν έχει το δικαίωμα μιας τέτοιας δύναμης. Κατ΄αυτό τον τρόπο η δύναμη της Ευρώπης έρχεται σε αντίθεση με τον εαυτό της όταν επιμένει στην κατάρρευση του κοινωνικού ιστού της χώρας μου, και την καταδικάζει στην ανοχή και στην αθλιότητα, ενώ η ιστορική της ταυτότητα δέν έχει συνοχή με τους ηγεμονίσκους που κυριαρχούν με μια συγκεκριμένη αίσθηση ενοχής και εφυούς ευθύνης.
Πότε επιτέλους η μεγαλόπρεπη Ευρώπη θα φτάσει την ηλικία της ευγένειας μέσα στο σύγχρονο κόσμο; Ίσως η ιστορία να κρίνει το μέγεθος της βαρβαρότητάς της στο χρόνο, η οποία δεν έχει πλέον σχέση με την ιδέα της δημοκρατίας, παρά μονάχα με τον εκφυλισμό και την εξαίρεσή που έγινε κανόνας, ενώ οι διανοούμενοι αμνοί της σιωπούν μπροστά σε κάθε πρόκληση. Στη ζωή μου, έχω συναντήσει Ιταλούς, Γερμανούς, Ισπανούς, Γάλλους, κι άλλους λαούς. Αλλά όσο αφορά τον ομοιογενή άνθρωπο-ευρωπαίο με όλη του την οντότητα και την διαλεκτική, δηλώνω πως ποτέ δεν τον συνάντησα στη ζωή μου. Κι άν υπάρχει είναι άγνωστος.
