Εναν ακμαίο οικισμό της Εποχής του Χαλκού, που είχε έντονη μεταλλουργική και νηματουργική δραστηριότητα και σχέσεις με την νότια Ελλάδα έφεραν στο φως οι ανασκαφές που έγιναν στον λόφο του Αγίου Αντωνίου στον Ποτό της Θάσου. Εννέα κτίσματα αποκαλύφθηκαν από αυτόν τον οικισμό και όλα είχαν λίθινα θεμέλια, ανωδομή από πλίνθους και πηλοκατασκευές στο εσωτερικό και στις αυλές τους. Επίσης όλα είναι μονόχωρα με ορθογώνια κάτοψη και ένα μόνο με αψιδωτό πέρα ενώ η άμεση γειτνίαση των κτιρίων και η χρήση μεσοτοιχίας μαρτυρούν τους ισχυρούς ενδοκοινοτικούς δεσμούς των κατοίκων. Η ανασκαφή έγινε την διετία 2009 – 2010 αλλά μόλις τώρα παρουσιάζονται τα ευρήματα.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους βασικό κίνητρο των ανθρώπων της εποχής για την εγκατάστασή τους στη συγκεκριμένη θέση ήταν η γειτνίαση με τη θάλασσα και οι δυνατότητες άσκησης θαλάσσιου εμπορίου. Η πρώτη κατοίκηση φαίνεται ότι έγινε στα μέσα της 4ης π.Χ. χιλιετίας, μιας περιόδου που εντοπίζεται σπανίως στον βορειοελλαδικό χώρο ενώ υπάρχουν και ευρήματα της Τελικής Νεολιθικής που χρονολογήθηκε με C14 ανάμεσα στο 3900 και στο 3600 π.Χ.
Στη δόμηση δύο τουλάχιστον κτιρίων της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού φάνηκε ότι είχε χρησιμοποιηθεί η τεχνική του «ψαροκόκκαλου», πολύ αγαπητή στο Αιγαίο κατά την 3η π.Χ. χιλιετία ενώ σε μία άλλη οικία εντοπίστηκε λίθος με βαθύνσεις που στον μινωικό κόσμο αποκαλείται «κέρνος» ή «τράπεζα προσφορών».
Η κεραμική της 3ης και της 2ης χιλιετίας π.Χ.που ήρθε στο φως έχει εγχάρακτη και εμπίεστη διακόσμηση ενώ η ύπαρξη και μυκηναϊκής κεραμικής μαρτυρά τις έντονες εμπορικές σχέσεις του οικισμού με τη Νότια Ελλάδα. Επίσης για πρώτη φορά διαπιστώθηκε και παρουσία μινυακής κεραμικής (η πιο χαρακηριστική κατηγορία μεσαελλαδικής κεραμικής) της Μέσης Εποχής του Χαλκού. Εντυπωσιακότερο εύρημα αυτής της εποχής είναι ένας τριποδικός υποστάτης με συμβολικά εγχάρακτα θέματα. Εντοπίστηκε επίσης προϊστορική ελεύθερη ταφή με το νεκρό τοποθετημένο σε συνεσταλμένη στάση μέσα σε λάξευμα του βράχου και δίπλα του αγγείο τοποθετημένο, επίσης, σε κοιλότητα του εδάφους.
Να σημειωθεί ότι με την ανασκαφή στον Αγιο Αντώνιο προστίθεται μία νέα θέση της Εποχής του Χαλκού στις ήδη γνωστές της Θάσου, του Αγίου Ιωάννη, της Σκάλας Σωτήρος και εκείνης στο Καστρί Θεολόγου.
Στο βόρειο τμήμα του οικισμού εξάλλου βρέθηκαν τάφοι που ανήκουν σε νεκροταφείο του 2ου, 3ου και 4ου αιώνα μ.Χ. Οι τάφοι είναι στην πλειονότητά τους κιβωτιόσχημοι και κτερίζονται με αγγεία και κοσμήματα, ενώ σε μία από τις ταφές βρέθηκε λάγηνος με θησαυρό 22 αργυρών και χάλκινων νομισμάτων. Εντοπίστηκαν επίσης δύο εντυπωσιακοί σε μέγεθος και τρόπο δόμησης κτιστοί οικογενειακοί τάφοι σκαμμένοι μέσα στον βράχο και εν μέρει χτιστοί με τα σκελετικά λείψανα ενήλικων σε εξαιρετική κατάσταση διατήρησης.
