Με κίνδυνο να γίνω δυσάρεστος σε πολλούς φίλους, θα τολμήσω να ισχυρισθώ πως το φετινό, 11o Οινόραμα, ήταν το πιο πετυχημένο απ’ όσα έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Όχι γιατί ήταν το μεγαλύτερο ή το καλύτερα οργανωμένο, αλλά γιατί ήταν το περισσότερο εστιασμένο στο… κρασί. Εξηγούμαι πάραυτα.
Πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια από το πρώτο Οινόραμα του 1994 και σ’ αυτό το διάστημα παρακολουθήσαμε, στις διαδοχικές εκδοχές του, ολόκληρη τη στρεβλή πορεία της ελληνικής οικονομίας, όπως εκφράστηκε στο μικρόκοσμο του οίνου. Λουσάτα περίπτερα, συχνά κακόγουστα, που προσπαθούσαν να στηρίξουν ή να δικαιολογήσουν τις ψηλές τιμές κάποιων παραγωγών, για τις οποίες, σημειωτέον, ήσαν και πολύ περήφανοι.
Βλέπετε είχαμε ταυτίσει, και στο κρασί, το ακριβό με το καλό. Περισσότερο νοιαζόμασταν για την εικόνα, όπως εκφραζόταν αυτή στο σχήμα της φιάλης, στο σχεδιασμό της ετικέτας ή στην πολυτέλεια των χώρων υποδοχής και πολύ λιγότερο στην ουσία και στο περιεχόμενο του μπουκαλιού. Όλοι μας. Καταναλωτές και παραγωγοί.
Φέτος λοιπόν, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Σεμνές κατασκευές, πολλές ομαδικές συμμετοχές, επισκέπτες με πραγματικό ενδιαφέρον για το θέμα και κυρίως το κρασί στο προσκήνιο. Να δοκιμαστεί, να αναγνωριστεί και να εκτιμηθεί γι’ αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που φαίνεται!
Πολύ μου άρεσε αυτή η προσέγγιση και μακάρι να συνεχιστεί κι όταν αρχίσει η ανάκαμψη, λέμε τώρα, της οικονομίας!
