Ποιος ..!! τιμά ποιον…; Σε λίγες μέρες, σύμφωνα με το εθνικό εορτολόγιο, θα γιορτάσουμε την 191η επέτειο της εθνεγερσίας του 1821, για να αποδοθούν, σύμφωνα με τα εορταστικά πρωτόκολλα, οι πρέπουσες τιμές στους νεκρούς ήρωες και αγωνιστές του έθνους και να εκπληρωθεί ο φρονηματικός σκοπός των εκδηλώσεων, που είναι η ενίσχυση του ηθικού φρονήματος και συντήρηση της εθνικής μας μνήμης.
Για άλλη μια φορά θα παρακολουθήσουμε, ως θεατές ή συμμετέχοντες, τα εορταστικά δρώμενα της απόδοσης τιμών, που ορίζονται για να ικανοποιήσουν την έπαρση και ματαιοδοξία των «επισήμων» που θα τις δεχτούν, (εκπρόσωποι της κυβέρνησης και τοπικών κρατικών αρχών), παρά να τιμήσουν αυτούς που πραγματικά τις δικαιούνται,(νεκροί ήρωες των εθνικών αγώνων και ζώντες ανάπηροι πολέμου). Η έντονη λαϊκή διαμαρτυρία και οι προπηλακισμοί, που εκδηλώθηκαν πέρυσι σε πολλές περιοχές της χώρας, ως συνέπειες της βαθειάς πολιτικής και οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, ακύρωσαν τις παρελάσεις των εκδηλώσεων για το ιστορικό ΟΧΙ και ενοχοποιώντας τους επισήμους, τους απέτρεψαν να δεχτούν τις αποδιδόμενες τιμές. Επέτρεψαν όμως ταυτόχρονα και στους πραγματικούς δικαιούχους των τιμών, να αποφύγουν την ταπεινωτική και απαξιωτική συμπεριφορά της πολιτείας, που ατυχώς γι’ αυτούς, προβλέπουν τα εορταστικά της πρωτόκολλα.
Άν πραγματικά, σκοπός των εορταστικών εκδηλώσεων, είναι η απόδοση τιμών στους ήρωες της πατρίδας, νεκρούς ή ζωντανούς, όπως αναφέρεται στις διατάξεις των σχετικών πρωτοκόλλων και υπηρεσιακών εγκυκλίων, γιατί οι παρελάσεις πρέπει να γίνονται, ενώπιον των εκάστοτε εκπροσώπων κυβερνητικών, αυτοδιοικητικών αρχών, στρατιωτικών, και δημοσίων υπηρεσιών και όχι ενώπιον εκείνων που τις δικαιούνται; Εκπροσωπούν, οι εκάστοτε οριζόμενοι επίσημοι, τους νεκρούς ήρωες και τους ζωντανούς αγωνιστές;
Μια τέτοια επίκληση είναι αδιανόητη, γιατί βεβηλώνει τη μνήμη των νεκρών και παράλογη αφού η προσωπική παρουσία των ζωντανών αγωνιστών, καθιστά περιττή κάθε εκπροσώπηση τους. Οι επίσημοι που ορίζονται να εκπροσωπήσουν την Πολιτεία και τις αρχές του Κράτους στις εθνικές εορταστικές εκδηλώσεις, αναμφισβήτητα δικαιούνται εκτίμησης και σεβασμού, όχι όμως την καπηλεία των τιμών, που αποδίδονται για να τιμηθούν οι νεκροί ήρωες και ζωντανοί ανάπηροι πολέμου.
Ποιες τιμές στ’ αλήθεια..!! αποδίδονται, στους νεκρούς ήρωες και ζωντανούς αγωνιστές, με την παρέλαση προ του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, όταν μπροστά από το μνημείο, στήνονται τα κιόσκια και οι εξέδρες των « επισήμων », σύμβολα υπεροψίας, από όπου θα δεχτούν τις τιμές, που αποκλειστικά δικαιούνται οι ήρωες, που συμβολίζει και εκπροσωπεί η νεκρή φιγούρα του μνημείου πίσω τους..!! και οι επιζώντες ανάπηροι πολέμου μπροστά τους (χαμηλότερα ..!!), συνοδευόμενοι από τη θεραπαινίδα, που ορίζεται και υποκριτικά θα χαιρετήσουν στο τέλος της παρέλασης. Όταν σύμβολα των νεκρών ηρώων αποκρύπτονται για τους επισήμους και ζώντες ανάπηροι πολέμου παίρνουν θέση χαμηλότερα, Ποιοι τιμούν ποιους…;
Τι είδους στ’αλήθεια..!! τιμές, δέχεται ο επιζών ανά την επικράτεια ανάπηρος πολέμου, που καλείται από το εορταστικό πρωτόκολλο να παρελάσει πρώτος, να στρέψει την κεφαλή για να χαιρετήσει αυτούς που οφείλουν να τον τιμήσουν και χωρίς βοήθεια ή με αναπηρικό καρότσι να πάρει τη θέση, απέναντι στο βάθρο των επισήμων και να υποστεί σε όλη τη διάρκεια της παρέλασης την απόλυτη ταπείνωση και εξευτελισμό με τη στροφή της κεφαλής των τμημάτων της παρέλασης προς τους επισήμους και την αποστροφή από το πρόσωπο του.
Όταν το πρωτόκολλο ορίζει και επιβάλει, να αποδώσει τιμές ο ανάπηρος πολέμου που τις δικαιούται, σε εκείνους που οφείλουν να τον τιμήσουν, Ποιος τιμά ποιον…; Τα απρεπή συνθήματα, οι άκομψες πρακτικές του αγανακτισμένου πλήθους και οι προσβλητικές χειρονομίες των μαθητών προς τις εξέδρες των επισήμων στις εκδηλώσεις του Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη και του Φεβρουαρίου στα Γιάννενα, επιβεβαιώνουν και επιβάλλουν την ανάγκη μιας σοβαρής και εμπεριστατωμένης μελέτης, για τον εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση του όλου εορτασμού των εθνικών μας επετείων και την αναθεώρηση των πολιτικών, κοινωνικών, θρησκευτικών και εκπαιδευτικών εορταστικών δρώμενων.
Μέρος της αναθεώρησης, μπορεί και πρέπει να αφορά, στους κοινωνικούς, εκπαιδευτικούς και οικονομικούς προβληματισμούς των παρελάσεων (Στρατιωτικών και μαθητικών), αλλά και στην αμοιβαία αλλαγή θέσεων και ρόλων, τιμωμένων και επισήμων. Εναλλαγή, που θα εξαλείψει επιβιώσεις μιας προ πολλού ξεπερασμένης αντίληψης, η οποία ιδεολογικά και κοινωνιολογικά προκαλεί, τις απαιτήσεις μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας. Εναλλαγή, που θα αναδείξει το πραγματικό νόημα και σκοπό των εορταστικών εκδηλώσεων και την απόδοση των τιμών στους πραγματικούς δικαιούχους.
Η σιωπή των νεκρών, που δεν προκαλεί τις μωροφιλοδοξίες όλων εκείνων που συνωστίζονται για μια θέση στις εξέδρες, αλλά και η συνεχής μείωση των αναπήρων πολέμου, που αναπόφευκτα ο χρόνος επιφέρει, θα επιτρέπουν και θα δικαιολογούν δυστυχώς, τη συνέχιση των εκδηλώσεων στη σημερινή τους μορφή, για όσο χρόνο οι κοινωνίες μας θα ανέχονται το θέαμα. Υπάρχουν όμως κοινωνίες, που διατηρούν και ενισχύουν την εθνική τους μνήμη τιμώντας τους νεκρούς και ζωντανούς ήρωες, χωρίς τις καταφυγές σε μιλιταριστικές πρακτικές που δένουν με τις Ρωμαϊκές φιέστες και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, χωρίς τις αποστροφές της κεφαλής από το πρόσωπο του αναπήρου πολέμου, χωρίς τις μαθητικές παρελάσεις « πασαρέλας » που καλλιεργούν το ναρκισσισμό, χωρίς την αξιοσύνη κάθε μαθητή, να φέρει τη Σημαία ή να είναι παραστάτης της, να γίνεται ανταποδοτικό όφελος μιας βαθμολογικής αξιολόγησης, υποκειμενικής κρίσης της οποίας η αμεροληψία δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Είναι οι κοινωνίες που έχουν διαμορφώσει συλλογική μνήμη που απελευθερώνει και δεν υποδουλώνει. –Είναι οι κοινωνίες που αξιοποιούν σωστά τα ιδεολογικά τους προτάγματα. –Είναι οι κοινωνίες που ξεπερνούν τα ταμπού και δίδουν πραγματικό νόημα στα σύμβολα και δυναμική στους συμβολισμούς. Πόσα χρόνια θα περάσουν για να τις….. φθάσουμε;
17-3-2012
Μανώλης Κομπολάκης
τ. Ειδικός Σύμβουλος Νομάρχη
