Η εργατική τάξη πάει στον Παράδεισο

Για το ίδιο αυτό ντοκυμαντέρ που εγείρει πολλές συζητήσεις ο σκηνοθέτης βρίσκεται αυτόν τον καιρό στην Αθήνα, προσκεκλημένος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Τη Δευτέρα 19 Μαρτίου έδωσε masterclass στο Exile Room από τις 13.00 ως τις 16.00, με τίτλο «Fact VS Vision, ενώ την Τρίτη 20 Μαρτίου θα βρίσκεται στον ίδιο χώρο για να προλογίσει τη δουλειά του.

Τρίτο μέρος της τριλογίας του για την ανθρώπινη εργασία, το «Μεγαλείο της πόρνης», που απέσπασε το Ειδικό Βραβείο Κριτικών στην ενότητα Ορίζοντες (Special Orizzonti Jury Prize) στο περυσινό Φεστιβάλ της Βενετίας, είναι ένα κινηματογραφικό τρίπτυχο για την πορνεία: τρεις χώρες, τρεις γλώσσες, τρεις θρησκείες. Στην Ταϊλάνδη, οι γυναίκες περιμένουν τους πελάτες τους πίσω από γυάλινα παραπετάσματα, χαζεύοντας το είδωλό τους στο τζάμι. Στο Μπαγκλαντές, οι άνδρες καταφεύγουν στα γκέτο του έρωτα για να ικανοποιήσουν τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες τους με τα κορίτσια που βρίσκονται εκεί υπό καθεστώς δουλείας. Και στο Μεξικό, οι γυναίκες προσεύχονται στη Σάντα Μουέρτε, την αγία του θανάτου, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Σε κόσμους όπου η πιο μύχια πράξη έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα, οι γυναίκες αυτές έχουν βιώσει καθετί σωματικό ή συναισθηματικό που μπορεί να συμβεί ανάμεσα σ’ έναν άνδρα και σε μια γυναίκα. Τίποτε όμως, ούτε καν η μαγευτική φωτογραφία και η αισθαντική φωνή της PJ Harvey, δεν μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις τον εφιάλτη που ζουν κάθε νύχτα. Κι ενώ πάντα πληρώνονται, η ζωή τους είναι τελικά πλούσια μονάχα σε ιστορίες.

Ο ίδιος ο Γκλάβογκερ δήλωσε ότι μια από τις δυσκολίες αυτού του ντοκυμαντέρ ήταν να καταφέρει να διαγράψει από τον νου του ό,τι είχε ακούσει πιο πριν σχετικά με την πορνεία. «Πρόκειται για ένα θέμα για το οποίο έχουν άποψη όλοι, αλλά λίγοι έχουν πάει στον χώρο εργασίας μιας πόρνης, ή, ακόμη κι αν πήγαν, δεν τον εξέλαβαν ως τέτοιον» είπε ο Γκλάβογκερ μιλώντας στη Θεσσαλονίκη. «Μπορεί να υφίσταται στιγματισμός των γυναικών και των πελατών, όμως η πορνεία υπάρχει για χιλιάδες χρόνια, ακόμη και αν καταστέλλεται, ακόμη και αν επισύρει ποινή θανάτου. Είναι γελοίο το ερώτημα αν θα έπρεπε να υπάρχει πορνεία σήμερα».

Στη Θεσσαλονίκη ο Γκλάβογκερ αναφέρθηκε στην αφορμή χάρη στην οποία γύρισε καθεμία από τις ταινίες της τριλογίας, που συμπληρώνεται από τις «Μεγαλουπόλεις» και τον «Θάνατο ενός εργάτη» που πραγματεύονται τις εργασιακές συνθήκες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Συγκεκριμένα, στην ταινία «Ο θάνατος του εργάτη», ένα εφιαλτικό οδοιπορικό-ύμνο στον ανθρώπινο μόχθο, ερέθισμα ήταν ο Αλεξέι Σταχάνοφ, εργάτης στην πρώην Σοβιετική Ενωση ο οποίος απέκτησε διαστάσεις ήρωα και φήμη ανάλογη με εκείνη των ποπ σταρ στη Δύση, επειδή κατάφερε να βγάλει μια τεράστια ποσότητα κάρβουνου από ένα ορυχείο σε μία και μόνη βάρδια.

«Σε αυτή την περίπτωση η ιδεολογία δημιουργεί τον ήρωα και τον μετατρέπει σε σύμβολο της ΕΣΣΔ, ασκώντας συναισθηματική πίεση στους υπολοίπους ως προς τους ρυθμούς εργασίας. Με ενδιέφερε να κάνω μια ταινία που να ωθήσει τους άλλους να καταλάβουν τι είναι βαριά εργασία, γι’ αυτό και η αναζήτησή μου άρχισε από το σημείο όπου δούλεψε ο άνθρωπος αυτός» τόνισε ο σκηνοθέτης.

Ιερά οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136 (στάση μετρό Κεραμεικός)

Τηλ. (210) 3609.695, 3612.046