ΕΥΡΩΠΗ Ή… ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σε μερικές ημέρες θα είναι ίσως εφικτόν να διατυπωθούν σοβαρές προβλέψεις για το αποτέλεσμα των προσεχών βουλευτικών εκλογών. Οι προβλέψεις που ως τώρα διατυπώνονται εκφράζουν βεβαίως μια τάση του εκλογικού σώματος. Κανείς λ.χ. δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πολιτική κάμψη του ΠαΣοΚ, που όμως δείχνει να επιβιώνει παρά τα απανωτά λάθη που διέσυραν και τραυμάτισαν το ισχυρότερο ελληνικό κόμμα των τελευταίων δεκαετιών.

Σε µερικές ηµέρες θα είναι ίσως εφικτόν να διατυπωθούν σοβαρές προβλέψεις για το αποτέλεσµα των προσεχών βουλευτικών εκλογών. Οι προβλέψεις που ως τώρα διατυπώνονται εκφράζουν βεβαίως µια τάση του εκλογικού σώµατος. Κανείς λ.χ.δεν µπορεί να αµφισβητήσει την πολιτική κάµψη του ΠαΣοΚ, που όµως δείχνει να επιβιώνει παρά τα απανωτά λάθη που διέσυραν και τραυµάτισαν το ισχυρότερο ελληνικό κόµµα των τελευταίων δεκαετιών.

Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν µπορεί να αµφισβητήσει την αυξητική τάση της Νέας Δηµοκρατίας και πολύ περισσότερο εµφανής είναι η άνοδος ορισµένων αριστερών δυνάµεων.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι προαναφερθείσες τάσεις θα εκφρασθούν στις κάλπες µε αποτέλεσµα να προκύψει ένα πολυκοµµατικό Κοινοβούλιο.

Θα είναι καλό ή κακό για τον τόπο µια τέτοια εξέλιξη; Το παρελθόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Ας θυµηθούµε τα γεγονότα. Η πολυδιάσπαση του Κέντρου µετά την Κατοχή και τον Εµφύλιο οδήγησε στη µονοκρατορία της συντηρητικής παρατάξεως. Χρειάστηκε το σοκ των εκλογών του 1958 (που έφεραν την ΕΔΑ στη θέση της αξιωµατικής αντιπολιτεύσεως) για να οµονοήσουν τελικώς τα πολλά και διάφορα κόµµατα του κεντρώου χώρου και να ενωθούν στο σχήµα της Ενώσεως Κέντρου µε τον Γεώργιο Παπανδρέου. Χρειάστηκε σκληρός και πολυετής πολιτικός αγώνας για να φύγει από την εξουσία η δεξιά παράταξη.

Με τα σηµερινά δεδοµένα µπορεί να διατυπωθεί ως σοβαρή πιθανότητα η ανάδειξη πολυκοµµατικής Βουλής – ένα Κοινοβούλιο µε… δέκα κόµµατα θα είναι κάτι το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά πράγµατα. Πρωτόγνωρο και ίσως επικίνδυνο για τη χώρα, και µάλιστα υπό συνθήκες βάρδιας οικονοµικής κρίσης;

Οι πολίτες µε την ψήφο τους θα κρίνουν. Αν λ.χ. έχουν δίκιο οι κραυγάζοντες ότι τα διαπλεκόµενα συµφέροντα θέλουν δικοµµατισµό για να κυβερνούν τη χώρα.

Υπάρχει και η αντίθετη θεωρία: ότι τα διαπλεκόµενα συµφέροντα θέλουν πολυδιάσπαση των κοµµάτων ώστε να επηρεάζουν αποφασιστικά τα πράγµατα µετέχοντας στην κατασκευή συµµαχικών κυβερνητικών σχηµάτων.

Φυσικά και οι δύο θεωρίες υποκρύπτουν ωµή προπαγάνδα για να παρασύρουν τους πολίτες.

Οι ψηφοφόροι όµως δεν τρώνε κουτόχορτο. Η ψήφος στις προσεχείς εκλογές είναι συνάρτηση της επιλογής: µε την Ευρώπη και το ευρώ ή µε την πτώχευση που θα φέρει κοινωνική αναταραχή και την… επανάσταση;

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.