Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε εφετειακή απόφαση που είχε επιδικάσει σε 36χρονο εργαζόμενο το ποσό των 40.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω εργατικού ατυχήματος (αναπηρία 80%), το οποίο σημειώθηκε μεν στον περιβάλλοντα εργασιακό του χώρο, αλλά εκτός ωραρίου, όταν ο εργαζόμενος επιχείρησε να σώσει από πνιγμό ένα σκυλάκι.
Ειδικότερα, τον Φεβρουάριο του 2003 εργαζόμενος σε βιοτεχνία υποδημάτων στην περιοχή των Σερρών, μόλις σχόλασε πήγε να πάρει το αυτοκίνητό του το οποίο ήταν σταθμευμένο σε ειδικά στεγασμένο χώρο κοντά στο κτίριο της βιοτεχνίας.
Γύρω από το χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων υπήρχε αυλή με μπάζα τα οποία είχαν καλυφθεί με χώμα και φύλλα δένδρων, ενώ το έδαφος ήταν ανώμαλο, αλλά και επικίνδυνο καθώς είχαν αρχίσει να λιώνουν τα χιόνια των προηγούμενων ημερών.
Την ώρα που ο εργαζόμενος πλησίαζε το αυτοκίνητό του, αντελήφθη ότι ένα σκυλάκι, το οποίο ήταν δεμένο με λουρί σε απόσταση 5 μέτρων, κινδύνευε να πνιγεί επειδή το λουρί είχε τυλιχτεί γύρω από το λαιμό του και το έσφιγγε. Βιαστικά, πήγε να το ελευθερώσει, αλλά λόγω της κατάστασης του εδάφους και της ολισθηρότητας γλίστρησε και έπεσε με την πλάτη στο έδαφος και κτύπησε την πλάτη του στα μπάζα.
Αμέσως μεταφέρθηκε στο κοντινό Κέντρο Υγείας, στη συνέχεια στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών και μετά στο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Παπανικολάου. Τελικά, ο εργαζόμενος υπέστη «συντριπτικό-εκρηκτικό κάταγμα εξάρθρημα των Θ5 και Θ6 σπονδύλων με πλήρες αισθητικοκινητικό παράπλημα».
Υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση. Ύστερα από 40 μέρες εξήλθε από το νοσοκομείο, αλλά παρουσίαζε βαριά κινητική βλάβη στα κάτω άκρα και ανικανότητα να κινηθεί και να εργαστεί (ανάπηρος ως παραπληγικός κατά ποσοστό 80%). Κατόπιν αυτών έλαβε σύνταξη αναπηρίας και επίδομα παραπληγίας.
Το Εφετείο Θεσσαλονίκης δέχθηκε ότι ο 36χρονος ήταν συνυπαίτιος του ατυχήματος κατά 60%, καθώς ενήργησε από αμέλεια, μη καταβάλλοντας δηλαδή την απαιτούμενη επιμέλεια ως μέσος συνετός εργαζόμενος που γνώριζε την επικινδυνότητα του χώρου του ατυχήματος όταν έβρεχε ή χιόνιζε, όπως στην προκειμένη περίπτωση.
Έτσι, εξαιτίας της λάσπης, των μπάζων, των χωμάτων και των συσσωρευμένων φύλλων, όταν εισήλθε βιαστικά και απρόσεκτα στον χώρο της αυλής με σκοπό να ελευθερώσει το σκυλάκι, και λόγω της ολισθηρότητας του εδάφους, γλίστρησε πατώντας στη λάσπη και τα σάπια φύλλα, και έπεσε.
Η εργοδοτική πλευρά κρίθηκε ότι ήταν κατά 40% συνυπαίτια του ατυχήματος, καθώς από αμέλεια και μάλιστα επειδή δεν κατέβαλε την επιμέλεια που απαιτείτο ως μέση συνετή εργοδότρια που γνώριζε την επικινδυνότητα του χώρου του ατυχήματος όταν έβρεχε ή χιόνιζε, παρέλειψε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας.
Ακόμη, οι εργοδότες «δεν προέβησαν σε έγκαιρο και τακτικό καθαρισμό του χώρου του ατυχήματος από τα μπάζα, το χώμα και τα φύλλα των δένδρων, ώστε να μην εγκυμονεί κίνδυνο ατυχήματος για τον πεζό που θα τον διέσχιζε».
Κατόπιν αυτών το Εφετείο αφού έλαβε υπόψη του την ηλικία του άτυχου εργαζομένου, την καλή κατάσταση της υγείας του πριν από τον τραυματισμό του, την ένταση και τη διάρκεια του ψυχικού άλγους του, την οικονομική και την κοινωνική κατάστασή του, το βαθμό συνυπαιτιότητας, αλλά και την οικονομική κατάσταση της εργοδότριας επιχείρησης, επιδίκασε υπέρ του το ποσό των 40.000 ευρώ (με το νόμιμο τόκο) ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη.
Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι ο τραυματισμός του άτυχου εργάτη ήταν εργατικό ατύχημα και η εφετειακή απόφαση έχει πλήρεις και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες. Οι αρεοπαγίτες στη συνέχεια απέρριψαν την αίτηση της εργοδοτικής πλευράς που ζητούσε να αναιρεθεί η εφετειακή απόφαση.
