«Η ποίηση είναι σαν το… μελάτο αβγό. Γίνεται εν βρασμώ αλλά χρειάζεται και νου για να το αποσύρεις από τη φωτιά την κατάλληλη ώρα».
Αυτή ήταν μία από τις πολλές κουβέντες του Τίτου Πατρίκιου που προκάλεσαν το χειροκρότημα το βράδυ της Δευτέρας 12 Μαρτίου σε αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων όπου ο νεοσύστατος Κύκλος Ποιητών διοργάνωσε βραδιά για να τιμήσει τον μεγάλο έλληνα ποιητή με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Συγκατοίκηση με το παρόν» (εκδόσεις Κέδρος).
Απολαυστικός, εξομολογητικός, διεισδυτικός και με λόγο γεμάτο νεανικό σφρίγος, ο Τίτος Πατρίκιος χάρισε στο κοινό στιγμές προβληματισμού, συγκίνησης και ευφορίας, τόσο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ποιημάτων του όσο και στη συνομιλία που ακολούθησε μεταξύ του ιδίου, του ποιητή και δοκιμιογράφου Αναστάση Βιστωνίτη – που παρουσίασε το νέο βιβλίο του έλληνα ποιητή – και του κοινού.
Η βραδιά άνοιξε με προβολή ντοκυμαντέρ για τον άνθρωπο και τον ποιητή (πρόκειται για παραγωγή της ΕΡΤ σε σκηνοθεσία Τάσου Ψαρρά). Ακολούθησε η ομιλία του Αναστάση Βιστωνίτη, ο οποίος μίλησε για ένα βιβλίο που «λάμπει από φρεσκάδα» και για τον ποιητή που «παραμένει νέος όσο σκάβει ολοένα και πιο βαθιά το κοίτασμα». Και ο ίδιος κατέληξε: «Είναι ένα βιβλίο βαθιάς επιείκειας για τις ατέλειες της ζωής. Ενα ελιξίριο που μας κρατά δημιουργικούς και μας βοηθά να ξεπεράσουμε τα μικρά και τα μεγάλα δράματα του κόσμου».
«Προσπαθώ να μην αφήσω το γράψιμο» εξομολογήθηκε με τη σειρά του ο Τίτος Πατρίκιος. «Θέλω να συνεχίσω για να ανακαλύψω πράγματα που με ξεπερνούν και για να μη μείνω πίσω στις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας». Σύμφωνα με τον ποιητή, αν στα έργα του που έχουν δημοσιευτεί μείνει στις επόμενες γενιές το 10%, αυτό θα είναι μεγάλη υπόθεση. Ο ποιητής διάβασε στο κοινό ποιήματα όπως τα «Υμνώ το σώμα», «Οι γυμνοί και οι ντυμένοι», «Το λεωφορείο» και άλλα και μοιράστηκε με το κοινό στιγμές της επεξεργασίας τους. «Για να φτιάξω αυτό το ποίημα» ανέφερε «χρειάστηκε να αφαιρέσω εκατοντάδες στίχους». Στο τέλος έγινε συζήτηση με το κοινό. «Ποιο ποίημα είναι το αγαπημένο σας;» τον ρώτησε νεαρή φοιτήτρια. « Μπορεί με την απάντηση που θα σου δώσω να φανώ ασταθής και ευμετάβλητος αλλά κάθε τόσο αλλάζω» απάντησε ο ποιητής. Μία από τις τελευταίες ερωτήσεις που δέχθηκε ήταν αν τον λυπεί η Ελλάδα τού σήμερα. «Τη λύπη ας την αφήσουμε για τις προσωπικές μας υποθέσεις» απάντησε. «Για την Ελλάδα παραμένω πεισματικά αισιόδοξος».
