Μπορεί η Ευρώπη της Μέρκελ και του Σόιμπλε να μας βοήθησε να απαλλαγούμε από 100 δισ. ευρώ χρέος – το μεγαλύτερο «κούρεμα» στην Ιστορία -, αλλά στην ουσία το έκανε για τους δικούς της καιροσκοπικούς λόγους, ενώ τίποτε δεν μας εγγυάται ότι θα αποφύγουμε την καταστροφή. Αυτή είναι η νέα γραμμή αντίστασης που διαμορφώνεται όχι από το μανιχαϊστικό ΚΚΕ ή τον λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από μία τάση αριστερών μεταρρυθμιστών που ευδοκιμούν στον χώρο των διανοουμένων, αλλά και της ΔΗΜΑΡ.
Να δεχθούμε ότι και η Μέρκελ, και ο Σαρκοζί, και οι συντηρητικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα στην Ευρώπη προασπίζουν πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα. Το ερώτημα στο οποίο δεν απαντούν οι εξ Αριστερών επικριτές του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης – που ας μην το ξεχνάμε είναι αλληλένδετα – είναι ποιο ήταν στη δεδομένη συγκυρία το δικό μας συμφέρον. Είχαμε άλλες επιλογές και δεν το ξέραμε ή μήπως έπρεπε να περιμένουμε, όπως επί της ουσίας υποστηρίζουν, να ωριμάσουν οι συνθήκες για μια πιο κοινωνική Ευρώπη ώστε να υπάρξει μια πιο δίκαιη συμφωνία και για την Ελλάδα; Και μέχρι τότε τι γίνεται; Θα σταματήσουν οι περικοπές μισθών και συντάξεων, θα γίνουν μεταρρυθμίσεις και ποιες; Ή όπως υπόσχεται ο κ. Κουβέλης θα περιμένουμε να συγκροτηθεί στην Ελλάδα μια νέα, μεγάλη προοδευτική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που θα μας βγάλει από την κρίση; Μία συμμαχία από την οποία αποκλείονται εκ προοιμίου το ΠαΣοΚ και οι λοιποί μνημονιακοί, διότι ως γνωστόν πάνω απ’ όλα για την Αριστερά είναι η καθαρότητα των θέσεών της, άρα δεν είναι διατεθειμένη να δώσει άλλοθι σε συγκυβερνήσεις και πράσινα άλογα… Τώρα ποιοι απομένουν δεν χρειάζεται να το μάθουμε, γιατί ίσως έχουμε κάποιες παρενέργειες στα δημοσκοπικά ποσοστά της ΔΗΜΑΡ…
Εχουμε χορτάσει ως τώρα από περιγραφές του προβλήματος, από ευχολόγια για μελλοντικές αλλαγές ισορροπιών και από υποσχέσεις για μία άλλη… απερίγραπτη προς το παρόν λύση. Ο επάρατος δικομματισμός, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, πνέει τα λοίσθια. Με τον ορίζοντα των εκλογών μπροστά μας, δεν πρέπει να ξέρουν οι πολίτες τι τους επιφυλάσσει η επόμενη μέρα; Δεν μπορεί από τη μια να ακούμε κατηγορητήρια ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει δήθεν τη λαϊκή νομιμοποίηση να προχωρήσει σε οποιαδήποτε συμφωνία, επειδή ερμηνεύουν α λα καρτ τους κανόνες της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, την ίδια ώρα που υποβαθμίζουν, όταν δεν δικαιολογούν εν ονόματι της ανεργίας και της ανέχειας, τους προπηλακισμούς και τις βιαιότητες, και από την άλλη να μεταθέτουν το πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας σε κάποιες αόρατες μελλοντικές προοδευτικές πλειοψηφίες.
Δεν έχουμε έλλειμμα από πολιτικούς και κόμματα χαμαιλέοντες, που χαϊδεύουν μονίμως αφτιά. Η αναστήλωση του δημόσιου ήθους και η προάσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων δεν μπορεί να εξαντλείται σε δικαιολογημένους μεν αλλά ατελέσφορους μύδρους κατά της κοινωνικής αδικίας, αλλά περνά από συγκεκριμένες πράξεις, συγκεκριμένα μέτρα, συγκεκριμένες πολιτικές. Να καταδικάσουμε τον νεοφιλελευθερισμό, να υπερασπίσουμε την κοινωνία και τη δημοκρατία, αλλά δεν πρέπει να ξέρουμε πώς και με ποιους; Βεβαιότητες δεν υπάρχουν πολλές, αλλά η χώρα και κυρίως οι πολίτες που πληρώνουν καθημερινά την κρίση δεν αντέχουν μία ακόμη δόση αβεβαιότητας…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
