Μεσούσης της κρίσης, παρά τις γραφειοκρατικές δυσκολίες και την πεσμένη ψυχολογία της αγοράς που κρατά ερμητικά κλειστά κι όσα πορτοφόλια έχουν ακόμη κάτι στην ψυχή τους, τα ζαχαροπλαστεία φυτρώνουν σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά, από τη Βάρκιζα μέχρι την Πολιτεία.
Τη ζάχαρη ο, ούτως ή άλλως γλυκατζής, έλληνας τη χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ, ωστόσο τίποτε δεν δικαιολογεί την τεράστια έκρηξη που λέγεται cup cake και yogurt σε frozen ή σε θερμοκρασία ψυγείου.
Η κρίση αγαπά τις νέες ιδέες και την εξειδίκευση σε ένα και ποιοτικό προϊόν, που θα δουλέψει και θα επιβιώσει – τουλάχιστον αυτό μας έχει διδάξει και η ιστορία. Και η επιστροφή της ελληνικότατης συνήθειας του γιαουρτιού με μέλι και όχι μόνο είναι νόστιμη, αλλά έχει και ένα μεγάλο μέλλον στο εξωτερικό, αν υπολογίσουμε ότι ο ευρωπαίος πάντα υποκλινόταν στο ελληνικό γιαούρτι ή ότι αυτή τη στιγμή οι ελληνικές γιαουρτοβιομηχανίες «σκίζουν» στη Νέα Υόρκη.
Η οποία Νέα Υόρκη μας έστειλε και την ανυπέρβλητη μόδα του cup-cake, που μεταφράζεται σε ένα μικροσκοπικό κεκάκι με icing που σε φορτώνει με περισσότερες θερμίδες κι από ένα ταψί μπακλαβά.
Ιδιωτικά, πλούσιες κυρίες σκοτώνουν τον άπλετο ελεύθερο χρόνο τους ψήνοντάς το για γενέθλια και γάμους, επιχειρηματίες και επιστήμονες ξεχνούν καριέρα και πτυχία για να του αφιερωθούν εξαιρετικά, και στην Αθήνα του τώρα από ένα cup-cake ζαχαροπλαστείο ανοίγει άπαξ της εβδομάδος σε κεντρικές και μη γειτονιές.
Το ίδιο και με το γιαούρτι. Αν θελήσεις ως δημοσιογράφος να αφιερώσεις ένα άρθρο στην αφεντιά του, θα σου χρειαστεί μέρες και μέρες ρεπορτάζ. Κι ενώ είσαι πρόθυμος να χαρείς με τις νέες ιδέες που μαγειρεύουν ένα νέο μέλλον για τη ζαχαροπλαστική στη χώρα, μπουχτίζεις από την υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης στο ίδιο ρεφρέν.
Και παλιά όλα τα ζαχαροπλαστεία έκαναν τα ίδια ακριβώς γλυκά, αφήνοντας τον πελάτη να στεριώσει τα κλασικά στο χρόνο, μέσα από την ποιότητα ή την άρτια εκτέλεση ενός μπακλαβά. Σε μια νέα εποχή, όμως, που απαιτεί άλλη μελέτη, άλλη σοβαρότητα κι άλλα κριτήρια, ποιο επιχειρηματικό πνεύμα αποφασίζει ότι ένα βαριά πληγωμένο στην εμπορική του καρδιά Κολωνάκι, αντέχει δύο cupcakeάδικα, που ανοίγουν σε απόσταση αναπνοής μέσα στην ίδια εβδομάδα;
Ή μήπως για την κρίση του εμπορίου δεν φταίει το γεγονός πως στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο άνοιγαν άκριτα ανταγωνιστικά πανομοιότυπα εμπορικά καταστήματα, χωρίς καμία μελέτη για το πόσα αντέχει η τσέπη της γειτονιάς;
Ενίοτε, το μυαλό του έλληνα λειτουργεί όπως εκείνο των παιδιών, που κάθε Χριστούγεννα ερωτεύονται μαζικά τη μόδα ενός παιχνιδιού για να το καταναλώσουν μαζικά κι αχόρταγα και να το πετάξουν πριν ξημερώσει των Φώτων.
Το θέμα δεν είναι να γαντζωθούμε όλοι πάνω στην ίδια συνταγής επιτυχίας, αλλά να δημιουργήσουμε πολλές και πολυσυλλεκτικές πρωτότυπες συνταγές για να μη θρηνήσουμε ξανά μια επόμενη κρίση, στην οποία θα έχουμε βάλει κι εμείς το χεράκι μας.
