Ας δούμε την αλληλουχία των γεγονότων. Το 2004 ο ελληνικός λαός πείθεται για τις καλές προθέσεις του κ. Κ. Καραμανλή, πιστεύει τις επαγγελίες του για επανίδρυση του κράτους, δημοσιονομική εξυγίανση, πάταξη της διαφθοράς, και δεν αξιολογεί ούτε το έλλειμμα σχεδιασμού ούτε το έλλειμμα πολιτικού προσωπικού της Νέας Δημοκρατίας. Του προσφέρει την άνετη πλειοψηφία που ζητούσε, αλλά το ατελές νεοδημοκρατικό σύστημα προδίδει την επιλογή του, δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και – το χειρότερο – παραδίδει μια χώρα ανοχύρωτη και ευάλωτη απέναντι στην επερχόμενη κρίση.
Το 2009 ο ελληνικός λαός παρασύρεται από τη φήμη του ονόματος Παπανδρέου και υποτιμά εξίσου τα αντίστοιχα ελλείμματα προετοιμασίας, σχεδιασμού, κατανόησης αλλά και συγκρότησης ισχυρής επιτελικής ομάδας, ικανής να χειρισθεί το σύνθετο οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Χρειάσθηκε να περάσουν περίπου δύο χρόνια ασκήσεων επί χάρτου και αλλεπάλληλων αποτυχιών για να αποδεχθεί ο κ. Παπανδρέου ότι αδυνατεί να σχεδιάσει ικανοποιητικά και να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την κρίση.
Μόλις τώρα, υπό το βάρος της εξουθενωτικής και ταπεινωτικής παρέμβασης των ξένων, η χώρα πάει να αποκτήσει για πρώτη φορά, ύστερα από μία δεκαετία, ένα ολοκληρωμένο, οργανωμένο και πειθαρχημένο σχέδιο οικονομικής εξυγίανσης και ανασυγκρότησης, βασισμένο όμως στις αμφισβητούμενες, αλλά κρατούσες διεθνώς οικονομικές αντιλήψεις. Ωστόσο για μια χώρα της ευρωζώνης, η οποία εξαρτάται απολύτως από τους εταίρους και τους δανειστές της, δεν υπήρχαν διαφυγές.
Εστω και έτσι όμως η Ελλάδα αποκτά έναν μηχανισμό διάσωσης και ανασυγκρότησης. «Από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα» που λέει ο λαός μας. Και αυτόν επιβάλλεται να τον προστατεύσει, δεν έχει περιθώρια άλλων πειραματισμών.
Αυτή τη φορά ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να έχει άλλοθι. Γνωρίζει πλέον τι φταίει και τι χρειάζεται η χώρα. Τους εύκολους, τους συνθηματολόγους, εκείνους που υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, χωρίς να έχουν εμπειρίες, γνώση και σχέδιο, εκείνους που συνοδεύονται από πολιτευτάκηδες και υπερφίαλους καλαμπουρτζήδες, δεν έχει παρά να τους απομονώσει.
Στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση ο ελληνικός λαός, αν θέλει να επιβιώσει, οφείλει να απαιτήσει από τα κόμματα και από τα πρόσωπα ορθό και αληθινό λόγο, λεπτομερές σχέδιο και οργανωμένες επιτελικές ομάδες, ικανές να φέρουν εις πέρας δύσκολες και σύνθετες αποστολές.
Τούτη τη φορά λάθη δεν επιτρέπονται, ούτε πλάνες.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
