«Η Γερμανία πρέπει να διαχειριστεί την ισχύ της με υπευθυνότητα και ευαισθησία», υπογραμμίζει ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκουίντο Βεστερβέλε σε συνέντευξη που παραχωρεί στην εφημερίδα Welt am Sonntag.
Ο κ. Βεστερβέλε προειδοποιεί για τους κινδύνους από την κακή διαχείριση της ισχύος του Βερολίνου, ενώ σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα τονίζει ότι δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σε συζήτηση η οποία μπορεί να προκαλέσει νέα σύγχυση στις αγορές.
«Η Γερμανία προσλαμβάνεται ως χώρα ιδιαιτέρως ισχυρή στην Ευρώπη και με επιρροή. Σε ολόκληρη την Ευρώπη υπάρχει συζήτηση σχετικά με το ρόλο της Γερμανίας στην κρίση χρέους. Τώρα λαμβάνεται η απόφαση σχετικά με το ποια εικόνα της Γερμανίας καθορίζεται για τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη. Και κυρίως ο ισχυρός έχει την υποχρέωση να διαχειρίζεται με ευαισθησία και υπευθυνότητα την ισχύ του».
«Από τη Γερμανία αναμένει κανείς κατευθύνσεις και όχι διαταγές. Όποιος κραδαίνει το τευτονικό ρόπαλο θα λάβει πίσω μπούμερανγκ».
«Η γραμμή της γερμανικής πολιτικής για την Ευρώπη καθορίστηκε τα τελευταία δύο χρόνια σημαντικά από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών. Συμβάλαμε προς την κατεύθυνση να μην αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους με νέα χρέη αλλά με δημοσιονομική πειθαρχία και με μεταρρυθμίσεις για περισσότερη ανταγωνιστικότητα. Το δημοσιονομικό σύμφωνο που αποφασίστηκε την Παρασκευή συνελήφθη (ως ιδέα) σε αποφασιστικό βαθμό από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών».
(Σε ερώτηση σχετικά με ενδεχόμενο τρίτο πακέτο για την Ελλάδα και ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης): «Δε θα συμβάλω στο να οξύνω τις ανησυχίες πολιτών και αγορών. Γίνονταν και εξακολουθούν να γίνονται πολλές εικασίες, ακόμη κι από υπευθύνους που θα έπρεπε στην πραγματικότητα να επιχειρούν να καθησυχάσουν την κατάσταση. Για μένα είναι σημαντικό να ανοίξουμε το επόμενο κεφάλαιο της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης…».
«Η Ευρώπη είναι το κοινό μας πεπρωμένο και μία ασφάλεια σ’ ότι αφορά την ευημερία μας στους σημερινούς καιρούς της παγκοσμιοποίησης. Η Ευρώπη θα πρέπει να επιμείνει στη δική της ταυτότητα. Η Ευρώπη είναι πράγματι μία εσωτερική αγορά και μία νομισματική ένωση, αλλά προ πάντων είναι μία κοινότητα πολιτισμών, μια κοινότητα αξιών. Λυπάμαι που μέχρι σήμερα δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Βλέπουμε ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει δομικές ελλείψεις. Πολλοί μηχανισμοί απόφασης είναι υπερβολικά περίπλοκοι, ενώ ακόμη απουσιάζουν πολλές φορές η διαφάνεια και η σαφήνεια».
«Η Ευρώπη χρειάζεται ένα κοινό Σύνταγμα, για το οποίο θα έπρεπε να αποφασίσουν οι πολίτες σε δημοψήφισμα».
