Ο προσανατολισμός της χώρας μας προς δυσμάς ή προς ανατολάς αποτέλεσε για χρόνια ένα πολιτικά αναπάντητο ερώτημα, ενώ η προσπάθεια για μια χώρα αυτάρκη, με δικό της αυτοκαθορισμό και παρουσία απέβη άκαρπη. Το πολιτικό μας σύστημα-προσωπικό, δεν κατάφερε δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια ούτε κατεύθυνση να δώσει στην πολύπαθη χώρα μας, ούτε αυτοκαθορισμό μέσα από μια συντεταγμένη προσπάθεια ανάπτυξης και παρόλο που υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις.
Εντούτοις, το πολιτικό μας σύστημα χρειάστηκε μόνο δυο χρόνια για να μας αποδείξει μόνο του την φαυλότητα, τη γελοιότητα και τη σοβαροφάνεια που το συνόδευε. Οι εκβιασμοί και τα διλήμματα για χρεοκοπία ή χρεοκοπία, η κομματική πειθαρχία, η αλλαγή στάσης ανάλογα με το αξίωμα, η αναποτελεσματική εφαρμογή και αυτών ακόμα των ψηφισθέντων βάρβαρων μέτρων, αποδεικνύει τα αυτονόητα. Ένα πολιτικό σύστημα δομημένο στην κομματική και προσωπική στρατηγική, ένα σύστημα διακυβέρνησης χωρίς ιδεολογική ενότητα, ένα κυβερνητικό σχήμα βασισμένο στο συσχετισμό δυνάμεων και όχι στην αξιοσύνη των προσώπων και τις πραγματικές απαιτήσεις.
Πράγματα χιλιοειπωμένα αξίζει να τα επαναλαμβάνουμε για να μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας άλλη πλάνη. Αυτό το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό, που μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε, προσπαθεί τώρα να σώσει τι, και με ποιο τρόπο; Προσπαθεί να σώσει ή προσπαθεί να σωθεί; Τεκμηριωμένα ανήμπορο και δειλό τόσα χρόνια, μαθημένο στην αδράνεια και τον ωχαδερφισμό, προσπαθεί τώρα να μας πείσει ότι διαπραγματεύεται, τι; Τη χρεοκοπία μιας χώρας. Να χρεοκοπήσουμε οι χρεοκοπημένοι, μέσα στο ευρώ ή έξω από το ευρώ; Αδιαφορεί ο άνεργος και ο άστεγος στα βασανιστικά διλλήματα που μας θέτει με διάγγελμα ο Πρωθυπουργός της χώρας μας.
Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, μια πορεία ψευδοφανούς ένταξής μας στη δύση, μια ευρωπαϊκή πορεία των ΚΠΣ, των ΜΟΠ, και των ΕΣΠΑ, αποδεικνύει πως ούτε η Ευρώπη ενδιαφέρθηκε να γίνουμε δύση ούτε εμείς φυσικά το επιδιώξαμε. Κάπως έτσι η Ελλάδα κατάφερε ούτε στη δύση να ανήκει, αλλά ούτε στους Έλληνες! Το δεύτερο μνημόνιο και το τρίτο και το τέταρτο, δεν έχω προσωπικά καμιά αμφιβολία ότι θα αποτύχουν. Θα αποτύχουν όχι τόσο για τον χιλιοειπωμένο κανόνα, ότι δηλαδή «η ύφεση φέρνει ύφεση», αλλά γιατί το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν μπορεί να πείσει το μέσο Έλληνα, δεν μπορεί να πείσει την κοινή λογική και άρα δεν μπορεί να εφαρμόσει τις όποιες πολιτικές κρίνει αναγκαίες για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Όσο λοιπόν το κατεστημένο και εγκατεστημένο πολιτικό προσωπικό θα επιμένει να μας σώζει τόσο θα πτωχεύουμε. Κι αν μας χαρίσουν το χρέος, κι αν μας δώσουν ρεγάλο για την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας πολλά χρήματα, πάλι θα πτωχεύσουμε, θα πτωχεύσουμε γιατί είμαστε ήδη πτωχοί. Πτωχοί σε ιδέες, σε αξίες, σε οράματα και σε πίστη, αλλά κυρίως σε ηγέτες που θα επανακαθορίσουν και θα χαράξουν νέους δρόμους και μονοπάτια εξόδου από τη μιζέρια.
Κι όσο γράφουμε (και γράφω) κείμενα παριστάνοντας τους διανοούμενους αντί να ριχτούμε στη μάχη της προσωπικής ευθύνης, όσο δεν απαιτήσουμε αυτά που είναι αυτονόητα και όσο το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν κάνει ένα βήμα πίσω αναλαμβάνοντας την ευθύνη και απελευθερώνοντας τις κοινωνικές δυνάμεις, η Ελλάδα θα ανήκει στους δανειστές……
