Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την Αθήνα. «Θα καλύψει το κενό ο Γιάννης Ραγκούσης;». Αναφέρομαι στο «εκσυγχρονιστικό κενό» που υποτίθεται ότι υπάρχει στο ΠαΣοΚ αφού ο κ. Αν. Λοβέρδος και η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου κατέβηκαν από το τραίνο της διαδοχής. Ασφαλώς, κάποιοι «φίλοι του κ. Ραγκούση» εκτιμούν ότι ο κ. Ευ. Βενιζέλος δεν είναι αρκούντως «εκσυγχρονιστής» ενώ δεν γίνεται λόγος για τον κ. Χρ. Παπουτσή, ο οποίος θεωρείται απολύτως «κρατικιστής» και «παλαιό ΠαΣοΚ». Οι ίδιοι «φίλοι» εκτιμούν ότι διαμορφώνεται ένα ρεύμα υποστηρικτών «από κάτω προς τα πάνω» ενώ λένε ότι ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως χαρακτηρίζεται από «απολιτίκ φλυαρία». Παρ’ όλα αυτά το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Ραγκούσης δεν έχει αρκετούς φίλους για να εκπορθήσει το ΠαΣοΚ τώρα και έτσι μπορεί απλώς να περιμένει τον επόμενο γύρο διαδοχής, ο οποίος δεν θα αργήσει αν κρίνουμε από την… «αισιοδοξία» των ξένων για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.
**
«Η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας είναι πρακτικώς αδύνατη», μου λέει μελετητής του εκλογικού νόμου. Σύμφωνα με παλαιότερες εκτιμήσεις το πρώτο κόμμα μπορεί να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία με 38%. Αυτό όμως δεν ισχύει αν στη Βουλή συμμετέχουν περισσότερα από πέντε κόμματα. Αν στην επόμενη Βουλή συμμετάσχουν 7 ή 8 κόμματα, αποσπώντας έδρες από το πρώτο κόμμα, τότε για να συγκεντρώσει 151 βουλευτές το πρώτο κόμμα θα πρέπει να ξεπεράσει αισθητά το 40%. Φυσικά ούτε ο ίδιος ο κ. Αντ. Σαμαράς δεν πιστεύει ότι η ΝΔ θα ξεπεράσει το 40%, ενώ δεν είναι λίγα τα κορυφαία στελέχη που θα είναι ευχαριστημένοι αν το κόμμα ξεπεράσει το 30%. Κατά συνέπεια, η συγκυβέρνηση ΠαΣοΚ – ΝΔ είναι εξασφαλισμένη και μετά από τις εκλογές, με τον κ. Βενιζέλο να αναλαμβάνει τον σημερινό ρόλο του κ. Σαμαρά (παρατηρητής με υπουργούς εξωκοινοβουλευτικούς για να διατηρείται το «πρόσχημα» της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως…).
**
Ρόλο «εθνικού πλασιέ» ανέλαβε – και πολύ σωστά – χθες στις Βρυξέλλες ο κ. Ευ. Βενιζέλος προκειμένου να καλοπιάσει τους ξένους ομολογιούχους για να συμμετάσχουν στο PSI. Μίλησε για τα τέσσερα δελεαστικά στοιχεία του PSI. Πρώτον, το «σουήτενερ», όπως το αποκάλεσε, δηλαδή τα 30 δισ. σε μετρητά με τα οποία θα πληρωθούν οι ομολογιούχοι, το σχήμα συγχρηματοδότησης για τα νέα ομόλογα, το αγγλικό δίκαιο και τη ρήτρα ΑΕΠ. Αναδεικνύεται βεβαίως η ικανότητα του αντιπροέδρου να λυγίζει τα νοήματα, όπως ο Γιούρι Γκέλερ τα κουτάλια, αφού για παράδειγμα υπονοεί ότι το αγγλικό δίκαιο είναι «καλύτερο» για τους ομολογιούχους από το ελληνικό, κάτι που προ ημερών αρνούνταν, ενώ εκτιμά ότι θα υπάρχει αύξηση του ΑΕΠ. Τέλος, το «σουήτενερ» δεν είναι μετρητά, αλλά διετή ομόλογα του Προσωρινού Μηχανισμού (EFSF). Γιατί χρειάστηκε ο κ. Βενιζέλος να πρέπει να δελεάσει δημοσίως τους ομολογιούχους; Διότι μέχρι σήμερα δεν έχει συμφωνήσει κανείς και περιμένουν όλοι την τελευταία ημέρα για να αποφασίσουν.
**
Κακώς κάποιοι θεωρούν ότι η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου έχει κατέβει από το τραίνο της διαδοχής. Η υπουργός Παιδείας θα παρουσιάσει την Τρίτη την πολιτική πλατφόρμα της, η οποία αποτελείται απ’ όσα έχει πει κατά καιρούς, δηλαδή τίποτα καινούριο. Δεν αποκλείω να σπεύσουν τα διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα, αφού θεωρείται μία από τις λίγες «ευρωπαίες». Δεν πιστεύω ωστόσο ότι η βασική θέση της η οποία είναι η παράταση της διακυβέρνησης Παπαδήμου είναι κάτι που θα προκαλέσει έκτακτα δελτία ειδήσεων.
