Βρισκόμαστε στο 1931. Ο Ουγκό Καμπρέ είναι ένα ορφανό αγόρι που παρακολουθεί τα πάντα πίσω από το μεγάλο ρολόι του σταθμού όπου κατοικεί. Ανάμεσα στον Ουγκό, έναν γέρο παιχνιδοπώλη και ένα παράξενο κορίτσι που λατρεύει τα βιβλία θα αναπτυχθεί το δράμα της ιστορίας που συγχρόνως θα οδηγήσει τον θεατή στη μαγεία του κινηματογράφου από την εποχή που το μέσο γεννήθηκε ως τη χρονιά εξέλιξης της πλοκής. Ποιο είναι το μυστικό του γέροντα και ποια είναι η σχέση του με την κινούμενη εικόνα που τόσο πολύ συναρπάζει τον Ουγκό;
Ισως να μην υπήρχε καλύτερος τρόπος για έναν παιχνιδιάρικο συνδυασμό ιστορίας του κινηματογράφου και παραμυθιού από αυτό το μυθιστόρημα με εικόνες. Οι μισές περίπου από τις 545 σελίδες του βιβλίου είναι κείμενο και οι υπόλοιπες είναι ασπρόμαυρες ζωγραφιές που εικονογραφούν τις λέξεις και τα κεφάλαια. Ξεφυλλίζοντάς τες ο θεατής κάνει ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του σελιλόιντ παίρνοντας γεύση από την «Αφιξη ενός τρένου στον σταθμό της Λα Σιοτά», την πρώτη κινηματογραφική ταινία, γυρισμένη από τους αδελφούς Λυμιέρ, το «Εκατομμύριο» και το «Κάτω από τις στέγες του Παρισιού» του Ρενέ Κλερ, το «Χαμίνι» του Τσάρλι Τσάπλιν, το «Ρολογάδικο» του Γουόλτ Ντίσνεϊ, τη «Διαγωγή μηδέν» του Ζαν Βιγκό και βέβαια από το «Ταξίδι στη Σελήνη» του Ζορζ Μελιές στον οποίο ουσιαστικά οφείλεται η ύπαρξη του βιβλίου.
Γνωστός για τις τεχνικές καινοτομίες που εισήγαγε στον κινηματογράφο, ο γάλλος κινηματογραφιστής Ζορζ Μελιές (1861-1938), γελοιογράφος, ζωγράφος, σχεδιαστής αλλά και θαυματοποιός/ ταχυδακτυλουργός στο Θέατρο Ρομπέρ Χουντίν, συνέβαλε σημαντικά στη μετεξέλιξή του από τεχνική σε μία νέα μορφή τέχνης. Εκτιμάται ότι από το 1896 ως το 1914 σκηνοθέτησε περί τις 531 ταινίες, αλλά μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και με την εξέλιξη του κινηματογράφου η εταιρεία του πτώχευσε, ενώ μεγάλο μέρος των έργων του καταστράφηκε.
Η ιδέα της συγγραφής μιας ιστορίας γι’ αυτόν άρχισε να αποκτά σάρκα και οστά στο μυαλό του Σέλζνικ όταν διάβασε το βιβλίο του Γκάμπι Γουντ Πριν από τον Εντσιν: Μια μαγική ιστορία της αναζήτησης της μηχανικής ζωής. Αναφερόταν στη συλλογή αυτομάτων που ο Μελιές χάρισε σε ένα μουσείο, η οποία κατέληξε στα σκουπίδια. «Φαντάστηκα ένα αγόρι που ανακαλύπτει στα σκουπίδια αυτές τις μηχανές. Εκείνη ακριβώς ήταν η στιγμή της γέννησης του Ουγκό και της ιστορίας του» αναφέρει στις ευχαριστίες ο συγγραφέας. Ηταν ένα μεγάλο δώρο για τον Μάρτιν Σκορσέζε, καθώς βρήκε έτοιμο το υλικό για μια ταινία-επιστολή αγάπης προς το μέσο που τόσο αγαπά, η οποία είναι υποψήφια για 11 Οσκαρ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
