Να τα μας… Πριν καν προλάβουν να περάσουν 24 ώρες από τη δραματική υπερψήφιση των απαιτήσεων των δανειστών μας, επιβεβαιώνεται, δυστυχώς, αυτό που εδώ και καιρό επιχειρεί να καταστήσει σαφές η παρούσα στήλη: ότι η υποταγή στα κελεύσματά τους, ενώ λειτουργεί διαλυτικά για τον τόπο, δεν επιτυγχάνει τον εθνικό στόχο της παραμονής στο κοινό νόμισμα και της αποφυγής της χρεοκοπίας. Κάθε άλλο μάλιστα. Ηδη, από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ήρθαν τα πρώτα μηνύματα αμφισβήτησης των πάντων: ναι, λένε, ψηφίσατε. Αλλά τώρα που τα δύο κόμματα έχουν αποδυναμωθεί; Τώρα που είδαμε αυτές τις πυργκαγιές; Τώρα που νέες δυνάμεις αρχίζουν και αναδύονται στην ελληνική πολιτική ζωή; Τώρα που έχετε πει ότι θα κάνετε εκλογές; Λένε λοιπόν τώρα, ότι ακόμα και το αυριανό eurogroup θα είναι ξαφνικά πολύ σκεπτικό με το τι πρέπει να κάνει με την Ελλάδα.
Ηταν φυσικό και απολύτως αναμενόμενο: ο αληθινός εκβιασμός της χώρας, μόλις τώρα αρχίζει. Στο Βερολίνο ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι οι στόχοι που έχουν επιβάλλει, είναι αδύνατο να επιτευχθούν όχι μόνον λόγω των ενδογενών ελληνικών και πράγματι απαράδεκτων συμπεριφορών, για τις οποίες έχουμε την απόλυτη και πολύ μεγάλη ευθύνη, αλλά λόγω κυρίως, πλέον, των μέτρων που επίσης έχουν επιβάλλει. Τα ίδια τα μέτρα της ύφεσης σκοτώνουν τους στόχους που οι ίδιοι δια πυρός και σιδήρου πέρασαν.
Δεν υπάρχει σήμερα ούτε ένας, ούτε ένας σοβαρός οικονομολόγος στον κόσμο που να συμφωνεί επιστημονικά με αυτό το έκτρωμα, τον συνδιασμό των στόχων και των μέτρων που επέβαλε το Βερολίνο στην Ελλάδα. Ούτε ένας. Οι πάντες, σε Ευρώπη και Αμερική, από τον Κρούγκμαν μέχρι τον Μπόφινγκερ, φωνάζουν ότι ο δρόμος αυτός οδηγεί ευθέως στην καταστροφή. Καταστροφή, την οποία εμείς εδώ, ζούμε μέρα με τη μέρα να κλιμακώνεται σε επικίνδυνα επίπεδα.
Όμως η Ελλάδα, όπως είναι βέβαια φυσικό, φοβάται. Δεν τολμά να εμφανιστεί στα ευρωπαϊκά όργανα και να φέρει έναν φάκελο με τις δημοσιευμένες απόψεις δεκάδων κορυφαίων επιστημόνων, όχι Ελλήνων: Γερμανών, Γάλλων, Αγγλων, Αμερικανών… Δεν τολμά να μοιράσει στο eurogroup φωτοτυπίες από αυτά που λέει ο Χέλμουτ Σμιτ, ή ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο Ζακ Ντελόρ ή τόσοι άλλοι. Δεν κομίζει τίποτα προς υπεράσπιση όχι του εαυτού της, αλλά της κοινής λογικής και της πραγματικότητας.
Το μόνο που κάνει, είναι να κάθεται να τρώει ξύλο. Κι όσο τρώει, τίποτα δεν βγαίνει, παρά μόνον ότι τρώει κι άλλο…
Οσοι πιστεύουν ότι προχθές διασφάλισαν τη χώρα, σύντομα θα ανακαλύψουν ότι έχουν πέσει σε πολύ μεγάλη πλάνη. Ισως να το ανακαλύψουν αύριο κιόλας. Εστω και την τελευταία στιγμή, για μια φορά, ας δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό: ας περάσουν επιτέλους στην επίθεση. Ας μη δεχθούν να φάνε κι άλλο ξύλο. Ας υπερασπιστούν τη χώρα τους. Ας αναζητήσουν νέες συμμαχίες εντός κι εκτός ΕΕ. Ας υπενθυμίσουν τη θεσμική δύναμη της Ελλάδας που δεν μπορεί να της την πάρει κανείς. Ας φτιάξουν ένα χαρτί που να δείχνει τι έχει γίνει στη χώρα τα δύο τελευταία χρόνια και το πώς αυτά ακριβώς τα μέτρα έχουν καταστήσει αδύνατη την επίτευξη των στόχων – εκεί, θα βρουν κι άλλους να λένε τα ίδια, όπως λχ σήμερα η Ισπανία με το έλλειμμα που είναι ανάγκη να το αναθεωρήσει. Ας απειλήσουν ότι αν η Ελλάδα τιναχτεί στον αέρα, με την ευθύνη αυτού του φρικτού, εθνοκτόνου προγράμματος, κινδυνεύουν κι άλλοι να πάνε μαζί τους.
Ας κάνουν ότι θέλουν, αλλά, προς θεού, ας μην καθίσουν να φάνε κι άλλο ξύλο! Επιτέλους!
