Η επόμενη Παγγαία θα δημιουργηθεί σε 50 με 200 εκατομμύρια και θα λέγεται «Αμασία».
Αυτό τουλάχιστον είναι το «όνομα εργασίας» που της έδωσαν γεωλόγοι του Πανεπιστημίου Γέιλ οι οποίοι προβλέπουν ότι όλες οι σημερινές ήπειροι της Γης θα συγκλίνουν και πάλι σε μια «υπερήπειρο» ξεκινώντας από την ένωση της Αμερικής με την Ασία και την Ευρώπη στις βόρειες πολικές περιοχές.
Θα ακολουθήσουν η Αφρική και η Αυστραλία, ενώνοντας για άλλη μια φορά όλες τις χερσαίες μάζες του πλανήτη σε μια.
Οι κύκλοι των υπερηπέιρων
ΟΙ χερσαίες μάζες της Γης, μετακινούνται συνεχώς εξ αιτίας της δραστηριότητας των τεκτονικών πλακών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ενώνονται και να αποχωρίζονται ανά ορισμένα χρονικά διαστήματα.
Οι ήπειροι που γνωρίζουμε σήμερα πιστεύεται ότι είχαν ενωθεί για τελευταία φορά πριν από 300 εκατομμύρια χρόνια, σε μια «υπερήπειρο» που έχει πάρει το όνομα Παγγαία. Οι γεωλόγοι υποθέτουν ότι πριν από 1 δισ. χρόνια είχε δημιουργηθεί η υπερήπειρος Ροδινία και πριν από 1,8 χρόνια η Νούνα.
Ένα μεγάλο ερώτημα είναι το πότε θα «κλείσει» ο κύκλος για τη δημιουργία της επόμενης υπερηπείρου και από πού ακριβώς θα αρχίσει ο σχηματισμός της. Σε αυτό απαντά η ομάδα των ερευνητών του Γέιλ με επιβλέποντες τους Τέιλορ Κίλαν και Ντέιβιντ Εβανς.
Απεικόνιση της έναρξης του σχηματισμού της Αμασίας γύρω από τον Βόρειο Πόλο Πηγή Nature
Η ένωση της Αμερικής
Όπως περιγράφεται στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», η επανένωση των ηπείρων υπολογίζεται ότι θα ξεκινήσει σε 50-300 εκατομμύρια χρόνια από τον Βορρά, με την Αμερική και την Ευρασία να ενώνονται επάνω από τον Βόρειο Πόλο. Στη συνέχεια η Αφρική και η Αυστραλία θα προστεθούν στην ήδη τεράστια αυτή χερσαία μάζα για να δημιουργήσουν τη νέα υπερήπειρο.
«Για την ακρίβεια, στο μοντέλο μας η Νότια Αμερική ενώνεται με τη Βόρεια κλείνοντας τη θάλασσα της Καραϊβικής ενώ η θάλασσα της Αρκτικής κλείνει ενώνοντας τις Αμερικές με την Ασία» εξήγησε o Ρος Μίτσελ, επικεφαλής της μελέτης, μιλώντας στο BBC.
Οι προβλέψεις των ερευνητών βασίστηκαν σε ανάλυση των μαγνητικών δεδομένων από πετρώματα διαφόρων σημείων του πλανήτη. Τα δεδομένα αυτά αποκαλύπτουν τον μαγνητικό προσανατολισμό των πετρωμάτων σε παλαιότερες εποχές.
