Οταν είσαι πιτσιρικάς και δεν σου αρέσει το ποδόσφαιρο ή τέλος πάντων δεν είσαι ο Πελέ, τότε πρέπει να στρέψεις κάπου αλλού την ενεργητικότητά σου. Εν προκειμένω, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη τον κέρδισε η τέχνη. Πρώτα το θέατρο (έχει φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, έχει εμφανιστεί στην Επίδαυρο) και βεβαίως η μουσική.
Ως τραγουδιστής εμφανίστηκε το 1993, ενώ από το 1997 υπογράφει ο ίδιος τη μουσική, τους στίχους και την ενορχήστρωση των δίσκων του. Και σε αυτή τη 15ετία δεν τα κατάφερε άσχημα… Προσφάτως παρουσίασε το διπλό live άλμπουμ «Γυάλινος κόσμος» και τη συλλογή «Συγκομιδή», που περιέχει όλους τους προσωπικούς δίσκους του από το 1997 ως σήμερα μαζί με τις εκτυπώσεις των έργων από τα εξώφυλλά τους.
Η κυκλοφορία δύο τέτοιων εκδόσεων δίνει την εντύπωση ότι κλείνει ένας κύκλος. Δεν είναι όμως έτσι. «Εγώ πάντοτε χτίζω πάνω σε κάτι που έχω φτιάξει. Δεν γκρεμίζω. Γκρεμίζεις κάτι όταν ξέρεις τι θέλεις να χτίσεις στη θέση του. Οταν δεν ξέρεις, είναι καλό να περιμένεις, να το κοιτάς, να το μαθαίνεις και να βρίσκεις τι πράγματι σε ενοχλεί σε αυτό. Αν πω ότι σταματάω να κάνω ό,τι έκανα και ετοιμάζω κάτι νέο με έναν καινούργιο τρόπο, πρέπει να αποφασίσω τι είναι αυτό. Αλλά για μένα το επόμενο βγαίνει μέσα από το προηγούμενο».
Απλά και ξεκάθαρα. Οπως απλά και ξεκάθαρα βλέπει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και το μέλλον της δισκογραφίας. «Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Και αν δεν είχαμε τόσο μεγάλη παραγωγή τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα για να συντηρείται η αγορά, το «παραμύθι» αυτό θα είχε τελειώσει. Από την άλλη, η τεχνολογία προχωρεί και όλα αλλάζουν. Αλλωστε οι περισσότεροι καλλιτέχνες δεν ζούσαμε από τις πωλήσεις».
Για τον ίδιο η μουσική επιστρέφει στο παρελθόν της. «Επιστρέφει στην άυλη μορφή της, όπως ήταν για χιλιετίες. Αν έλεγες πριν από 200 χρόνια σε έναν άνθρωπο ότι θα πάρεις τη μουσική του και θα την κλείσεις σε ένα αντικείμενο, θα σε έβγαζε τρελό. Η μουσική είναι κατεξοχήν άυλη. Το πρόβλημα δεν είναι ο φορέας, αλλά το αν υπάρχουν ακροατές… Τώρα πια ανταγωνίζονται για το πόσα χιλιάδες τραγούδια έχουν στο ipod – και δεν αγαπούν κανένα. Παλιά ένα δίσκος που αγοράζαμε με τα χίλια ζόρια μάς καθόριζε. Τώρα μουσική υπάρχει παντού. Δεν την επιλέγεις εσύ».
«Ο ψεύτης έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη»
Αν δεν επιλέγουμε κάτι τόσο απλό όπως η μουσική, υπάρχει άραγε κάτι που να μπορούμε πραγματικά να επιλέξουμε; Πάντως για τον Αλκίνοο Ιωαννίδη οι δικές μας επιλογές ήταν που μας οδήγησαν στην κρίση. Και τα ψέματα κάποιων. «Δεν λέω με κανένα τρόπο ότι δεν έχει ευθύνες ο καθένας από μας. Εδώ ζούμε, όλοι ευθυνόμαστε για τον τόπο, για τις ζωές μας, για τις ζωές των γειτόνων μας και των μεταναστών. Μερικά πράγματα πρέπει να τα βάζουμε στη θέση τους και να σκεφτόμαστε λογικά. Αυτός που λέει ψέματα έχει μεγαλύτερη ευθύνη από αυτόν που το χάφτει. Εχουμε ευθύνη και εμείς αλλά ο ίδιος ο ψεύτης έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη – και δεν βλέπω να γίνεται κάτι. Μέσα στην ίδια μιζέρια είμαι κι εγώ. Δεν βλέπω να γίνεται αυτό που περίμενα».
Περίμενε μια έκρηξη η οποία δεν θα είχε… υποχρεωτικά φωτιές. «Οταν λέω έκρηξη δεν εννοώ να βγούμε έξω και να τα κάψουμε όλα. Αυτό μπορεί να μη φέρνει αποτέλεσμα. Να υπάρξει όμως τουλάχιστον μια εσωτερική μετάλλαξη της κοινωνίας. Ακόμη συζητάμε αν θα βγει ο τάδε πρωθυπουργός ή ο άλλος. Δηλαδή μιλάμε για αστεία πράγματα. Αυτά δεν με κάνουν να αισθάνομαι ότι υπάρχει πραγματική ελπίδα. Περιμένουμε όλοι τον πεφωτισμένο ηγέτη που θα βγει να μας πει τι θα κάνουμε για να εξυγιανθεί η κατάσταση. Δεν γίνονται έτσι οι μεγάλες ιστορικές αλλαγές. Αν δεν υπάρχει μια συνολική πρόοδος της κοινωνίας και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά προς το καλύτερο – κάτι που δεν βλέπω να συμβαίνει – τότε δεν μπορώ να ελπίζω σε κάτι καλύτερο».
Τελικά στην κριτική όλοι καλοί είμαστε. Αλλά ποιος είναι εκείνος που θα προτείνει λύσεις; «Δεν έχω λύσεις. Εγώ τραγούδια γράφω. Θέλω να πω ότι δεν έχω τα προσόντα να παρουσιάσω ο ίδιος μια λύση ή να δείξω έναν νέο δρόμο. Δεν είναι ούτε η δουλειά μου ούτε η δουλειά της τέχνης – παρ’ όλο που πολλοί το φορτώνουν στην τέχνη. Ούτε σε αυτό πιστεύω, ούτε στους πνευματικούς γκουρού πιστεύω, ούτε στους πνευματικούς ανθρώπους που κάθε τρεις και λίγο θα μας δείχνουν το φως στην άκρη της σήραγγας. Δεν με ξαφνιάζει αυτό που συμβαίνει. Θα με ξάφνιαζε αν δεν συνέβαινε. Ηταν αυτονόητο ότι δεν πηγαίναμε καλά ως κοινωνία».
Το Θέατρον, οι τιμές και τα σκηνικά του πατέρα
Στο Θέατρον ο Αλκίνοος Ιωαννίδης θα παρουσιάσει κομμάτια που δεν έχει παίξει ποτέ «ζωντανά» ή που έχει πολλά χρόνια να τραγουδήσει – χωρίς φυσικά να λείπουν και οι… σταθερές αξίες. Πιστεύει μάλιστα ότι «και οπτικά θα έχει ενδιαφέρον επειδή υπάρχουν πολλές προβολές και σκηνικά του πατέρα μου και είναι ένα τελείως νέο πράγμα». Το οποίο μάλιστα δεν παρουσιάζεται σε μουσική σκηνή, αλλά σε θεατρικό χώρο. «Πρακτικά υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες. Από τη στιγμή που αφαιρείται το ποτό, το οποίο είναι ένα βασικό κέρδος τού εκάστοτε μαγαζάτορα, ο προϋπολογισμός μειώνεται πάρα πολύ. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να κρατήσουμε τις τιμές όσο πιο φθηνά γίνεται. Με όλο το ρίσκο. Δεν αισθάνομαι όμως πλέον καλά να έρχεται κάποιος και να πληρώνει χρήματα που έχει κερδίσει τόσο δύσκολα. Για να ακούσει τη μουσική μου για ένα βράδυ… Θα ξαναπαίξω σε αυτό που λέμε «μαγαζί». Εχει μια άλλου είδους λογική και μια ζεστασιά που… και αυτή έχει τη λογική της».
πότε και πού
«Θέατρον», Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 2540.300, www.theatron254.gr. Παρασκευή και Σάββατο, ως τις 18 Φεβρουαρίου. Τιμές εισιτηρίων: 16, 21, 25 ευρώ. Με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη εμφανίζονται οι μουσικοί: Γιώργος Κοντραφούρης hammond organ, πιάνο, Γιώργος Καλούδης τσέλο, κρητική λύρα, Αγγελος Πολυχρόνου κρουστά, Κωνσταντίνος Στουραΐτης ηλεκτρική κιθάρα, ούτι
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
