Απολιθώματα που είχε συλλέξει ο
Κάρολος Δαρβίνος, χαμένα για περισσότερο από 150 χρόνια, βρήκαν βρετανοί επιστήμονες μέσα στο ίδιο τους το «σπίτι», το ίδρυμα Βρετανικών Γεωλογικών Ερευνών.
Η τιμή ανήκει κατ΄ αρχάς στον Δρ Χάουαρντ Φάλκον-Λάνγκ, παλαιοντολόγο στο Royal Holloway University of London, ο οποίος «σκόνταψε», όπως είπε, πάνω σε γυάλινες πλάκες που περιέχουν τα απολιθώματα, τοποθετημένες σε ένα παλιό ξύλινο γραφείο το οποίο είχαν παραπετάξει σε κάποια σκοτεινή γωνιά του ιδρύματος.
Χρησιμοποιώντας έναν φακό για να κοιτάξει μέσα στα συρτάρια και κρατώντας ψηλά μία πλάκα ο Δρ Φάλκον-Λάνγκ είδε ένα από τα πρώτα δείγματα που είχε πάρει ο Δαρβίνος και μάλιστα με την υπογραφή του: C. Darwin Esq.
«Θεέ μου, τι ανακάλυψα!» ήταν η πρώτη αντίδραση του επιστήμονα, που χρειάστηκε λίγο χρόνο, όπως λέει, για να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό ήταν το εύρημα, μια συλλογή από 314 διαφάνειες των δειγμάτων που είχαν συλλεχθεί από τον Δαρβίνο και άλλους επιστήμονες του κύκλου του, συμπεριλαμβανομένων των Τζον Χούκερ, βοτανολόγου και αγαπητού φίλου του Δαρβίνου και του αιδεσιμότατου Τζον Χένσλοου, που ήταν ο μέντοράς στο Κέμπριτζ και του οποίου την κόρη παντρεύτηκε αργότερα ο Χούκερ.
Η πρώτη διαφάνεια που ήρθε στο φως ήταν ένα από τα δείγματα που συλλέχθηκαν από τον Δαρβίνο κατά τη διάρκεια του θρυλικού πενταετούς ταξιδιού του σε εξωτικά μέρη με το πλοίο του βρετανικού βασιλικού ναυτικού HMS Beagle.
Επρόκειτο για ένα ταξίδι το οποίο άλλαξε τον επιστημονικό προσανατολισμό του νεαρού αποφοίτου του Κέιμπριτζ καθώς οι εμπειρίες που αποκόμισε, τα εξωτικά φυτά και ζώα που συνάντησε, τον οδήγησαν στην αμφισβήτηση των ως τότε κοινώς αποδεκτών απόψεων και έθεσαν τα θεμέλια για τη μετέπειτα δουλειά του στην εξέλιξη των ειδών.
Μια από τις πιο περίεργες διαφάνειες εξάλλου προήλθε από τη συλλογή του Χούκερ, ένα δείγμα από prototaxites, δηλαδή γιγάντιο μύκητα σε μέγεθος δέντρου και ηλικίας 400 εκατ. ετών. Ο Χούκερ είχε συγκεντρώσει τη συλλογή των διαφανειών ενώ εργαζόταν για το Βρετανικό Ιδρυμα Γεωλογικών Ερευνών το 1846.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Royal Holloway University of London τα απολιθώματα είχαν χαθεί επειδή ο Χούκερ δεν τα είχε καταχωρίσει με αριθμούς στο επίσημο «Μητρώο δειγμάτων» προτού αναχωρήσει για το περιπετειώδες ταξίδι του στα Ιμαλάια και στην Ινδία.
Στη συνέχεια, το 1851, τα μη καταχωρισμένα απολιθώματα μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Πρακτικής Γεωλογίας στο Πικαντίλι. Το 1935 μεταφέρθηκαν εκ νέου, αυτή τη φορά στο Μουσείο Γεωλογίας του Νότιου Κένσινγκτον, για να καταλήξουν στα κεντρικά γραφεία του ιδρύματος Βρετανικών Γεωλογικών Ερευνών 50 χρόνια αργότερα.
Σήμερα πάντως οι διαφάνειες χαρακτηρίζονται και ως «εντυπωσιακά έργα τέχνης», σύμφωνα με τον Φάλκον – Λάνγκ αφού περιλαμβάνουν κομμάτια απολιθωμάτων ξύλου και φυτών σε λεπτά φύλλα, που βρίσκονται τοποθετημένα μέσα σε επιφάνειες γυαλιού προκειμένου να μελετηθούν κάτω από τα μικροσκόπια. Μερικές μάλιστα φθάνουν τα 15 εκ. μήκος.
Το μυστήριο πάντως της «απώλειάς» τους για τόσο μεγάλο διάστημα παραμένει άλυτο, αν και οι επιστήμονες εικάζουν, ότι ίσως αυτό έγινε επειδή ο Δαρβίνος δεν ήταν ευρέως γνωστός το 1846, ώστε η συλλογή του να δεχθεί τις κατάλληλες φροντίδες επιμέλειας.
Να σημειωθεί εξάλλου ότι η ανακάλυψη έγινε τον περασμένο Απρίλιο αλλά ανακοινώθηκε μόλις τώρα, διότι, όπως δήλωσε ο Δρ Φάλκον-Λάνγκ, του πήρε αρκετό καιρό για να μελετήσει την προέλευση των διαφανειών ώστε να είναι απολύτως βέβαιος γι΄ αυτήν. Ηδη όμως, από την ερχόμενη Τρίτη το υλικό θα είναι διαθέσιμο για το κοινό μέσα από μία νέα online σύνδεση του μουσείου του ιδρύματος.
