Παλιότερα, οι μετανάστες ήταν οδηγοί ταξί, εργάτες σε εργοστάσια και καμαριέρες. Αλλά λόγω της κρίσης στην ευρωζώνη σήμερα έρχονται στη Γερμανία και νέοι μηχανικοί, χημικοί και γιατροί.
Παρά την άριστη μόρφωσή τους δεν βρίσκουν στην πατρίδα τους δουλειά. Στην Ισπανία υπάρχουν 5 εκατομμύρια άνεργοι, οι μισοί από τους οποίους είναι κάτω των 25 ετών. Στην Ελλάδα ένας στους τρεις πτυχιούχους πανεπιστημίου δεν βρίσκει δουλειά.
Οι περισσότεροι από τους νέους μετανάστες προέρχονται από την ανατολική Ευρώπη, αλλά και πολλοί νέοι Έλληνες, Ισπανοί και Πορτογάλοι αναζητούν μια θέση εργασίας στη Γερμανία λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης στη χώρα τους. Και αντιστρόφως, „headhunter“ εταιρειών και της Γερμανικής Υπηρεσίας Εργασίας αναζητούν εξειδικευμένο προσωπικό στις χώρες που διέρχονται κρίση.
Ένας από τους νέους που μίλησε στην εφημερίδα είναι ο 25χρονος Αστέριος Τζαλαβράς από τα Ιωάννινα, γιατρός, ο οποίος στο μεταξύ εργάζεται ως βοηθός του διευθυντή του Νοσοκομείου της γερμανικής Διακονίας στο Schwäbisch Hall. Όπως λέει, στην Ελλάδα μετά το πτυχίο του δεν είχε καμία προοπτική γιατί οι θέσεις σε ελληνικά νοσοκομεία είναι ελάχιστες και οι υποψήφιοι πάρα πολλοί.
Επίσης, οι μισθοί μετά τις περικοπές είναι πολύ χαμηλοί, γύρω στα 1.000 ευρώ το μήνα, και οι υπερωρίες εδώ και μήνες απλήρωτες. Οικονομική υποστήριξη από τους γονείς του δεν θα μπορούσε να έχει πλέον γιατί και οι ίδιοι έχουν περικεκομμένο μισθό, ενώ τα είδη διατροφής και τα καύσιμα ακριβαίνουν συνέχεια.
Ο Τζαλαβράς ελπίζει να παραμείνει στη Γερμανία, γιατί – όπως λέει – «αν είσαι καλός, αναγνωρίζεται εδώ. Στην Ελλάδα είναι διαφορετικά, εκεί πρέπει να είσαι γιος πολιτικού για να βρεις μια σωστή δουλειά. Ακόμα και για να κάνεις διδακτορικό πρέπει να έχεις γνωριμίες!
Η ζωή στη Γερμανία είναι πιο δίκαιη και όλα δουλεύουν ρολόι. Όταν π.χ. πηγαίνω στη δουλειά, δεν έχω να αντιμετωπίσω το κυκλοφοριακό χάος. Ανάλογη είναι και η ζωή εδώ. Στην Ελλάδα οδηγεί και κάνει κανείς ό,τι θέλει. Η χώρα έχει γίνει σύμβολο της ευρω-κρίσης, της διαφθοράς και της ευνοιοκρατίας.
Δεν είναι πια σύμβολο της μυθολογίας, της δημοκρατίας ή των διακοπών. Υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε: «Α, Έλληνας είστε! Το ξέρετε ότι εγώ πληρώνω για τα χρέη σας;». Ναι, το ξέρω! Αλλά τι να πω; Ευχαριστώ; ή ότι λυπάμαι;
Στο μεταξύ, σαρκάζω κι εγώ με αστεία την οικονομική κατάσταση της πατρίδας μου. Και τότε οι Γερμανοί καταλαβαίνουν ότι ξέρω τι σκέπτονται και δεν λένε τίποτα άλλο».
