Το κινηματογραφικό στυλ του Αλμοδοβάρ, τα σενάριά του, οι χαρακτήρες του έχουν εξελιχθεί ταυτόχρονα με την εικονογραφία του. Τα έντονα χρώματα είναι πάντα εκεί μαζί με τα έντονα πάθη, αλλά η γλώσσα της κινηματογραφίας του δεν είναι πια το επιτηδευμένο κιτς των πρώτων του ταινιών. Το Volver ας πούμε και το Δέρμα που κατοικώ είναι δύο καλά παραδείγματα για αυτό. Το πρώτο έχει εικόνες από την εργατική τάξη, από την πόλη και το δρόμο το δεύτερο από την ανώτερη αστική, από το σαλόνι και τα design έπιπλα. Και τα δύο όμως είναι κομψά, η φωτογραφία του και η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι πια πολύ μακριά από το κιτς.
Τέτοιες φωτογραφίες έχει μαζεμένες το βιβλίο της Taschen The Pedro Almodóvar Archives και είναι πάνω από 600, από το προσωπικό αρχείο του Ισπανού σκηνοθέτη. Ξεκινάνε από το 87, από την εποχή του Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης μέχρι τώρα το 2011. Οι λεζάντες είναι επίσης δικές του.
The Pedro Almodóvar Archives, Paul Duncan και Bárbara Peiró, 41.1 x 30 cm, 410 σελίδες.
