Τα τελευταία δυο χρόνια οι Έλληνες και γενικότερα ο τόπος μας, ζούμε και πολλές και δυσάρεστες καταστάσεις, ο καλός ο λόγος μας λείπει. Ζήσαμε εμπειρίες που δεν μας άξιζαν, έκαναν κακό στους πολίτες και τη χώρα. Την χώρα την απαξίωσαν, την ταπείνωσαν, τους πολίτες τους διέσυραν. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στους υπαίτιους ονομαστικά ή να αποδώσουμε ευθύνες σε πολιτικούς, σε λαϊκούς, σε λειτουργούς της εκκλησίας. Πολλοί είναι οι υπαίτιοι, πολλοί είναι αυτοί που κάμουν κακό στον τόπο, σε καθημερινή βάση, περισσότερο τους ωθεί η απληστία για το πολύ κέρδος, της όποιας μορφής κέρδος: πολιτικό, διαφήμιση/πελατεία, τηλεθέαση, ό,τι άλλο κατεβάσει το μυαλό του ανθρώπου.
Θα σταθώ σε ένα από τα πολλά που ταλανίζουν, τη χώρα. Απασχόλησε/λεί το πανελλήνιο, τώρα κοντεύει και να διεθνοποιηθεί, να πάρει άλλες διαστάσεις: τη Μονή Βατοπαιδίου.
Τι έγινε; Ανταλλαγή κτημάτων από το δημόσιο προς την εκκλησία της Ελλάδος και από την εκκλησία στο ελληνικό δημόσιο. Άρχισε το 1998-1999, ως αίτημα αναγνώρισης του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ιεράς Μονής και εξελίχτηκε σε εφιάλτη, από το 2000 για όλη τη δεκαετία.
Χωρίς πρόθεση υπαινιγμών ή θρησκοληψίας θέλω κάποιος που μπορεί, γιατί ξέρει, να μου διευκρινίσει τη διαφορά: περιουσίας κτηματικής που ανήκει στο ελληνικό δημόσιο και περιουσίας κτηματικής που ανήκει στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησιά, αν δεν έχουν την ίδια λογική υπόσταση/υπάρχουν και τα δύο, είναι/ανήκουν στον ίδιο λαό, την ίδια χώρα.
Αυτές τις έννοιες τις θεωρώ ταυτόσημες, με διαφορετικές προσεγγίσεις του λαού. Αν κάνω λάθος, δεν το κάνω από πρόθεση, εσκεμμένα, είναι κάτι που έτσι το έβλεπα και έτσι το αισθανόμουν, έτσι το αισθάνομαι τα χρόνια που ζω. Οι Έλληνες πολίτες, ορθόδοξοι χριστιανοί, αλλόθρησκοι, μπορούν ανεμπόδιστα να κάμουν χρήση, κάθε ελεύθερου χώρου, γηπέδου, λίμνης, παραλίας, δάσους, πάρκου, βιβλιοθήκης, μουσείου, εστίας, παραλίας, που ανήκει στην εκκλησία ή το δημόσιο. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι τα ίδια πράγματα αν ανήκουν στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, όλοι οι Έλληνες και ξένοι/αλλοδαποί που βρίσκονται στην Ελλάδα ή μένουν στην Ελλάδα ή επισκέπτονται τη χώρα μας το μπορούν ανεμπόδιστα, όπως θα έκαναν για ό,τι ανήκει στο ελληνικό δημόσιο.
Η αξιοποίηση των συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων, όσα μπορούν να δώσουν εισόδημα, όπως το δημόσιο έχει ανάγκη εισοδημάτων για τη χρηματοδότηση δαπανών του, το ίδιο και η εκκλησία έχει ανάγκη πόρων χρηματοδότησης δαπανών συντήρησης των Ναών, των Μονών, έχουν ανάγκη διατροφής, φιλοξενίας ανήμπορων, ενίσχυση πτωχών ανθρώπων έχουν ανάγκες στέγης, διατροφής, ιδία οι Μονές οι οποίες δεν έχουν εκκλησιαζόμενους, όπως οι εκκλησίες εκτός Αγίου Όρους. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να απαξιώνουμε ή να μηδενίζομε το έργο της εκκλησίας, είναι τεράστιο, καλύπτει παράλληλες με το κράτος ανάγκες, αθόρυβα.
Αν στην περίπτωση ανταλλαγής περιουσιακών στοιχείων μεταξύ δημοσίου και εκκλησίας, υπήρξε ανεπίτρεπτη συναλλαγή, να επέμβει η δικαιοσύνη, να αναζητηθούν οι ευθύνες και να επιμετρηθούν σε όλους οι ποινές που πρέπουν, σε αυτούς οι οποίοι καταχράστηκαν την περιουσία και μπόρεσαν να την οικειοποιηθούν, αγνόησαν την ευθύνη της εξουσίας διαχείρισης της αρχικής απόφασης ανταλλαγής περιουσιακών στοιχείων, την οποία τους εμπιστεύθηκαν οι φορείς στους οποίους ανήκουν. Άλλο όμως ο καταλογισμός ευθυνών στους ανέντιμους και άλλο ο διασυρμός της χώρας, των Ελλήνων πολιτών, ως πηγή καταχραστών, γιατί αντάλλαξαν κτηματικές περιουσίες, το ελληνικό δημόσιο και η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία.
Τα όσα συνέβησαν τις ημέρες αυτές για τον ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, προσέβαλαν την χώρα, ταπείνωσαν τους Έλληνες πολίτες. Οι δικαστές του Συμβουλίου Εφετών υιοθέτησαν την άποψη της ανακρίτριας, η οποία είχε την άποψη ότι πρέπει να προφυλακιστεί ο ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου και κατά συνέπεια η άμεση επόμενη ενέργεια των αρμοδίων αρχών ήταν να συλλάβουν τον ηγούμενο και να τον οδηγήσουν στην φυλακή. Ήταν η πρώτη και μόνη φορά που με βούλευμα των αρμόδιων οργάνων της δικαιοσύνης προφυλακίζεται κάποιος, ο οποίος κρίθηκε εν τέλει ότι πρέπει προσωρινά να προφυλακιστεί; Όχι βέβαια. Και το ερώτημα είναι: γιατί αυτός ο ευτελισμός προσωρινά προφυλακιστέου, όπως εύστοχα επισημαίνει ο Πατριάρχης Πασών των Ρωσιών, Κύριλλος με επιστολή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.
Γράφει ο Πατριάρχης Κύριλλος στο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας: «Δεν αμφισβητώ τη δικαιοδοσία των οργάνων της ελληνικής δικαιοσύνης και εκφράζω την ελπίδα για μια δίκαιη και αντικειμενική απόφαση στην υπόθεση, σχετικά με την περιουσία της Μονής Βατοπαιδίου… την ίδια στιγμή διατελώ εν απορία λόγω της εφαρμογής της προφυλάκισης προ της δικαστικής διερεύνησης της υπόθεσης, επί της ουσίας, ενός μοναχού ο οποίος δεν αποτελεί απειλή για την κοινωνία και επανειλημμένως έχει εκφράσει την ετοιμότητά του να συνεργαστεί με την ανάκριση…στη Ρωσία, τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τη Μολδαβία, και άλλες χώρες, οι λαοί των οποίων ποιμαίνονται από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, εκατομμύρια πιστών αισθάνονται αγωνία για τα αστυνομικά μέρα τα οποία ελήφθησαν ως προς έναν γνωστό σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο ηγούμενο μιας δοξασμένης αγιορείτικης μονής εκείνες τις ίδιες ημέρες, κατά τις οποίες η ορθόδοξη Ελλάδα εορτάζει τα Χριστούγεννα».
Διαβάζω σε άρθρο του κ. Νίκου Χρυσολωρά «… ο κίνδυνος επηρεασμού πολιτικών προσώπων υπουργών και υφυπουργών καθώς και ανωτέρων κρατικών λειτουργών και υπαλλήλων…», επικαλέστηκε η Εφέτης ειδική ανακρίτρια που ερευνά την υπόθεση Βατοπαιδίου, στο σκεπτικό της για την προφυλάκιση του ηγουμένου Εφραίμ Κουτσού (Καθημερινή 30 Δεκεμβρίου 2011 ). Σέβομαι τους θεσμούς, τους λειτουργούς του κράτους, η δική μου λογική, όχι του νομικού όχι του δικαστή, δεν αντιλαμβάνεται το σκεπτικό, ως επιχείρημα επιμέτρησης ποινής προφυλάκισης. Ισχυρίζεται η Εφέτης: ο κίνδυνος επηρεασμού πολιτικών προσώπων…», αυτό δεν σημαίνει τίποτα, αν υπήρχε ιστορικό ότι έχει στο παρελθόν επηρεάσει αξιωματούχους ναι, αυτοί που επηρεάστηκαν από τον ηθικό αυτουργό γιατί μένουν εκτός φυλακών και δεν είναι μαζί, οι αυτουργοί. Αν πάλι δεν υπάρχει προηγούμενο, δεν μπορεί κανείς να στείλει στη φυλακή, με υποθετικό λόγο αν ή θα, πολίτη χωρίς βεβαρημένο ποινικό μητρώο.
Έχει δίκαιο ο Πατριάρχης Πασών των Ρωσιών. Αυτό που έγινε στο Άγιο Όρος και αυτό που ακολούθησε δύσκολα περιγράφεται, ήταν πρόκληση, ανεπίτρεπτη ενέργεια. Αν ο ηγούμενος ήταν ύποπτος φυγής, ήθελε να δραπετεύσει θα το είχε κάνει. Πριν λίγες ημέρες είχε φιλοξενηθεί στην Ρωσία από τον Πρωθυπουργό της Ρωσίας και τον Πρόεδρο της Ρωσικής Δημοκρατίας, δεν ξέρανε ποιον φιλοξενούν, ξέραμε μόνο εμείς!
