Η ΕΚ∆ΟΣΗ από τα ΕΛΤΑ δύο «φεγέ» προς τιµήν του υγρού στίβου µε τις παγκοσµίου βεληνεκούς διακρίσεις είναι σωστή ιδέα αλλά απαξιωτική και ετεροβαρής για άλλα αθλήµατα ως προς την εκτέλεση. Και τούτο γιατί στο ίδιο παγκόσµιο επίπεδο – ίσως στην περίπτωση της κωπηλασίας και κάτι παραπάνω – µε την κολύµβηση ανοιχτής θάλασσας και τον άξιο εκπρόσωπό της Σπ. Γιαννιώτη (παγκόσµιο πρωταθλητή των 10.000 µ.) και την εθνική οµάδα υδατοσφαίρισης γυναικών (επίσης παγκόσµια πρωταθλήτρια και µε αθλήτριά της, την Ασηµάκη, ως κορυφαία στον κόσµο), υπάρχουν άλλα δύο αθλήµατα του νερού και ένα της παλαίστρας. ∆εν ξέρουµε πώς συνέβη αυτό το ατόπηµα: από άγνοια ή από αβλεψία; Τον λόγο έχουν οι εισηγητές της έκδοσης.
***
ΑΝ ΗΞΕΡΑΝ ότι η δυάδα της κωπηλασίας Αλεξάνδρα Τσιάβου και Χριστίνα Γιατζιτζίδου εκτός από πρωταθλήτρια στο αγώνισµα του «σκιφ» τιµήθηκε από την οικεία διεθνή οµοσπονδία ως το κορυφαίο πλήρωµα της χρονιάς µαζί µε τον προπονητή και µέντορά τους Τζιουζέπε Ποστιλιόνε (είναι γνωστό πόσο εξοντωτικός είναι ο ανταγωνισµός στη διεθνή κωπηλασία από χώρες µε παράδοση και µέσα πολλαπλάσια της δικής µας) υπέπεσαν σε ολίσθηµα. Το κακό διευρύνεται µε το ότι αγνόησαν τον παγκόσµιο πρωταθλητή και ολυµπιονίκη του τζούντο Ηλία Ηλιάδη και το ιστιοπλοϊκό πλήρωµα της κατηγορίας Tornado του Κ. Τριγκώνη και Ι. Πασχαλίδη µε παγκόσµιες και ευρωπαϊκές νίκες. (Ας µην επεκταθούµε στους ευφήµως γνωστούς παγκόσµιους κυπελλούχους ενόργανης γυµναστικής Λευτέρη Κοσµίδη και Βλάση Μάρα.)
***
∆ΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ οι έχοντες την πρωτοβουλίαν να απωθήσουν στο πίσω µέρος της µνήµης τους αυτά τα γεγονότα. ∆εν πρόκειται όµως για παράλειψη ή αβλεψία αλλά για πρόκληση απέναντι στην ίδια την ιστορία του ελληνικού αθλητισµού και τις νωπές σελίδες της, µάλιστα κόντρα στους τωρινούς καιρούς. Μία είναι η επανόρθωση, ανάλογη φιλοτελική τιµή, στις αρχές του νέου έτους. Αν τα ΕΛΤΑ κωφεύσουν, δεν πρέπει το ίδιο να συµβεί µε το υφυπουργείο Αθλητισµού, την Πολιτεία δηλαδή, την Ολυµπιακή Επιτροπή και τις οµοσπονδίες. Να ελπίσουµε ότι θα συνεκτιµηθεί και η πικρία από τους ίδιους τους πρωταθλητές και πρωταθλήτριες όταν καλούνται να τιµήσουν µε ευοίωνες προοπτικές την ελληνική αποστολή στο ολυµπιακό Λονδίνο.
***
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ αυτής της κάθε άλλο παρά ευχάριστης φιλοτελικής – και όχι µόνο – περιπέτειας, να έχουν υπόψη τους – το ελπίζουµε – τα ΕΛΤΑ ότι το 2012 είναι µια διπλή επέτειος για τον κορυφαίο, ίσως, έλληνα αθλητή του 20ού αιώνα, τον Κωστή Τσικλητήρα. Ας µη στριµωχθεί συµβατικά στην καθιερωµένη ολυµπιακή σειρά. Στους Ολυµπιακούς του Λονδίνου (1908) – εδώ παίζει η βρετανική πρωτεύουσα – έκανε την πρώτη ολυµπιακή εµφάνιση µε δύο ασηµένια µετάλλια (µήκος άνευ φόρας 3,225 µ. και ύψος 1,55 µ.). Εικοσαµελής η ελληνική αποστολή, στην οποία συµµετείχε και ο αρχιτέκτονας της αναµαρµάρωσης του Παναθηναϊκού Σταδίου Αναστάσης Μεταξάς σε ηλικία 46 ετών, δεινός σκοπευτής και χάλκινο µετάλλιο στη βολή κατά πήλινων δίσκων. Αυτά για τη συνάφεια µε το Λονδίνο.
***
ΑΛΛΑ το λαµπρό ολυµπιακό ορόσηµο είναι η µεγάλη νίκη του ώριµου, πια, άλτη και πολυσύνθετου αθλητή του Πανελληνίου, 24 ετών, Τσικλητήρα στο µήκος άνευ φοράς µε 3,37 µ. και τρίτη θέση στο ύψος στους Ολυµπιακούς της Στοκχόλµης 1912. Η µορφή του Κωστή Τσικλητήρα είναι πολυσύνθετη καθώς εκφράζει – και γι’ αυτό ο πανελλήνιος θρήνος για τον πρόωρο χαµό του – όλο το πάθος και τη µεγαλοσύνη του ελληνικού λαού για απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Θράκης, των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που διοχετεύθηκαν στη µεγαλειώδη εκστρατεία της απόλυτης εθνικής οµοψυχίας του 1912.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
