Δάνεια 8 τρισ. δολαρίων χρειάζονται οι μεγάλες οικονομίες

Στις παγκοσμιοποιημένες και αυτονομημένες αγορές απάγκιο, ως γνωστόν, δεν υπάρχει.

Σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg, τα ομόλογα που έχουν εκδώσει οι κυβερνήσεις του G7 και επιπλέον της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας και της Βραζιλίας και τα οποία ωριμάζουν το 2012, ξεπερνούν τα 7,6 τρισ. δολάρια.

Αν συνυπολογιστούν και οι τόκοι, τότε αγγίζουν τα 8 τρισ. δολάρια.

Πλέον χρεωμένη χώρα από τις πλουσιότερες του πλανήτη είναι η Ιαπωνία, η οποία θα πρέπει να καταβάλει εφέτος 3 τρισ. δολάρια.

Ακολουθούν οι ΗΠΑ, που θα πληρώσουν 2,8 τρισ. δολάρια.

Οι αναλυτές του αμερικανικού ομίλου ΜΜΕ επισημαίνουν ότι οι επενδυτές θα απαιτήσουν υψηλότερα επιτόκια εφέτος για να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη των μεγάλων αυτών οικονομιών – σε ό,τι αφορά την αναχρηματοδότησή τους με εξωτερικό δανεισμό, διότι μέρος των υποχρεώσεών τους οι κυβερνήσεις θα καλύψουν με εσωτερικό δανεισμό.

Εν πάση περιπτώσει, οι ειδικοί ανφέρουν ως αιτίες των υψηλότερων απαιτήσεων των επενδυτών την επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και τον φαύλο κύκλο των υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας των κυβερνήσεων, στον οποίο έχουν εμπλακεί και οι μεγαλύτερες και παραγωγικότερες οικονομίες του πλανήτη – των ΗΠΑ μη εξαιρουμένων, αν και η προ μηνών υποβάθμισή τους από την Standard & Poor’s έμεινε χωρίς συνέχεια κατόπιν πολιτικών πιέσεων προφανώς.

Παρά το ότι, όπως φάνηκε, οι ΗΠΑ διατηρούν ακόμη τη δυνατότητα να επιβληθούν στους σχεδόν πλήρως ανεξαρτητοποιημένους και αυτονομημένους οίκους αξιολόγησης εμποδίζοντας τη Moody’s και τη Fitch να ακολουθήσουν την κίνηση της S&P, οι ειδικοί πιστεύουν ότι το τσουνάμι των υποβαθμίσεων δεν θα υποχωρήσει το νέο έτος.

Η Γαλλία είναι η τελευταία από τις ελάχιστες χώρες που διατηρούν την ανώτατη βαθμίδα αξιολόγησης ΑΑΑ που έχει μπει στο στόχαστρο των αγορών.

Και όπως όλα δείχνουν, είναι θέμα χρόνου να χάσει το προνόμιο αυτό, που της εξασφαλίζει τις χαμηλότερες δυνατές πιστώσεις.

Οι οίκοι έχουν άλλωστε προειδοποιήσει και 15 οικονομίες της Ευρώπης ότι είναι υποψήφιες για επί τα χείρω αναθεώρηση των πιστοληπτικών αξιολογήσεών τους (η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία δεν απασχολούν πλέον ουσιαστικά τους οίκους, καθώς βρίσκονται εκτός αγορών).

Και να διατηρήσουν, όμως, πολλές από τις μεγάλες οικονομίες του πλανήτη το «τριπλό Α», δεν πρόκειται να αποφύγουν τις πιέσεις των επενδυτών για υψηλότερα επιτόκια.

Η έρευνα του Bloomberg αναφέρει τρεις αιτίες γι’ αυτό: την επέκταση της κρίσης χρέους στην Ευρώπη, την αδυναμία των ΗΠΑ να περιορίσουν το δημοσιονομικό έλλειμμά τους που ξεπερνά το 1 τρισ. δολάρια (7% του ΑΕΠ) και το «πάγωμα» της αγοράς ακινήτων στην Κίνα.

Πρόκειται, άλλωστε, για τις τρεις αιτίες που απαρίθμησε το ΔΝΤ για να δικαιολογήσει προ εβδομάδων την αναθεώρηση της πρόβλεψης του για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας το 2012 από το 4,5% στο 4%.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι η κλιμάκωση του ανταγωνισμού μεταξύ των κυβερνήσεων για την προσέλκυση επενδυτών προθύμων να αγοράσουν τα νέα ομόλογα που θα εκδώσουν.

«Οι δανειακές ανάγκες των κυβερνήσεων είναι μεγάλες και καθώς πολλές οικονομίες θα βρίσκονται σε φάση ύφεσης και θα συσσωρεύουν νέα χρέη, η προώθηση νέων ομολογιών στις αγορές θα είναι προβληματική και πάντως θα κοστίζει πιο ακριβά», δήλωσε στο Bloomberg ο Ελβιν Ντε Γκροοτ της Rabobank Nederland από την Ουτρέχτη.

Ηδη πολλές κυβερνήσεις δεν καταφέρνουν να πιάσουν τους στόχους των δημοπρασιών που διενεργούν.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, στις 29 Δεκεμβρίου συγκεκριμένα, η Ιταλία κατάφερε να πουλήσει ομόλογα αξίας μόνο 7 δισ. ευρώ, ενώ είχε προγραμματίσει να αντλήσει από την αγορά 8,5 δισ. ευρώ.

Και πάλι καλά! Διότι στις 23 Νοεμβρίου 2011 η γερμανική κυβέρνηση είχε διενεργήσει δημοπρασία για την πώληση ομολόγων 10ετούς διάρκειας συνολικής αξίας 6 δισ. ευρώ και κατάφερε να συγκεντρώσει λιγότερα από 3,5 δισ. ευρώ.

Και το χειρότερο είναι ότι, όπως αποκαλύφθηκε, τα περισσότερα από τα μισά ομόλογα που διέθεσε τα απορρόφησε η (ανεξάρτητη…) Bundesbank.

Βεβαίως, η κυβέρνηση Μέρκελ αρνήθηκε να υποκύψει στις απαιτήσεις των πιστωτών για επιτόκιο υψηλότερο του 2% που είχε ορίσει ως ανώτατο ανεκτό.