Γιατροί του Κόσμου: γάλα και τρόφιμα, τα στολίδια των Χριστουγέννων

Ενα δέντρο φωτισμένο με χαμόγελα, χαρά και ελπίδα από τους Γιατρούς του Κόσμου προς τα παιδιά του κόσμου στήθηκε την Τρίτη στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου. Για δεύτερη συνεχή χρονιά, με πρωτοβουλία των Γιατρών Του Κόσμου, των Atenistas και την πολύτιμη βοήθεια δεκάδων εθελοντών στήθηκε ένα δέντρο από κουτιά γάλακτος – δώρο προσφοράς στα παιδιά που έχουν ανάγκη.

Κάποιες φορές τα όνειρα και οι ευχές δεν είναι αυταπάτες αλλά βγαίνουν αληθινά. Ολα ξεκίνησαν από ένα παιδί μεταναστών το οποίο βρέθηκε στο πολυϊατρείο των Γιατρών και εξέφρασε την επιθυμία να του φέρει ο Αγιος Βασίλης ένα ποτήρι γάλα. Η μικρή αυτή επιθυμία έγινε ιδέα και η ιδέα υπήρξε αιτία για να γίνει η θέληση πολλών ανθρώπων αληθινή. Εδώ και δύο μήνες οι Γιατροί του Κόσμου μαζεύουν κουτιά γάλακτος, ρύζι, όσπρια, ζυμαρικά, τρόφιμα πρώτης ανάγκης για τον κόσμο.

Από νωρίς είχε στηθεί την Τρίτη το περίπτερο των Γιατρών του κόσμου. Οι εθελοντές δεν προλάβαιναν να συλλέγουν προσφορές. Τόσο μεγάλη ήταν η ανταπόκριση και η συμμετοχή του κόσμου. Καθένας έφερνε όσα περισσότερα μπορούσε από είδη πρώτης ανάγκης αλλά και είδη που του περίσσευαν και ήθελε να προσφέρει.

Οι περαστικοί σαστισμένοι κοιτούσαν το περίπτερο. Σε τέτοιους καιρούς τόσες πολλές σακούλες φαίνεται πως κινούν την περιέργεια του κόσμου! Κάποιοι ρωτούσαν επίμονα να μάθουν τι ακριβώς γινόταν. Σιγά σιγά οι εθελοντές άρχισαν να βάζουν στις κούτες τα γάλατα, να τα δένουν με ταινία και να τα τοποθετούν πάνω σε ξύλινα τελάρα. Οταν θα βράδιαζε θα τα χρησιμοποιούσαν για βάση προκειμένου να δημιουργηθεί το δέντρο.

Η Παναγιώτα είναι εθελόντρια και παράλληλα εργάζεται στο Τμήμα Επικοινωνίας των Γιατρών του Κόσμου. «Συγκεντρώνουμε τρόφιμα και γάλα και τα πάμε στο πολυϊατρείο όπου έπειτα τα μοιράζουμε σε άπορους στην Ελλάδα που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη». Η περυσινή ανταπόκριση του κόσμου ήταν αρκετά μεγάλη. Περίπου 5.000 κουτιά και δύο τόνοι τροφίμων συγκεντρώθηκαν. Ιδιώτες, εταιρείες, σχολεία και άνθρωποι από όλες τις περιοχές και με ελάχιστη οικονομική άνεση έσπευσαν να βοηθήσουν το έργο με δωρεές αλλά και χρήματα. «Συνήθως έρχονται μετανάστες στο ιατρείο μας αλλά τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί οι Ελληνες, κυρίως οι συνταξιούχοι και πολλά παιδιά» λέει η Παναγιώτα λυπημένη.

Πιο κάτω ο Θοδωρής στέκεται έξω από το περίπτερο και βλέπει τον κόσμο που έρχεται. Είναι εθελοντής από το 1997 και έρχεται κάθε φορά για να βοηθήσει. Τόσα χρόνια δεν έχει σταματήσει να βοηθάει και να συμμετέχει στο εγχείρημα των γιατρών. Γνωρίζει όμως ότι το κράτος δεν κάνει και πολλά πράγματα και ότι μόνο οι εθελοντές στηρίζουν αυτό το πρόγραμμα. «Δεν υπάρχει κράτος με θεσμική ιδιότητα» λέει με πικρία. «Μόνοι μας καταφέραμε να βοηθήσουμε 400 οικογένειες της Χαλυβουργικής και τους προμηθεύσαμε με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης».

Ο κύριος Γιώργος ήρθε από την Αγία Παρασκευή να στηρίξει το έργο των εθελοντών. Κρατάει μία τσάντα και στην πλάτη του είχε ακόμη ένα σακίδιο γεμάτο με κουτιά από γάλα. «Εφερα 20-25 κουτιά γάλακτος. Αν μπορούσα και είχα αντοχή να κουβαλήσω θα έφερνα και άλλα αλλά είμαι γέρος. Συνεισφέρω συνεχώς και όσο μπορώ στέλνω επιταγές στους Γιατρούς και στην Κιβωτό του Κόσμου».

Μια κυρία έρχεται γρήγορα στο περίπτερο, ρωτάει έναν εθελοντή τι συμβαίνει και όταν μαθαίνει, είναι πρόθυμη να βοηθήσει. «Πού μπορώ να βρω σούπερ- μάρκετ εδώ να πάω να αγοράσω να σας φέρω;» ρωτάει τον εθελοντή και φεύγει τρέχοντας για να φέρει προμήθειες. Η κυρία Αγγελική δεν έφερε κάτι. Οχι ακόμη τουλάχιστον. Αύριο θα ξαναπεράσει για να φέρει τρόφιμα. Μόλις ήρθε από το νοσοκομείο και στάθηκε στο περίπτερο να συγχαρεί τα παιδιά για την προσπάθειά τους. «Την Ελλάδα τη βρήκαμε όμορφη και πρέπει να την κρατήσουμε. Οσο υπάρχουν οι νέοι και αυτές οι πρωτοβουλίες έχουμε μέλλον. Πρέπει να δείξουμε ότι δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που κάνουν απεργίες και σπάνε την Αθήνα». «Κρατάτε παιδιά γιατί χανόμαστε» λέει στους εθελοντές και απομακρύνεται συγκινημένη. Η Μαριάννα έφερε δύο μπουκάλια λάδι. Χαρούμενη και ευδιάθετη, ήρθε από τα Εξάρχεια για να στηρίξει την προσπάθεια.

Οσο βραδιάζει, το περίπτερο γίνεται όλο και πιο φωτεινό με τα στολίδια του που ανάβουν και γεμίζει όλο και περισσότερο από κόσμο που έρχεται όχι μόνο για να δώσει και να πάρει πράγματα, αλλά και να συγχαρεί τους εθελοντές για την προσπάθεια. Σιγά σιγά ετοιμάζεται η βάση του δέντρου, υπό την μουσική και το τραγούδι μιας σχολικής χορωδίας. Τα γάλατα τοποθετούνται το ένα πάνω στο άλλο, τα κεράκια ανάβουν και το πρώτο δέντρο με γάλα είναι πλέον έτοιμο για να το γευτούν πολλές άπορες οικογένειες. Μόλις όλα τελειώσουν, τα τρόφιμα θα μεταφερθούν στο πολυϊατρείο των γιατρών και από εκεί θα γίνουν το όνειρο για χιλιάδες άπορους και οικογένειες.

Ρεπορτάζ: Ειρήνη Μαππά, Γεωργία Μισεμικέ