Είναι αλήθεια ότι ο αριθµός των θεωριών για την εξήγηση ενός φαινοµένου είναι αντιστρόφως ανάλογος της κατανόησής του· όπως συµβαίνει µε την ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσµια οικονοµική κρίση. Πολλοί βέβαια προβάλλουν ποικίλες αιτιατές θεωρήσεις, χωρίς όµως να ψηλαφίζεται βαθιά ο πυρήνας µέσα στον οποίο σφυρηλατούνται οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που οδηγούν όχι µόνο τα άτοµα αλλά και τα έθνη στη φτώχευση και στην εξάρτηση. Γι’ αυτό ορισµένοι ισχυρίζονται – ίσως και σωστά – ότι η χώρα µας επελέγη ως ένα κατάλληλο πειραµατόζωο για να δοκιµασθούν νεοκαπιταλιστικές και µετανεοφιλελεύθερες πρακτικές καθώς εµφανίζεται – και µε ευθύνη δική µας – ο πιο αδύναµος κρίκος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είναι ο κύριος στόχος των αχόρταγων αγορών, στις οποίες δυστυχώς υποκλίνονται οι µεγαλύτεροι πολιτικοί ηγέτες παγκοσµίως.
Μια πλανητική όµως ολιγαρχική ελίτ, πέρα από κρατικούς επηρεασµούς και ανθρωπιά, που συνεργάζεται και µε τις εγχώριες ελίτ, δεν απευθύνεται στα άτοµα, ούτε µόνο σε ένα έθνος. Θέλει µεγαλύτερους πελάτες να επενδύσει τοκογλυφικά, σε έθνη ολόκληρα, και ταυτόχρονα να τα ελέγχει µακρόχρονα για να τα εξαρτήσει κοινωνικά και πολιτικά· θέλει να «κατακτήσει» τον πλανήτη, να ελέγξει κυβερνήσεις, να έχει πλανητική οικονοµική ισχύ.
Η κρίση του ευρωπαϊκού Νότου είναι ένα τέτοιο παράδειγµα το οποίο εκπέµπει δύο µηνύµατα: το πρώτο αφορά την αµφισβήτηση των εθνών να συνασπίζονται και να δηµιουργούν ισχυρές ενώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση· το δεύτερο, ότι κανένα µέλος µιας τέτοιας ένωσης, περιφερειακό ή πυρηνικό, δεν είναι θωρακισµένο· δεν είναι ασφαλές. Ακόµη και το πανίσχυρο σήµερα γερµανικό έθνος κινδυνεύει και το κακό σπυρί, η Μέρκελ, µε την επιµονή της στη στείρα δηµοσιονοµική πειθαρχία και στον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα σπάσει µολύνοντας όλη την Ευρώπη και τον κόσµο και ήδη το αµερικανικό και το γαλλικό έθνος δέχονται τις πρώτες αναγνωριστικές επιθέσεις.
Αυτή η παγκόσµια ολιγαρχική ελίτ δεν σκοπεύει να αφήσει ανεξέλεγκτη καµία γωνιά του πλανήτη διότι θέλει να τον εκµεταλλεύεται σε κάθε επίπεδο δύναµής του, ορυκτό και φυσικό πλούτο, τεχνολογία, κουλτούρα κτλ. Τα παραδείγµατα των υδρογονανθράκων ή των µεταλλαγµένων τροφίµων λ.χ. είναι περιπτώσεις ορατές διά γυµνού οφθαλµού. Το µεγάλο λοιπόν αυτό συστηµικό σχέδιο, που ίσως στοχεύει στην εκκίνηση επιστροφής σε µια µορφή νεοφεουδαρχίας, οδηγεί σιγά αλλά σταθερά στη φτώχεια των εθνών, δηλαδή σε µια σύγχρονη δουλεία, παγκόσµια και αδυσώπητη, διά της οποίας µπορεί να προκληθεί ανακατάταξη εθνικών κυριαρχικών δικαιωµάτων και µάλιστα χωρίς το µαλθουσιακό εργαλείο του πολέµου. Το βασικό εργαλείο-παγίδα αυτού του σχεδίου είναι η µεγέθυνση της κοινωνικο-οικονοµικής πολυπλοκότητας, η οποία επιτυγχάνεται πιο εύκολα στο υπόστρωµα της τεχνολογικής και αξιακής πολυπλοκότητας του νέου πολιτισµού µας, αν βέβαια υποβαθµιστεί πρώτα η Παιδεία, όπως δυστυχώς συµβαίνει τεχνηέντως χρόνια τώρα παγκοσµίως.
Και αν όλα αυτά έχουν ένα ίχνος αλήθειας, τότε εδώ πρέπει να υπεισέλθει συστηµατοποιηµένα ο αδιαπραγµάτευτος ρόλος των λαών, τον οποίο δεν υπολογίζουν ποτέ σωστά αυτές οι ελίτ, οι µονοσήµαντες απάνθρωπες αγορές, οι οποίες δεν µπορούν επίσης να ελέγξουν ούτε την αλυσιδωτή αντίδραση «αγανάκτηση – εξέγερση – µίσος» που προκαλούν σε δεκάδες χώρες µε τις ενέργειές τους. Αυτή την αντίδραση πρέπει να έχουν κατά νου και οι εκάστοτε κρατούντες, διότι δεν είναι µια τοπική αντίδραση αλλά παγκόσµια και δεν πρέπει να την υποδαυλίζουν εκούσια ή ακούσια.
Σε αυτή την προσπάθεια σηµαντικό ρόλο θα παίξει η καλλιέργεια ενηµέρωσης και πεπαιδευµένης εκπαίδευσης των λαών. Σε πιο άµεσο τόνο, αν θέλουν να αποδοµήσουν την εγκαθίδρυση της φτώχειας και της δουλείας των εθνών σε µεγάλα τµήµατα του πλανήτη, θα πρέπει να ελέγξουν πρωτίστως τις δαιδαλώδεις διαδροµές της τοπικής και παγκόσµιας διακίνησης του χρήµατος που έχει αποκτήσει ασυλία µέσα στην παγκοσµιοποίηση των πάντων. Οσον αφορά τα καθ’ ηµάς, είναι καταλυτικό να ουσιαστικοποιηθούν οι µηχανισµοί δηµιουργίας πραγµατικής και ισχυρής Ευρωπαϊκής Ενωσης και να απλοποιηθούν οι νόµοι, ιδιαίτερα στη χώρα µας, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσµατικοί για να στηρίξουν ένα αποτελεσµατικό κράτος που θα υψώνει το ανάστηµά του στις σχιζοφρενείς οικονοµικοπολιτικές ελίτ οι οποίες στοχεύουν στον έλεγχο κάθε ανθρώπινου όντος.
Με τέτοιες πυρηνικές κινήσεις µπορεί άµεσα να υποχωρήσουν όλα τα πολύπλοκα επιφαινόµενα αίτια και συµπτώµατα τα οποία προσπαθούν να αντιµετωπίσουν, ανεπιτυχώς όµως, οι κυβερνήσεις, για να αρχίσει η αντίστροφη µέτρηση προς την αναπτυξιακή πρόοδο. Μόνο η ριζική δηλαδή θεραπεία και όχι η συµπτωµατική θα οδηγήσει στον πλούτο των εθνών και στην απελευθέρωσή τους. ∆ύσκολο; Οχι, αν γίνει κατανοητό το πρόβληµα, καθώς ούτε οι ελεύθεροι πολιτικοί ούτε οι διανοούµενοι ούτε οι πολίτες εν γένει σε κάθε χώρα επιθυµούν την υποδούλωση είναι άλλωστε στη φύση του ανθρώπου που θέλει να ’ναι ελεύθερος.
Ο κ. Σταμάτης Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
