Οι ταινίες της εβδομάδας – Ο «Πολίτης Κέιν» του μπέιζμπολ

Ο άνθρωπος αυτός λέγεται Μπίλι Μπιν που στο «Moneyball» φέρει τη μορφή του Μπραντ Πιτ στην (με διαφορά) καλύτερη και πιο cool ερμηνεία της καριέρας του, η οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τον οδηγήσει στα Οσκαρ. Μάνατζερ της ομάδας μπέιζμπολ Oakland Athletics, ο Μπιν, στις αρχές του 2000, εποχή δύσκολη για την ομάδα εξαιτίας των περικοπών στον προϋπολογισμό της, ρισκάρισε με την εφαρμογή ενός συστήματος που ανέτρεπε παντελώς τα ως τότε δεδομένα.

Με δεξί του χέρι έναν υπέρβαρο νεαρό οικονομολόγο ο οποίος δεν είχε παίξει ποτέ στη ζωή του μπέιζμπολ (έξοχη επιλογή ο Τζόνα Χιλ), ο Μπιν (πρώην παίκτης του μπέιζμπολ ο ίδιος – αλλά μέτριος), πόνταρε στη δύναμη των στατιστικών αδιαφορώντας για τα μεγάλα ονόματα και τις ντίβες των μεταγραφών. Στόχος του ήταν η σύνθεση μιας ομάδας αποτελούμενης από παίκτες όχι και τόσο διάσημους ή προς τη δύση της καριέρας τους, οι οποίοι θα μπορούσαν να φέρουν αποτελέσματα και μάλιστα μέσα στους οικονομικούς περιορισμούς της διεύθυνσης.

Μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο κινείται ολόκληρη η ταινία. Χωρίς να περιέχει πολλές σκηνές αθλήματος και με σχεδόν νοκυμαντερίστικο ύφος τρυπώνει μέσα στις συνεδριάσεις όπου κλείνονται οι συμφωνίες, ή στις σκοτεινές αίθουσες με τις οθόνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών που λένε στον Μπιν και στον βοηθό του τι ομάδα μπορούν να κτίσουν αν κοιτάξουν προσεκτικά τις στατιστικές.

Οι πράξεις του Μπιν που βρίσκουν τους πάντες αντίθετους – ανάμεσά τους και τον προπονητή της ομάδας (Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν) – δείχνουν τις πραγματικές διαθέσεις της ταινίας. Το «Moneyball» είναι η ιστορία ενός γνήσιου οραματιστή, ενός επαναστάτη που στοχεύει πολύ ψηλά, ενός μικρού «Πολίτη Κέιν» του αθλητισμού, τα σχέδια του οποίου δεν βρίσκονται εγκλωβισμένα στα στεγανά της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος αλλά στην αναδιάρθρωση ενός ολόκληρου συστήματος. Γι’ αυτό και όταν τον ακούμε να ψιθυρίζει «θέλω να αλλάξω το παιχνίδι» τον πιστεύουμε απολύτως.

Βαθμολογία: 4

Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ MAΡOΥΣI – ODEON STARCITY – STER IΛION – CINE CITY – ΝΑΝΑ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ STER CENTURY – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS

Στις αρχές του 20ού αιώνα το «Νησί του Διαβόλου», όπως ήταν το παρατσούκλι της νορβηγικής νήσου Μποστόι, χρησίμευε ως αναμορφωτήριο για παιδιά ηλικίας 11-18 ετών χωρίς στον ήλιο μοίρα. Εχοντας βεβαίως διαπράξει παραπτώματα, άλλα σοβαρά, άλλα όχι, τα ορφανά ή παραμελημένα από τις οικογένειές τους αγόρια στέλνονταν στο Μποστόι όχι τόσο για να εκπαιδευτούν αλλά για να υποβληθούν σε αδιανόητα σκληρές χειρωνακτικές εργασίες υπό την επίβλεψη των εξίσου σκληρών, αν όχι απάνθρωπων αρχών του ιδρύματος.

Ο «Βασιλιάς σε μια κόλαση» («King of Devil’s Island» / «Kongen av Bastψy», Νορβηγία, 2011) του νορβηγού σκηνοθέτη Μάριους Χολστ φωτίζει αυτή τη σκοτεινή σελίδα της ιστορίας της πατρίδας του, εστιάζοντας στην περίπτωση ενός ατίθασου 17χρονου (Μπένγιαμιν Χέλσταντ), η άφιξη του οποίου στο νησί θα σημάνει μια μορφή επανάστασης, η οποία θα εξελιχθεί σε βίαιη εξέγερση.

Ο Χολστ αφηγείται την ιστορία του Ερελινγκ στρωτά και απέριττα, τονίζοντας τον ρόλο που παίζει το άγριο φυσικό περιβάλλον στη διαμόρφωση των προσωπικοτήτων όχι μόνον των παιδιών αλλά και του διευθυντή του ιδρύματος, τον οποίο υποδύεται ο πάντοτε έξοχος σουηδός ηθοποιός Στέλαν Σκάσγκαρντ. Η ιστορία του μου θύμισε εφηβική εκδοχή του «Πεταλούδα» με τον Στιβ Μακ Κουίν στον ρόλο του Ανρί Σαργέρ που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του σε μια προσπάθεια διαφυγής από τις φυλακές. Ατμοσφαιρική φωτογραφία (Γιον Αντρεας Αντερσεν), υποβλητική μουσική (Γιόχαν Ζέντερκβιστ), δυνατό θέμα, ένα σύνολο που μένει στη μνήμη και που δυστυχώς δεν υποβλήθηκε από τη χώρα παραγωγής του στην Ακαδημία Αμερικανικού Κινηματογράφου για το ξενόγλωσσο Οσκαρ 2012.

Βαθμολογία: 3

Αίθουσες: ΕΛΛΗ – ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Με την «Υποπτη συνωμοσίας» («The conspirator», ΗΠΑ, 2011) ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ «επιστρέφει» σε μια δύσκολη περίοδο της αμερικανικής Ιστορίας ξεψαχνίζοντας την υπόθεση Μέρι Σαράτ (Ρόμπιν Ράιτ), της γυναίκας που κατηγορήθηκε για συμμετοχή στη συνωμοσία για τη δολοφονία του προέδρου των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν (1809-1865).

Τη σκανδάλη μέσα στο θέατρο όπου ο Λίνκολν δολοφονήθηκε τράβηξε ο ηθοποιός Τζονκ Μπουθ (Τόμπι Κεμπέλ), όμως είχε προηγηθεί ολόκληρη συνωμοσία για την επίτευξή της και το γεγονός ότι οι συνωμότες χρησιμοποίησαν ως άντρο την πανσιόν της Σαράτ αλλά και το ότι ανάμεσά τους βρισκόταν και ο γιος της στάθηκαν λόγοι αρκετοί για να κατηγορηθεί χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχουν περισσότερα στοιχεία εναντίον της.

Το σκοτεινό φιλμ του Ρέντφορντ ακολουθεί το μοντέλο του κλασικού δικαστικού θρίλερ, με τον Τζέιμς Μακαβόι στον ρόλο του συνηγόρου υπεράσπισης της Σαράτ, ο οποίος αν και στην αρχή δεν πιστεύει στην αθωότητά της, αργότερα βλέποντας το φιάσκο της δίκης αρχίζει να αμφιβάλλει. Γιατί σύντομα γίνεται σαφές ότι το πόρισμα της δίκης είναι εξαρχής καθορισμένο και ότι η καταδίκη της Σαράτ εντεταλμένη υπηρεσία.

Η γυναίκα αυτή πρέπει να κριθεί ένοχη, όχι τόσο επειδή αρνείται να καταδώσει τον γιο της αλλά επειδή στην περίπτωσή της η δικαιοσύνη δεν παίζει κανέναν ρόλο, σε αντίθεση με τον παραδειγματισμό. Και ίσως γι’ αυτό η ταινία του φιλελεύθερου Ρέντφορντ να λειτουργεί τόσο εύστοχα ως σύγχρονη πολιτική αλληγορία καυτηριάζοντας την υστερία της τρομοκρατίας που επικρατεί εδώ και χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες με αποτέλεσμα πολλές φορές αθώοι να βρίσκουν αδίκως τον μπελά τους.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ODEON ΕΜΠΑΣΣΥ – ΔΑΝΑΟΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY

Φανταστείτε έναν κόσμο στον οποίο το γήρας θα σταματά στα 25 έτη. Καθόλου άσχημο η ανθρώπινη μορφή να παραμένει για πάντα νέα. Σωστά; Εν μέρει ναι, μόνον που το «για πάντα» είναι συζητήσιμο στο «In time» (ΗΠΑ, 2011), τελευταία ταινία του Αντριου Νίκολ. Γιατί σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας του σεναριογράφου του «Truman Show» και σκηνοθέτη της «Γκάτακα», μετά την απενεργοποίηση του γονίδιου της γήρανσης, αυτός που θα μπορεί να ζήσει παραπάνω θα είναι αυτός που θα έχει στη διάθεσή του τον περισσότερο χρόνο. ‘Η αν θέλετε, αυτός που θα μπορεί να αγοράσει τον χρόνο.

Ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ πρωταγωνιστεί στον ρόλο ενός φτωχού που καταζητείται για έναν φόνο που δεν έκανε και προσπαθεί να βρει τον χρόνο για να ζήσει μια μέρα παραπάνω και να βρει το δίκιο του. Στο πλευρό του, η διαρκώς ανερχόμενη Αμάντα Σέιφριντ παίζει την πλούσια που τον βοηθά. Ετσι το «In time» αποκτά ένα στοιχείο μελλοντολογικού Ρομπέν των Δασών γιατί όπως όλες οι ταινίες του νεοζηλανδού σκηνοθέτη είναι ένα φουτουριστικό θρίλερ με κοινωνικό προβληματισμό.

Αντικαθιστώντας το χρήμα με τον χρόνο, το φιλμ ξεφεύγει κάπως από την περιπέτεια και αναμοχλεύει τις ίδιες ταξικές διαφορές που πλήττουν τη σημερινή κοινωνία μας. Ο κόσμος του «In time» είναι μηχανικός, στα σώματα βρίσκονται ρολόγια που έχουν τη δυνατότητα να κερδίζουν χρόνο ζωής. Οσο πιο πλούσιος είσαι τόσο περισσότερο μπορείς να ζήσεις. Και στους φτωχούς γίνεται ακριβώς το αντίθετο.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ODEON ΟΠΕΡΑ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE METRO MALL
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – STER CITY GATE – VILLAGE COSMOS

Μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών πρωταγωνιστεί στο «New Year’s Eve» (ΗΠΑ, 2011) του Γκάρι Μάρσαλ που παρακολουθεί τις ιστορίες μερικών πολιτών της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της παραμονής της Πρωτοχρονιάς στην πόλη. Η Χίλαρι Σουόνκ είναι η δημοτική υπάλληλος που έχει την ευθύνη της ανύψωσης της τεράστιας πολύφωτης μπάλας. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο αργοπεθαίνει στο νοσοκομείο από καρκίνο. Η Χάλι Μπέρι είναι η νοσοκόμα του. Η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ προσπαθεί να βρει τρόπους να επικοινωνήσει με την κόρη της (Αμπιγκέιλ Μπρέσλιν). Ο Τζον Μπον Τζόβι υποδύεται έναν τραγουδιστή τύπου Τζον Μπον Τζόβι που έχει θέματα με την κοπέλα του (Κάθριν Χέιγκλ). Και ούτω καθεξής.

Ακολουθώντας πιστά τη βίβλο των κλισέ, η παλαιομοδίτικα γυρισμένη αλλά ενίοτε ευχάριστη (παρά το απίστευτο μήκος της) αυτή ταινία δεν κρύβει τις ενάρετες προθέσεις της να μας υπενθυμίσει ότι την περίοδο των Χριστουγέννων όλοι οφείλουμε να γινόμαστε _ έστω και για λίγο _ καλοί άνθρωποι. Προσφέρεται για μια χαλαρή θέαση και δεν έχει καμία διαφορά από κάθε ταινία που έχει γυριστεί μέχρι σήμερα, όπως π.χ. το «Noel» (2004) του Τσαζ Παλμιντέρι που επίσης αποτελούνταν από διασταυρούμενες ιστορίες Χριστουγέννων.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΕΛΛΩ – ΑΠΟΛΛΩΝ ΣΤΑΔΙΟΥ – VILLAGE MALL – VILLAGE PENTH – VILLAGE ΦAΛΗΡO – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΝΑΝΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – STER CITY GATE – ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ

Μια τρελή, τρελή οικογένεια

Πολλοί γνωστοί ηθοποιοί εμφανίζονται και στη δραματική κομεντί «Αλλη μια χαρούμενη μέρα» («Another happy day», ΗΠΑ, 2010) του Σαμ Λέβινσον, η οποία μόνον χαρούμενη δεν είναι. Με αφορμή έναν γάμο, μια γυναίκα που έχει ξεπεράσει τα όρια της υστερίας (Ελεν Μπάρκιν) επιστρέφει μαζί με τους δυο γιους της (Εζρα Μίλερ, Ντάινελ Γέλσκι) στο πατρικό της όπου την περιμένουν μόνον άσχημες εκπλήξεις. Η προετοιμασία του γάμου θυμίζει περισσότερο κηδεία (άλλωστε όπου να ‘ναι πεθαίνει ο παππούς- Τζορτζ Κένεντι) ενώ τόσο πολλή οικογενειακή κακία συσσωρευμένη σε μια ταινία δεν συναντάμε συχνά στο σινεμά.

Στην κυριολεξία όλοι οι ήρωες συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πληγώσει περισσότερο τον άλλον. Και είναι και πολλοί, πανάθεμά τους: η μάνα της Μπάρκιν (Ελεν Μπέρστιν), οι δυο σκύλες αδελφές της (Νταϊάν Σκάργουιντ, Σιόμπαν Φάλον), ο πρώην σύζυγός της (Τόμας Χέιντεν Τσερτς), η δεύτερη γυναίκα του (Ντεμί Μουρ) και πολλοί ακόμα. Η ταινία παρακολουθείται μεν αλλά την ίδια ώρα νιώθεις ότι τίποτε απ’ όσα συμβαίνουν σε όλους αυτούς τους λοξούς ανθρώπους δεν σε αφορά πραγματικά. Καλές ερμηνείες φυσικά _ με την Μπέρστιν κυρίαρχη φιγούρα. Ε και;

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ΑSTOR HOLLYWOOD

Πεινασμένοι καρχαρίες διαφόρων ειδών κάνουν πάρτι με ανθρώπινη σάρκα στο «Shark night 3D» του Ντέιβιντ Ρ. Ελις που ακολουθεί τα βήματα ενός τυπικότατου b movie φρίκης της δεκαετίας του ’80 με το γνωστό κλισέ της παρέας των νέων που απειλούνται κάπου στην εξοχή.
Η εξοχή εδώ είναι μια λίμνη στον Κόλπο της Λουιζιάνα, στην οποία έχουν εμφανιστεί καρχαρίες (μην αναρωτιέστε για τον λόγο γιατί υπάρχει εξήγηση). Οπότε περιμένουμε να δούμε με ποιον τρόπο θα φαγωθεί ο καθένας. Παίζουν οι Σάρα Πάξτον, Ντάστιν Μίλιγκαν, Κρις Κάρμακ, Κρις Ζίλκα κ.ά.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ ΜATOYSI – ODEON STARCITY – VILLAGE RENTH – ΝΑΝΑ
ΣTH ΘEΣΣAΛONIKH ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

Κάτι παραπάνω από ευχάριστο είναι το τρισδιάστατο κινούμενο σχέδιο «Ο γιος του Αϊ-Βασίλη» («Arthur Christmas», ΗΠΑ, 2011) της Σάρα Σμιθ που φέρνει σε αντιπαράθεση τον πατροπαράδοτο Αϊ-Βασίλη (έλκηθρο, τάρανδοι κ.ο.κ.) με τον γιο του που αντί για έλκηθρο χρησιμοποιεί… διαστημόπλοιο στο μοίρασμα των δώρων.

Ο ένας από τους δυο γιους του τελευταίου που έχει αναλάβει το μοίρασμα των δώρων αντιμετωπίζει το όλο θέμα σαν πεζοναύτης σε αποστολή αυτοκτονίας, την ώρα που ο άλλος, ο μικρότερος, είναι ο ρομαντικός που θέλει να ακολουθήσει τα βήματα του παππού.

Γλυκιά ιστορία, πολύ όμορφα φτιαγμένη και με highlight τους καλικάντζαρους που προσωπικά μου θύμισαν τα λιλιπούτεια τερατάκια στο πολύ ανώτερο καρτούν «Εγώ, ο απαισιότατος». Προβάλλεται μόνον μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Βαθμολογία: 2

Αίθουσες: 2D ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE AΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ MAΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ILION – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – CINE CITY – ΝΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΝΟΙΞΙΣ ΧΑΪΔΑΡΙ

3D ΑΘΗΝΑ: AIΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE AΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ MAΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ILION – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑSTOR HOLLYWOOD – NANA

2D ΚΑΙ 3D ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – STER CITY GATE