«Μία βιαστική ματιά στη δημοκρατία που όμως μπορεί αποδειχθεί πολύ καλή για να είναι αληθινή» χαρακτηρίζει ο Ρόμπερτ Φισκ σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα The Independent τις εκλογές στην Αίγυπτο. «Ευτυχία εκείνο το ξημέρωμα ήταν να είσαι ζωντανός; Έβρεχε ολονυχτίς, αλλά μαζί με τον ωχρό και χειμωνιάτικο ήλιο βγήκαν και τα πλήθη, σχηματίζοντας ουρές έξω από τα εκλογικά τμήματα με μία υπομονή και έναν ενθουσιασμό που θα ντρόπιαζε τα ευρωπαϊκά κράτη» ξεκινάει ο γνωστός αρθρογράφος.
«Περπάτησα και περπάτησα, και κάποιες ουρές ήταν πάνω από 800 μέτρα… και έτσι μπήκε τέλος στην παλαιά και διεφθαρμένη εκλογική κουλτούρα των τελευταίων 50 χρόνων. Δεν υπήρχαν αστυνομικοί να τρομοκρατούν τους άνδρες και τις γυναίκες που κατέφθαναν για να επιλέξουν τους υποψηφίους τους, κανείς να ρίχνει τα ψηφοδέλτια στον Νείλο, χωρίς δόλιες μορφές σε ένα κοινοβούλιο χωρίς ισχύ» συνεχίζει. Όμως τα πράγματα, σύμφωνα με τον Φισκ, μπορεί να μην είναι τόσο «ρόδινα» για την Αίγυπτο.
«Επειδή η Αιγυπτιακή Επανάσταση επίσης έγινε βίαιη, η ευτυχία έδωσε τη θέση της στον κυνισμό, η Μουσουλμανική Αδελφότητα τα έκανε πλακάκια με τον στρατό ο οποίος ακόμη πιστεύει ότι μπορεί να διοικεί τη χώρα σαν ιδιωτικό φέουδο, με τα εμπορικά κέντρα και τις τραπεζικές κοινοπραξίες και τις πολυτελείς βίλες ακέραιες, τα οικονομικά του ανέπαφα από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Και το κοινοβούλιο για το οποίο αυτά τα εκατομμύρια Αιγυπτίων ψήφισαν εχθές, δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση ή να επιλέξει υπουργούς.
Είναι αυτό, με άλλα λόγια, πραγματική, μετάβαση;» αναρωτιέται ο Φισκ. Και συνεχίζει: «Ότι θα υπάρξει ένα κοινοβούλιο ελεγχόμενο από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι σχεδόν βέβαιο. Μπορεί να αυτοαποκαλείται Κόμμα Ελευθερίας και Δικαιοσύνης και θα χρειαζόταν μία συμμαχία προκειμένου να κυβερνήσει – αν ο στρατός δεν ήταν ο πραγματικός άρχων – αλλά η κοσμική Αίγυπτος υπέστη βαρύ πλήγμα, πιθανολογώ, μετά την επανάσταση του Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου. Η επανάσταση ακόμη υπάρχει, αν και οι διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ μειώθηκαν εχθές, οι φωτογραφίες των νέων μαρτύρων του Νοεμβρίου δεν εμφανίζονται τόσο, η πρόταση για μποϊκοτάζ των εκλογών αποσιωπήθηκε».
Η αστυνομία και ο στρατός, συνεχίζει ο βρετανός αρθρογράφος, «ήταν στους δρόμους εχθές, ο δεύτερος πρόσεχε την πρώτη, άραζαν στα τζιπ τους, κάπνιζαν, οι ουρές έξω από τα εκλογικά τμήματα τους αγνοούσαν. Υπήρχε ένα σχεδόν χιουμοριστικό στοιχείο στην όλη υπόθεση». Εξάλλου, καταλήγει ο Φισκ, εκλογές στην Αίγυπτο χωρίς τα σύμβολα των κομμάτων να βοηθούν τους αγράμματους «είναι ελλιπείς».
«Ήταν εφευρετικά και μερικές φορές σκανδαλωδώς αστεία. Στις αφίσες των δρόμων, έβλεπες φάρους, ψάρια, πυραμίδες, λάμπες, T-shirts, τρακτέρ, κλειδιά, χτένες, ακόμη και μπλέντερ φρούτων. Ποιός θα μπορούσε να έχει σκαρφιστεί λόγο για αυτό το σύμβολο; Μία μελλοντική ζωή αφθονίας ίσως; Μία ανάμιξη φράουλας και μπανάνας, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, μία μη σεκταριστική Αίγυπτος; Το πραγματικό ερώτημα, φυσικά, είναι ποιος έχει το χέρι του στο μπλέντερ» σημειώνει.
