Τις απόψεις του σχετικά με το θέμα της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ , το μέλλον του κόμματος αλλά και για την νέα κυβέρνηση εξέθεσε στο BHMA 99,5 ο βουλευτής Επικρατείας κ. Μίμης Ανδρουλάκης σε μια συνέντευξή του εφ΄όλης της ύλης, στην εκπομπή των Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλου.
Για το τι πρέπει να κάνει ο κ. Παπανδρέου:
Έχετε ακούσει το «γεύμα φαντασμάτων» στην ιστορία; Λέμε για μεγάλους ηγέτες. Κάποια στιγμή ο Μπίσμαρκ είναι σε δίλημμα αν πρέπει να παραιτηθεί ή όχι και βρίσκεται σε σύγκρουση με τον Κάιζερ. Μαζεύει βαρόνους και κηπουρούς, ανθρώπους που ο ίδιος έκανε εκ του μηδενός και του λέγανε μια ζωή ό,τι ήθελε εκείνος να ακούσει.
Ό,τι γίνεται και στα κόμματα σ’ αυτές τις καταστάσεις. Και τους λέει: «Θέλω να μου πείτε εσείς που είστε δικοί μου άνθρωποι, τι να κάνω; Να μείνω ή να φύγω;». Δεν του είπε κανείς «μείνε».
Είναι στιγμές της προδοσίας αυτές. Το ίδιο έγινε και στον Ντε Γκολ, ο οποίος είπε «φροντίζω να εγκαταλείπω τα πράγματα προτού με εγκαταλείψουν αυτά» και έκανε και εκείνος τότε το γεύμα των φαντασμάτων. Όσες φορές έχουμε μελοδραματική φυγή, έχουμε και comeback. Να το ξέρετε αυτό. Όταν ακούτε έναν πολιτικό που λέει «φεύγω», να ξέρετε ότι ετοιμάζει την επιστροφή του.
Από την αρχή ξεκαθάρισα ότι δεν διαγκωνίζομαι στα πασοκικά ούτε στην κυβέρνηση συμμετείχα, με δική μου θέληση. Η αποστολή μου ήταν διπλή και το είχα πει στις προγραμματικές δηλώσεις, από την αρχή. Το πρώτο ήταν ότι κάθε χρόνο από το 2004 προειδοποιούσα για την επερχόμενη καταστροφή και έβγαζα κάθε χρόνο ένα βιβλίο.
Το δεύτερο είναι ότι έχω αναλάβει την υποχρέωση ο χώρος μεταξύ Δεξιάς και κομμουνιστικής Αριστεράς να ανασυντεθεί ριζικά και να υπερβεί τα δεδομένα της Μεταπολίτευσης. Δηλαδή, να γίνει ένας νέος πολιτικός αστερισμός και αυτό να γίνει με πολλούς τρόπους και στο ΠΑΣΟΚ. Έχει πασοκοποιηθεί όλη η κοινωνία.
Το ΠΑΣΟΚ, λόγω της πολιτικής του και ιδεολογικής και ηθικής του ηγεμονίας στη Μεταπολίτευση έχει δημιουργήσει τα στερεότυπα όλων των κομμάτων. Έχουμε ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ που αντιπροσωπεύει το 80% του ΠΑΣΟΚ και το συνδικαλιστικό του, έχουμε ΠΑΣΟΚ-Τσίπρα που αντιπροσωπεύει το «λεφτά υπάρχουν» – της φούσκας, δηλαδή – έχουμε ΠΑΣΟΚ της πατριωτικής εκδοχής, δηλαδή τον Αντώνη που έχει μελετήσει τον Ανδρέα!
Όλοι τον έχουν μελετήσει, ακόμη και ο Καρατζαφέρης που μου το έχει πει. Όταν όλοι έχουν γίνει ΠΑΣΟΚ λοιπόν, εμείς πρέπει να υπερβούμε το ΠΑΣΟΚ θετικά, δημιουργικά. Αυτή είναι και η δική μου προσφορά, που θα γίνει κυρίως μετά τις εκλογές. Τώρα, κοιτάζω και λένε ότι δεν είναι ώρα τώρα κτλ. Δηλαδή, όλοι θέλουν να βγάλει το φίδι από την τρύπα ο Παπανδρέου και να πάρουν και την προίκα του!
Περί προικός πρόκειται και όχι περί σεμνότητας. Τι να μπλέξω, λοιπόν; Αν συναντηθώ κάποια στιγμή με τον Παπανδρέου, θα του πω τι νομίζω ότι είναι σωστό. Αλλά ένας πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του και την ιστορία του, δεν έχει καμία άλλη επιλογή από το να διαβεί την έρημο και υπάρχει καμιά φορά και comeback σ’ αυτήν την ιστορία.
Να διαβεί την έρημο, να γίνει σοφός με τον εαυτό του. Αντί να συζητά με αυτόν τον βαρύγδουπο τρόπο ο κ. Παπανδρέου με τους βαρόνους και τους κηπουρούς που τον οδήγησαν στην καταστροφή, έπρεπε να συνομιλήσει με τον εαυτό του ή να πάει σε έναν καφενέ ή να βρει ορισμένους απλούς ανθρώπους ή όχι ανθρώπους που αισθάνονται την υποχρέωση να του πουν αυτό που θέλει να ακούσει. Και θα αποφασίσει μόνος του. Αυτό δεν μπορώ να του το πω εγώ. Θα το αποφασίσει μόνος του.
Πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε ως ένα ιερό πρόσωπο, περί της τραγωδίας. Ως νέο Ορέστη δεν τον έχω πει; Με την έννοια ότι με δική του ευθύνη έγινε παίγνιο με τη δική του ελεύθερη βούληση, παίγνιο περιστάσεων που τον ξεπερνούν και έγινε ήρωας τραγωδίας. Άλλωστε, αυτό ήταν προγραμματισμένο.
Για το ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθηθεί, εάν τεθεί ζήτημα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ:
Εξαρτάται από τις ημερομηνίες. Για να έχει ισχύ, πρέπει να είναι από τον κόσμο. Όχι η κομματική καμαρίλα. Πρέπει να το καταλάβει και ο ίδιος ο Παπανδρέου, διότι έχει αυτό το πριγκιπικό. Πηγαίνουν και του λένε «πρόεδρε, θα διαλυθούμε χωρίς εσένα» και το μεταφράζει «πρόεδρε, χωρίς εσένα δεν θα είμαι τίποτα». Νομίζεις ότι ο Παπανδρέου δεν το καταλαβαίνει; Τους δουλεύει… Τους ακούει όλους, τους έχει μάθει, τους δουλεύει και στο τέλος θα κάνει, πιστεύω, αυτό που θεωρεί σωστό ο ίδιος. Τους έχει δώσει δημοσιότητα ενός δευτερολέπτου, ότι είδε τους πρωτοκλασάτους. Κολακεύονται και εκείνοι ότι διαμορφώνουν τα πράγματα, αλλά ο Παπανδρέου τους δουλεύει. Εδώ η Ελλάδα χάνεται η Ευρώπη διαλύεται, και μου λέτε τι θα κάνει ο Παπανδρέου; Θα κάνει ό,τι τον φωτίσει ο Θεός!
Για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ:
Έχει πράγματι το ΠΑΣΟΚ την καβάντζα του Βενιζέλου. Βέβαια, πήγε και έμπλεξε με το υπουργείο Οικονομικών, αλλά και μόνο αυτός ο ηρωισμός που έδειξε… Έχει στελέχη το ΠΑΣΟΚ.
Εμένα η γνώμη μου ποια είναι; Αφού το ΠΑΣΟΚ πρέπει να υπερβεί τον εαυτό του, να μετασχηματιστεί και να συνδράμει στην αυτουπέρβασή του μέσω ενός σχηματισμού της κεντροαριστεράς ή της δημοκρατικής Αριστεράς, δεν θα γίνει αυτό αποκλειστικά από τους βαρόνους που επί 20 και 30 χρόνια είναι υπουργοί και βουλευτές ή από εμένα. Εδώ στην κοινωνία υπάρχει μια κινητικότητα, αναδεικνύονται συνέχεια νέοι σχηματισμοί και νέα πρόσωπα.
Το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να κάνει υπέρβαση προς τη νεότερη γενιά – εννοώ ως προς τον πρόεδρό του. Χρειαζόταν ένα «πραξικόπημα λοχαγών». Να υπερβεί όλες τις προσωπικότητες που επί 30 χρόνια έχουν κορεστεί, δεν μπορούν πια. Ο παππούς μου έλεγε «παλιό μουλάρι δεν βγάζει καινούργια περπατησιά». Και εγώ ανήκω στα παλιά μουλάρια, είμαι ελάχιστα χρόνια βουλευτής και δεν έχω κάνει ποτέ υπουργός.
Βέβαια, υπάρχει και το άλλο ότι τα παλιά μουλάρια μόνο οργώνουν ίσια – πάλι ο παππούς μου το έλεγε όταν νευρίαζε. Άρα, χρειάζεται ένας συνδυασμός. Οι βαρόνοι να γίνουν γερουσιαστές! Να δώσουμε την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους. Υπάρχουν στελέχη στο ΠΑΣΟΚ, φτάνει να γίνουν οι διαδικασίες και να ανοίξουμε τον ορίζοντά μας. Δεν μπορεί η Ελλάδα όμως να οδηγείται σε πτώχευση και να μένει ανέγγιχτο το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας. Και δεν μπορούν να το ανασχηματίσουν οι νομενκλατούρες των κομμάτων. Χρειάζεται μια δημιουργική σύνθεση.
Για τους συμβούλους του κ. Παπανδρέου:
Πήραν ομόφωνη απόφαση για το δημοψήφισμα; Στις περιπτώσεις αυτές, οι πονηροί λένε «δεν διαφωνώ» και βγαίνουν και το λένε μετά. Δεν θα τον άφηναν τον Παπανδρέου να φύγει στις Κάννες ή να πάει στην κοινοβουλευτική ομάδα. Γι’ αυτό δεν ήμουν σίγουρος στην Κ.Ο. και μου έλεγε το ένστικτό μου ότι με έψαχναν από το πρωί να με μανιπουλάρουν. Έλεγα ότι κάτι ετοιμάζουν, επειδή τα καταλαβαίνουμε αυτά. Αν είχα ένα φίλο που έπαιζε νομισματικά παράγωγα, θα είχε κερδίσει αυτή τη Δευτέρα. Καταλαβαίνετε τι λέω; Δεν τον προστάτευσαν τον Παπανδρέου…Τι έκαναν, δηλαδή; Μετά τις εκλογές δεν έγιναν τα βασικά σφάλματα;
Υπάρχει ένα φαινόμενο στο ΠΑΣΟΚ. Βουλευτές χειραφετούνται – όχι βεντέτες – που δεν τους βάζει το μάτι σου, ειδικά οι επαρχιώτες που τους λέω ότι πρέπει να κάνουν το πραξικόπημα, διότι και ο Καραμανλής και ο Βενιζέλος από την επαρχία ήταν, και τους λέω επίσης πώς δέχονται να τους έχουν χειροκροτητές στο ΠΑΣΟΚ; Χειραφετήθηκε αρκετός κόσμος στο ΠΑΣΟΚ με αυτή τη διαδικασία και έδειξε το δρόμο στον Παπανδρέου δύο φορές και μάλιστα με μαεστρία, διότι το επιτελείο της συμφοράς και η καμαρίλα προσπαθούσε να δημιουργήσει συμβάν αποστασίας με τα συμφέροντα κτλ.
Πώς εγώ θα σεβαστώ λοιπόν βαρόνους του ΠΑΣΟΚ που εμένα ιδιωτικά μου είπαν ότι η λύση είναι μια συμφωνία με το Σαμαρά για δύο τετραετίες, ένα είδος Γιάλτας των δύο μεγάλων κομμάτων και ταυτόχρονα να τους βλέπω να εισηγούνται το δημοψήφισμα και να λένε ότι αυτοί που μιλάνε για κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης ή έκτακτης εθνικής ανάγκης υποκινούνται από συμφέροντα, τραπεζίτες και τα media και την επόμενη να τους βλέπω να διαγκωνίζονται ποιος θα είναι υπουργός της κυβέρνησης Jurassic Park; Διότι περί Jurassic Park πρόκειται…
Για τους υπουργούς της κυβέρνησης:
Ξέρεις ποια είναι η νοοτροπία; Κάνε τα σφάλματα και άσε τον καθένα να ζήσει. Εγώ έχω, δηλαδή, το καλό μου υπουργείο και κάνω μεταρρυθμίσεις της πλάκας – διότι μεταρρυθμίσεις της πλάκας είναι όλες αυτές – κάνω το φωταδιστή, δίνω συνεντεύξεις τύπου και, ρε φίλε, να έρθεις να μου κάνεις εμένα τον μεταρρυθμιστή; Μου κλίνεις τη λέξη μεταρρύθμιση; Ποια μεταρρύθμιση; Από την εποχή του Ρούσβελτ ξέρουμε ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις όταν πνίγεσαι είναι να κρατήσεις το κεφάλι έξω από το νερό! Κολακεύεται με τη μεταρρύθμιση της πλάκας…
Έλεγε ο Ρούσβελτ: άσε τη μεταρρύθμιση, όλο νόμους, νόμους και νόμους. Κοίτα το άλλο “R”: το recovery, την ανάκαμψη. Ό,τι υπάρχει. Γρήγορα! Τι κάνεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Δίνεις οξυγόνο, ανοίγεις τις αναπνευστικές οδούς, σταματάς την αιμορραγία. Δεν μου λες δυο χρόνια ανάθεμά το για ΕΣΠΑ! Μου κάνουν τους φωταδιστές, βάζουν ένα ωραίο κοστουμάκι και λένε «έλα να κάνουμε αυτό»;
Μόλις δεις τέτοιον, διώξε τον! Να του πεις «φέρε κάτι που να δουλέψει». Διότι στην πολιτική, όταν μιλάς για μεταρρύθμιση, δεν λες «από το Α ως το Ω». Δεν το ξέρεις το Ω. Μεταρρυθμιστής είναι αυτός που λέει ότι το κρίσιμο στοιχείο της αλυσίδας είναι το Α. Το επιλέγουμε αυτό το σημείο, συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις μας, οργανώνουμε τις συμμαχίες μας, τραβάμε με την ελάχιστη δυνατή ενέργεια τον κρίκο της αλυσίδας Α για να έχουμε την ελάχιστη μετατόπιση της αλυσίδας Β και Γ και Δ, άντε και Ε.
Αφήνουμε να δουλέψει η πρωτοβουλία των ανθρώπων και να δούμε μετά ποιο είναι το Ω. Το να μου φέρεις τη φιγούρα και να πεις «από το Α ως το Ω» για να δώσεις μια συνέντευξη, δεν είσαι μεταρρυθμιστής. Ή μου βάζεις τον Πάγκαλο να κάνει το κλάδεμα; Χρειάζεται χασάπης που θα κόψει τα κακά λίπη για να παγώσει τα καλά. Αλλά μπορεί ο Πάγκαλος να κόψει τα λίπη; Δεν κάνει… Το παν σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να βάλεις έναν καλό κλαδευτή, ο οποίος τι κάνει; Κλαδεύει χωρίς να κόβει οριζόντια τομή που του αλλάζει την Παναγία. Διότι πρέπει να κρατήσεις τα φύτρα της ανάπτυξης.
Για τον κ. Σαμαρά:
Να μην έχει ανασφάλειες. Σ’ αυτήν την κρίση, δεν έβαλε μυαλό από τον Παπανδρέου; Σ’ αυτήν την κρίση, δεν βάζεις ριψοκίνδυνα στοιχήματα. Δεν έχεις να κερδίσεις κάτι, έτσι ή αλλιώς. Αν χάσεις, τα χάνεις όλα. Δεν βάζεις στοιχήματα σ’ αυτήν την κρίση. Έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν του έλεγαν να πάει για πρόεδρος της Δημοκρατίας, «ή εγώ θα σκάσω ή το πολίτευμα». Και έσκασε την Ευρώπη ο Σαμαράς!
Για τον κ. Βορίδη:
Η αντιστροφή των πραγμάτων! Η ένταξη της άλλοτε άκρας Δεξιάς στο δημοκρατικό και συνταγματικό τόξο. Έτσι είναι. Είναι μια πρόοδος. Γιατί είστε υποκριτές; Ο Καρατζαφέρης εξημέρωσε δυνάμεις και της ακροδεξιάς. Τις έβαλε στο σύστημα, τις έκανε χρήσιμες. Για φανταστείτε να υπήρχε η ακραία άκρα Δεξιά, η φασιστική, εν μέσω κρίσης και να λέει ότι χρειάζεται ένας λοχίας να έρθει στα πράγματα; Είναι μια πρόοδος. Όπως εύχομαι και η τρομοκρατική, η κουκουλοφόρος Αριστερά να συμμετέχει στο δημοκρατικό τόξο με προγράμματα, θέσεις κτλ.
Για τον κ. Κουβέλη:
Πρέπει κάτι να πει. Καλός, συμπαθής, αλλά προς το παρόν πρέπει κάτι να πει. Δεν μπορεί να είναι η ευγενής και έγκυρη εκδοχή του Τσίπρα. Πρέπει κάτι να πει. Και μπορεί η Δημοκρατική Αριστερά να είναι χρήσιμη σε μια μεγάλη ανασύνθεση του ενδιάμεσου χώρου, αλλά πρέπει να αρχίσει κάτι να λέει και να μην έχει αυτή την αρρώστια της παραδοσιακής Αριστεράς και να τρομάζει από τη λογική των εναλλακτικών λύσεων.
Για τον κ. Καρατζαφέρη:
Είπαμε. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Στο κόμμα του υπάρχουν και πρώην ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ. Και ο ίδιος ανήκει στην άκρα Δεξιά. Δεν έχει σημασία όμως.
Για τον κ. Λοβέρδο:
Πρέπει να υπερβεί την ευκολία που έχουν οι συνταγματολόγοι. Κατά τα άλλα, το έχει. Η διακήρυξη των τριών ήταν για τα πανηγύρια, όταν η Ελλάδα καταστρέφεται και πέφτει, το πρόβλημα είναι οι συντεχνίες; Πρέπει να υπερβούν τον ορίζοντα του παλαιού εκσυγχρονισμού, του σημιτισμού. Με την έννοια ότι δεν έχουμε σύγκλιση με την Ευρώπη. Έχουμε χάσμα, κατάρρευση, χρεοκοπία. Είναι και οι τρεις νέοι άνθρωποι και δεν πρέπει να μιλάνε σαν παλιοί αρθρογράφοι. Να μην είναι σκοταδιστές.
Για την κυρία Διαμαντοπούλου:
Το ίδιο και εδώ.
Για τον κ. Αβραμόπουλο:
Εντάξει. Βάλιουμ! Παρακάτω…
Για την κυρία Μαρίκα Μητσοτάκη:
Με απογοήτευσε! Διότι κατάλαβα πόσο έχει καπελώσει τον Μητσοτάκη. Δεν δείχνει μια κλίση προς την κρητική κουζίνα. Είναι συνταγές αυτές; Είναι κοσμοπολίτισσα. Οι νύφες δεν αγαπούν τις πεθερές και φαντάσου τι έχει τραβήξει στο μητσοτακέικο νέα η κοπέλα!
Δεν της άρεσε μάλλον το φαΐ. Ποτέ δεν έχω φάει ντολμαδάκια. Από τον Μητσοτάκη δεν έχω πιει ούτε καφέ. Αλλά ούτε ο Χαρίλαος έχει φάει ντολμαδάκια. Είναι όπως ο Μίκης, που βγήκε και είπε «Καραμανλής ή τανκς». Φοβερό σύνθημα, αλλά δεν το έβγαλε εκείνος.
Έδωσε μια συνέντευξη και μίλαγε δύο ώρες και ο Λαμπρίας το έγραψε. Του άρεσε και δεν το αποποιήθηκε ποτέ ο Μίκης, είχε την πνευματική ιδιοκτησία. Έτσι έγινε και με τα ντολμαδάκια. Δεν έφαγαν ποτέ ούτε ο Φλωράκης ούτε ο Κύρκος. Έναν καφέ ήπιαν μόνο. Ξερό. Εγώ δεν ήπια ούτε νερό από το Μητσοτάκη. Ποτέ!
Για τον κ. Παπαδήμο:
Κέρδισε την εμπιστοσύνη, πάντως, διότι έχει εγκυρότητα και ο κόσμος είχε εξαντληθεί από την παιδαριώδη ίντριγκα των ηγετών επί δεκαήμερο. Υπάρχει όμως και μια δόση placebo, θετικών προσδοκιών, υποβολής και αυθυποβολής, όπως υπάρχει και το αντίστροφο, το nocebo, η δυναμική των αρνητικών προσδοκιών στην οποία έπεσε και ο Παπανδρέου, ενώ τον είχα προειδοποιήσει ότι οι αρνητικές προσδοκίες είναι σαν το ποτάμι.
Στενό στην αρχή και φαρδαίνει μετά, αλλά όταν φαρδαίνει την κοπανάς. Αυτό είναι. Το έχει πάρει αυτό ο Παπαδήμος. Ορισμένοι νομίζετε – και ο ίδιος – ότι είναι ανίσχυρος και εξαρτάται από τον Παπανδρέου και το Σαμαρά. Ακόμη και μια τέτοια ηγεσία ή μια ηγεσία τύπου Μόντι, όχι χαρισματική και λαοπρόβλητη και μη νομιμοποιημένη με την ψήφο του λαού, μπορεί να επωφεληθεί από τις συνθήκες και την εξισορρόπηση των δυνάμεων και να βρει μια απροσδόκητη υποστήριξη από τη σιωπηρή λαϊκή πλειοψηφία.
Αν πατούσε πόδι δηλαδή ο Παπαδήμος και έλεγε «τι τους θέλω αυτούς στην κυβέρνηση, το Jurassic Park» και διάλεγε 10 ανθρώπους μόνο για μια συγκεκριμένη δουλειά, θα το πετύχαινε και θα τους είχε στο χέρι. Αλλά είχε και εκείνος εκείνη τη στιγμή τη νοοτροπία του υπαλλήλου. Να κάνει αυτά που πρέπει. Δεν ξέρεις και πότε θα γίνουν εκλογές, διότι το έδαφος φεύγει κάτω από τα πόδια μας.
Η Ευρώπη είναι τώρα το ζήτημα. Μην ξεχνάτε ότι σε πέντε-έξι εβδομάδες μπορεί να φτάσει η Ευρώπη σε ιστορικό όριο και τη διχάλα να υπερβεί τη λουθηρανική οικονομική θεολογία του προτεσταντισμού και να κάνει την ΕΚΤ να κόψει χρήμα με έμμεσους τρόπους. Να βγάλει ευρωομόλογο ή να δώσει τη ρευστότητα και να δώσει σημασία στην ανάπτυξη. Έστω και με ένα τσίμπημα στον πληθωρισμό ή μια υποτίμηση. Ή θα πάμε σε σπάσιμο και αμφιβάλλω αν θα είναι πέντε-έξι, θα έχουμε ζώνη του μάρκου ξανά ή σε συστημική κατάρρευση του ευρώ.
Εδώ είναι το ζήτημα και η ελληνική οικονομία είναι σε κατάρρευση, λέμε πώς θα σταθεροποιηθεί η κυβέρνηση; Λες να κάνεις εκλογές; Πόσο θα αντέξει η επόμενη κυβέρνηση; Που λέει ο λόγος, μπορεί στην τετραετία που θα έληγε η θητεία του Παπανδρέου να είχαμε τρεις-τέσσερις κυβερνήσεις.
Όπως σε όλες τις ιστορικές χρεοκοπίες της Ελλάδας. Μεταβατική κυβέρνηση κάναμε και το 1897. Πόσο να κρατήσει λοιπόν; Λάθος. Μπορεί να σταθεί η κυβέρνηση. Είτε μέσα από εκλογές είτε μόνος του ο Παπαδήμος, να υπερφαλαγγίσει και τα κόμματα. Ποια κόμματα; Πτώματα είναι τα κόμματα!
Μπορεί να μείνει στο πολιτικό σκηνικό. Και είναι η πανουργία, το σύμπλεγμα της ιστορίας, ο κατ’ εξοχήν άνθρωπος του ευρώ – γιατί είναι από τους πιο έγκυρους ανθρώπους του ευρώ – να έρθει αντιμέτωπος πρόσωπο με πρόσωπο με τις γενετικές αδυναμίες ενός νομίσματος που δεν έχει ακόμη τα διαθέσιμα νομισματικά και δημοσιονομικά εργαλεία να διαχειριστεί την κρίση.
Και είπε στη Βουλή ο Παπαδήμος – ήθελε να δώσει μια υπερβολική διάσταση, βέβαια – ότι το πρόβλημά μας είναι κάτοικος εσωτερικού. Πρέπει να υπερβεί ο ίδιος τον εαυτό του της ΕΚΤ. Ο κάτοικος εσωτερικού, ρε φίλε, τη μια μέρα ήταν κάτοικος Γερμανίας και δανειζόταν σαν τον γερμαναρά και τρόμπαρε αέρα κοπανιστό και έκανε το χρήμα την κυρίαρχη φούσκα της υπερχρέωσης και της οικονομίας και σήμερα χωρίς καμία ενδιάμεση κατάσταση έγινε Αργεντινός. Είμαστε Γερμανία ή Αργεντινή, να πάει στο διάολο; Δεν υπάρχει μια μεταβατική κατάσταση να είμαστε και λίγο Έλληνες;
