Για τη δήλωσή του σχετικά με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου:{{{ moto }}}
Όχι, δεν είχε σχέση η δήλωσή μου με το δημοψήφισμα. Είχε σχέση με τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, η οποία συμπεριέλαβε στα σπλάχνα της ανθρώπους που είχαν ευθέως καταγωγή από το χουντικό παρελθόν της χώρας και το υπηρέτησαν από κόμματα που ιδρύθηκαν από έγκλειστους στον Κορυδαλλό. Ναι, είναι προφανές (σ.σ.: ότι το νομιμοποιούν με την παρουσία τους στην κυβέρνηση στελέχη του ΠΑΣΟΚ). Το αν θα έχει επιπτώσεις στην παράταξη, θα το δούμε σε λίγο καιρό.
Για το δημοψήφισμα:
Στο δημοψήφισμα επιμένω και θα επιμένω μέχρι το τέλος και αυτό μπορώ να το τεκμηριώσω, παρά το γεγονός ότι υπήρξε η τρομοκρατία της μίας άποψης από τα ΜΜΕ. Θυμίζω ότι αμέσως μετά τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, η Ν.Δ. δήλωσε πρώτη ότι διαφωνεί και θα την καταψηφίσει. Ο κ. Καρατζαφέρης επίσης δήλωνε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση. Ο κ. Σταμάτης, στενός συνεργάτης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δήλωνε ότι στο ενδεχόμενο συνεργασίας μεταξύ των δύο κομμάτων μια σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. θα αποτελούσε κοινοβουλευτική χούντα, το σύνολο του κράτους ήταν σε μια στάση απέναντι στην κυβέρνηση – σας θυμίζω ότι δικαστές και εισαγγελείς βρίσκονταν κάτω από την έδρα και τα καθήκοντά τους μετά από μια συγκεκριμένη ώρα – και υπήρχε μια μερίδα συγκεκριμένη βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που δήλωνε ότι δεν θα ψηφίσει οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Ακολούθησαν σ’ αυτήν την κατάσταση τα γνωστά γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου, με τα οποία καταλύθηκε η δημοκρατία. Τέθηκε ένα ερώτημα, πολύ απλό: πώς θα μπορούσε η κυβέρνηση που επί χρόνια επιζητούσε να βγει από το κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο; Η απάντηση είναι μια δημοκρατική λύση, να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και γι’ αυτό επελέγη το δημοψήφισμα. Να δώσει τη λύση ο ελληνικός λαός.
Το δημοψήφισμα, για να είμαστε αντικειμενικοί, έκανε τη δουλειά του και πέτυχε όσα δεν επετεύχθησαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ξαφνικά όλος ο πολιτικός άξονας της χώρας, από τη Ν.Δ. μέχρι τις παρυφές της Αριστεράς, μετακινήθηκε στο ναι στις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, στο ναι στις πολιτικές της Ευρωζώνης και ότι πρέπει να δουλέψουμε από κοινού. Δεύτερον, υπήρξε η επιδιωκόμενη συνεργασία – ανεξάρτητα από το αν εισήλθε μη επιτρεπτά, κατά την άποψή μου, στην κυβέρνηση το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη. Άρα, λοιπόν, το δημοψήφισμα έκανε τη δουλειά του χωρίς να γίνει. Το δημοψήφισμα κατά τη γνώμη μου δεν έγινε, διότι δεν στηρίχθηκε εκ των έσω. Βεβαίως από το ΠΑΣΟΚ. Δεν στηρίχθηκε από μια συγκεκριμένη ομάδα. Από την κυβέρνηση, ακόμη και από αυτούς που πετούσαν τη σκούφια τους υπέρ του δημοψηφίσματος και εξαφανίστηκαν. Και εγώ δεν ανήκω σε αυτούς που κάνουν κωλοτούμπες…
Δεν αποφασίστηκε το δημοψήφισμα από έναν άνθρωπο, τον Παπανδρέου ή δυο-τρεις. Αποφασίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από το υπουργικό συμβούλιο στο τέλος. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που κάνουν κωλοτούμπες στην πολιτική τους ζωή και υπερασπίζομαι μέχρι το τέλος μια πολιτική που είναι σωστή. Αν θεωρήσω ότι μπορεί να είναι λάθος, θα κάνω την αυτοκριτική μου.{{{ audio1 }}}
Για τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων σχετικά με το δημοψήφισμα:
Το γεγονός ότι το ιερατείο των Βρυξελλών δεν θέλει το λαό της Ευρώπης στα πόδια του, δεν σημαίνει ότι είναι η σωστή επιλογή.
Για το τι οδήγησε στην κυβέρνηση Παπαδήμου:
Υπάρχουν δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, ο πρωθυπουργός έπεσε μέσα από την κοινοβουλευτική ομάδα. Από μια ομάδα βουλευτών. Είναι σαφές ότι τον έριξαν οι βουλευτές του, με τη σύμπραξη μιας ομάδας ΜΜΕ. Τον έριξε συγκεκριμένη μερίδα βουλευτών του. Εσείς μπορεί να λέτε για «αποστασία», εγώ δεν λέω τίποτα. Απλώς εικάζω. Σας θυμίζω ότι έλεγαν με πολύ μεγάλη βεβαιότητα και ακρίβεια ότι ή θα δηλώσεις ότι φεύγεις και θα σου δώσουμε τότε ψήφο εμπιστοσύνης ή θα σε ρίξουμε μέσα στη Βουλή. Ήταν καθαρές οι αλλεπάλληλες δηλώσεις πέντε-έξι νοματαίων.
Για το από πού προέρχονται αυτοί οι βουλευτές:
Δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει η πολιτική τους. Δεν με ενδιαφέρει πού πρόσκεινται ή να μπω σε μια συνωμοτική θεωρία. Με ενδιαφέρουν τα πολύ καθαρά γεγονότα. Και αυτά που περιγράφω είναι καθαρά γεγονότα.
Για τις διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ και αν πρέπει να τις κινήσει ο κ. Παπανδρέου:
Αυτό είναι κάτι που θα εκτιμήσει ο κ. Παπανδρέου. Επειδή παρακολουθώ τη συζήτηση για τη διαδοχή, θέλω να επισημάνω ότι κινδυνεύουμε να αποδειχθούμε αφελείς εν όψει θυέλλης. Ας συγκρατηθούν όσοι θέλουν να είναι επίδοξοι διάδοχοι. Νομίζω ότι θα πρέπει πρώτα απ’ όλα αυτήν την ώρα να μην μετατρέψουμε ένα ενδοκομματικό θέμα σε ενδοκυβερνητικό θέμα. Είμαστε αυτήν την ώρα μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις και δεν ξέρω αν τις επόμενες μέρες, τις ώρες που το χαμηλό βαρομετρικό της οικονομικής κρίσης χτυπά την καρδιά της Ευρωζώνης, αν θα υπάρχει η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Θεωρώ άκαιρη την κουβέντα αυτήν την περίοδο. Το πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ που υποχρεώθηκε να εφαρμόσει μια πολιτική γονατιστό απέναντι στους δανειστές του και πληρώνει την τεράστια ιστορική αντίφαση ως κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς να εφαρμόσει μια πολιτική νεοφιλελεύθερη που δεν ήταν στο χαρακτήρα και την ιδεολογία του. Και υποχρεώθηκε να το κάνει για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, αλλά η ιδεολογική αυτή αντίφαση πληρώνεται ακόμη και τώρα δημοσκοπικά. Πρέπει λοιπόν να ανασυγκροτήσει τη φυσιογνωμία του. Δεν έχει σημασία να συζητήσει κανείς αυτή τη στιγμή πρόσωπα, διότι η πολιτική δεν είναι πασαρέλα ανθρώπων που μπορεί να έχουν δημοσκοπικές εύνοιες τη μια ή την άλλη στιγμή. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να κάνει μια διαφορετική φυσιογνωμία, να ξαναμιλήσει στο χώρο της κεντροαριστεράς και ιδιαίτερα αν οι επόμενες κυβερνήσεις οδηγήσουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας να διαμορφώσει έναν προοδευτικό αστερισμό της κεντροαριστεράς για να εφαρμόσει μια πολιτική με τη σύμπραξη προοδευτικών δυνάμεων.
