Οκτακόσιοι χιλιάδες Έλληνες πίνουν καθημερινά αλκοολούχα ποτά. Οι μισοί απ’ αυτούς αποδίδουν την έλλειψη ελέγχου στην κατανάλωση αλκοόλ, στην αδυναμία χαρακτήρα. Οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται τη δυσδιάκριτη γραμμή που χωρίζει τον πότη από τον αλκοολικό, ενώ μόνο οι τρεις στους δέκα αναγνωρίζουν ότι η έλλειψη ελέγχου στην κατανάλωση αλκοόλ είναι αλκοολισμός.

Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα που παρουσίασαν εκπρόσωποι της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Νηφάλιοι».
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας:
– Λιγότεροι από τους μισούς Έλληνες γνωρίζουν ότι η αιθυλική αλκοόλη είναι κλασική εξαρτησιογόνος ουσία.
– Το 84,7% των ατόμων, μεταξύ 17 και 24 ετών, γνωρίζει το επιτρεπτό όριο αλκοόλ κατά την οδήγηση, ενώ το 20,4% δεν το γνωρίζει.
– Το 30,2% των ενηλίκων δεν γνωρίζει ότι δεν επιτρέπεται να καταναλώνουν αλκοόλ παιδιά και έφηβοι.
– Το 10% δεν γνωρίζει ότι οι έγκυες γυναίκες ή αυτές που επιθυμούν να εγκυμονήσουν απαγορεύεται να καταναλώσουν οποιαδήποτε ποσότητα αλκοόλ.
– Το 50% των ατόμων πιστεύει ότι η έλλειψη ελέγχου στην κατανάλωση είναι αδυναμία χαρακτήρα, χωρίς να αναγνωρίζουν τα σημάδια του αλκοολισμού ως συμπτώματα μιας ασθένειας.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας κ. Αντ. Δημόπουλος ο οποίος δήλωσε ότι η καταπολέμηση του αλκοόλ εντάσσεται στην προσπάθεια κατά των εξαρτήσεων από ουσίες.
Στο χαιρετισμό του ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) κ. Γ. Πατούλης, ανακοίνωσε ότι το Εθνικό Διαδημοτικό Δίκτυο Υγιών Πόλεων – Προαγωγής Υγείας εξετάζει σε συνεργασία με τη Μ.Κ.Ο. «Νηφάλιοι» τη λειτουργία Κέντρων ενάντια στον αλκοολισμό και στους 160 Καλλικρατικούς Δήμους – μέλη του Δικτύου. «Μπορεί να μην αγγίζουμε στη χώρα μας τα επίπεδα άλλων προηγμένων χωρών της Ευρώπης, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι και τα ήδη υπάρχοντα στοιχεία δεν είναι εξίσου ανησυχητικά», είπε ο κ. Πατούλης, και πρόσθεσε: «Βάσει επίσημων στοιχείων που έχουν ανακοινωθεί κατά τα τελευταία χρόνια, περισσότερα από 200.000 Έλληνες πάσχουν από αλκοολική εξάρτηση και 5.000 θάνατοι οφείλονται σε αιτίες που σχετίζονται με την κατάχρηση αλκοόλ».

Η ζωή μιας γυναίκας μέσα από το αλκοόλ
«Δεν είμαι αλκοολική επειδή πίνω κάθε μέρα, από πολύ νωρίς ή «πυκνά» ποτά. Είμαι αλκοολική διότι όταν πίνω, το αλκοόλ κάνει κάτι σε μένα που δεν κάνει σε άλλους. Με διευκολύνει στην καθημερινότητά μου κι εγώ πιάνομαι στο δόλωμα και το χρησιμοποιώ για ποιότητες που δεν έχω».
Η 60χρονη κυρία Σιμόνη Ξανθογιώργου, πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «ΝΗΦΑΛΙΟΙ – στην υγειά μας», παρότι δεν έχει βάλει σταγόνα στο στόμα της τα τελευταία 25 χρόνια, εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό της αλκοολικό.
Άρχισε να πίνει σε ηλικία 17,5 ετών και συνέχισε επί 17,5 χρόνια. Έπινε καθημερινά σε παρέες. «Εκείνη η εποχή ήταν διαφορετική. Μαζευόμασταν παρέες, κάναμε πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις, είχαμε μία «προχωρημένη» πολιτισμική ζωή και το αλκοόλ ήταν απαραίτητη συντροφιά. Όλοι έπιναν, αλλά οι άλλοι δεν το είχαν ανάγκη σαν κι εμένα για να βγάλουν τη νύχτα».
Έφυγε από την Ελλάδα μετά το εξατάξιο γυμνάσιο. Στο φοιτητικό δωμάτιο υπήρχε πάντα ένα μπουκάλι ουίσκι. «Έπινα ένα ποτήρι ως επιβράβευση για την απόδοσή μου ως φοιτήτρια κι άλλο ένα για να χαλαρώσω και να κοιμηθώ. Τα σαββατοκύριακα όμως οι ποσότητες ανέβαιναν…».
Η κυρία Ξανθογιώργου εξομολογείται ότι τότε ένιωθε άσχημα όταν έβλεπε ανθρώπους που μεθούσαν. «Ελεγα «δεν θέλω να γίνω σαν κι αυτούς». Όμως, επειδή είμαι αλκοολική, η ζωή άλλα μου επιφύλασσε. Ήμουν, είμαι και θα είμαι αλκοολική και με αυτό εννοώ ότι το αλκοόλ έχει άλλη επίδραση πάνω μου».
Βρέθηκε στην Επίδαυρο χωρίς να το καταλάβει
«Ενα βράδυ ενώ οδηγούσα αντιλαμβάνομαι ξαφνικά ότι ο δρόμος είναι κατάμαυρος. Με πιάνει πανικός. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα που βρίσκομαι. Κόντευα στην Επίδαυρο και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Τότε κατάλαβα ότι δεν αποτελώ κίνδυνο μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για τους γύρω μου».
Η κυρία Ξανθογιώργου είχε πλέον μπει στο στάδιο του χρόνιου αλκοολισμού. Τα ατυχήματα και οι καβγάδες με αγνώστους γίνονται μέρος της ζωής της. «Είχα ατυχήματα από πεσίματα και καβγάδες. Ξυπνούσα σε δωμάτια που δεν γνώριζα, με φοβερές τύψεις της επομένη. Γείτονές μου από την πολυκατοικία, έχουν καλέσει την αστυνομία νομίζοντας ότι με σκοτώνουν. Με έχουν συλλάβει στο δρόμο για διατάραξη της κοινής ησυχίας».
Παράλληλα, δίδασκε σε σχολείο. Ως εκπαιδευτικός είχε επιλέξει να εργάζεται τα απογεύματα. «Τη νύχτα έβγαινα σε μπαράκια και την ημέρα δεν ξυπνούσα πριν τις 2.30 το μεσημέρι. Σε σπίτια απέφευγα να πηγαίνω μήπως και δεν είχαν τη μάρκα του ποτού που έπινα. Μετά σκεφτόμουν ότι μπορεί να μην είχαν μπουκάλι και στο τέλος ότι μπορεί και αυτό να μην είναι αρκετό. Στην αρχή άρχισα να πίνω στις 10 το βράδυ, μετά από λίγο καιρό στις 8 μμ, μετά στις 6 το απόγευμα. Στο τέλος άρχιζα το ποτό από τις 4 το απόγευμα. Στο γραφείο μου, στην τάξη μου, υπήρχε πάντα αλκοόλ».
Προσπάθησα να το κόψω τρεις φορές
Τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια ήταν σαν να ζούσε στην κόλαση. «Ελεγα κάθε απόγευμα στον εαυτό μου: «Σιμόνη, σε παρακαλώ απόψε πιες λιγότερο». Είχε αρχίσει η μεγάλη αγωνία του αλκοολικού να ελέγξει τις ποσότητες που καταναλώνει».
Η κυρία Ξανθογιώργου προσπάθησε να κόψει το αλκοόλ τρεις φορές. Την πρώτη φαρά, επειδή ένας φίλος της, ψυχίατρος, της είπε ότι ήταν αλκοολική. «Ηθελα να του αποδείξω το αντίθετο και του είπα αυτό που υποστηρίζουν πολλοί αλκοολικοί: «το κόβω όποτε θέλω». Σταμάτησα το αλκοόλ για 15 μέρες. Ηταν ένα δράμα…». Προσπάθησε άλλες δύο φορές να βάλει τέλος στο αλκοόλ, χωρίς όμως επιτυχία.
Ενα ατύχημα τη… γλίτωσε
«Θυμάμαι να είμαι πεσμένη σε κεντρικό δρόμο των Αθηνών 5.30 – 6 το πρωί. Επίσης, θυμάμαι να λέω σε έναν ταξιτζή με κλάματα στα μάτια να πάει στο σπίτι μου. Συνήλθα στο κρεβάτι μου, αλλά δεν μπορούσα να σηκωθώ διότι είχα σπάσει ώμο και δύο πλευρά. Ηρθε ο φίλος μου ο ψυχίατρος, ο οποίος μου είχε πει ότι είμαι αλκοολική, και τον ρώτησα τι να κάνω. Μου είχε φύγει πια ο τσαμπουκάς».
Ξεκίνησε την απεξάρτηση και σιγά σιγά _ παραδέχεται _ έβλεπε τη ζωή της να αλλάζει. «Ολη μου η ζωή βασιζόταν στο ότι δεν έχω πιει σήμερα και θυμάμαι τι έκανα χθες. Ξανάρχισα να εργάζομαι, να κάνω σχέσεις, να παρατηρώ τα ελαττώματα του χαρακτήρα μου. Η ζωή μου απέκτησε ποιότητα».