Η επιμονή του κ. Αντώνη Σαμαρά δείχνει ότι κάτι θα έβρισκε για να παραπονεθεί. Αν δηλαδή υπέγραφε αμέσως, ίσως να ζητούσε το δάνειο σε δηνάρια. Ίσως να ζητούσε τη μεταφορά των δισεκατομμυρίων σε κέρματα. Κάτι θα έβρισκε κι αν δεν το έβρισκε ο ίδιος, θα το έβρισκαν οι συνεργάτες του.
Αυτά λέγονται σε πρώτη ανάγνωση, από εκείνους που προσεγγίσουν τα νάζια του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας βλέποντας μόνο την ανθρώπινη πλευρά. Είναι στραβός ο χαρακτήρας του, λένε. Εντούτοις υπάρχουν δυο ακόμη στοιχεία που ξεδιαλύνουν το μυστήριο της άρνησης να υπογράψει δεσμεύσεις προς την Τρόικα. Το πρώτο αφορά την πίεση των ψηφοφόρων και το δεύτερο την ελλιπή ενημέρωση.
Ο κ. Σαμαράς έχει την πεποίθηση ότι αυξάνεται η δυσφορία μέσα στο κόμμα από τη σύμπραξή του με τους αιώνιους εχθρούς. Μια μερίδα οπαδών, που έζησαν τα μπλε και τα πράσινα καφενεία, εκφράζει με κάθε τρόπο τη διαφωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε Λειτουργία της περασμένης Κυριακής, κάπου στην Στερεά Ελλάδα, παπάς εξέφρασε την κομματική διαφωνία του από άμβωνος.
Αυτά φτάνουν ως πληροφορίες στα κεντρικά γραφεία όπου υπήρξε και αυξημένη τηλεφωνική όχληση από ψηφοφόρους που διαμαρτύρονταν για τη συναίνεση. Σε εποχές που δεν προσελκύονται εύκολα νέα μέλη, ο κ. Σαμαράς φοβάται μην χάσει και τους παραδοσιακούς νεοδημοκράτες. Αν λοιπόν έχει αρχίσει τις κορώνες προς τους Ευρωπαίους, το πράττει εν πολλοίς για εσωτερικούς λόγους.
Το δεύτερο στοιχείο είναι λιγότερο επικοινωνιακό αλλά πολύ πιο ουσιαστικό. Ο κ. Σαμαράς καλείται να υπογράψει λευκή κόλλα. Όπως λένε επιτελικά στελέχη «υπάρχει μια δανειακή σύμβαση που κανείς δεν ξέρει τι θα περιλάβει». Αναφέρουν επίσης μια εντελώς φλου διατύπωση από τη σελίδα 28 του Προϋπολογισμού: «Ο προϋπολογισμός του 2012 έχει καταρτιστεί στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής, που θα ενσωματωθεί ως παράρτημα στο νόμο κύρωσης του προϋπολογισμού του 2012». Θα ενσωματωθεί, με έμφαση στο «θα».
Η Νέα Δημοκρατία βαδίζει στα τυφλά_ τουλάχιστον έτσι νιώθουν στο οικονομικό επιτελείο ασχέτως αν ξέρουν ότι για όλα υπάρχει πολιτική λύση. Λένε δηλαδή ότι θα μπορούσαν να υπογράψουν τώρα και αφού εκταμιευτούν τα λεφτά, αφού νικήσουν στις εκλογές και αφού σχηματίσουν γαλάζια κυβέρνηση, τότε θα μπορούσαν να πάρουν πίσω το λόγο τους, μαζί με την υπογραφή του προέδρου τους.
